Ayub 29
1 Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 “Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 “Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 “Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 “Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
