Ayub 29
1 Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
Då heldt Job fram med talen sin og sagde:
2 “Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
«Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,
3 ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,
4 Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,
5 ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,
6 ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,
7 “Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!
8 to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;
9 Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;
10 Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;
11 Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.
12 nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;
13 Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.
14 Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.
15 Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.
16 Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.
17 Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.
18 “Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.
19 Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;
20 Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»
21 “Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.
22 Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.
23 Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.
24 Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.
25 An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”
Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.
