Ayub 29
1 Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 “Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,
Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
3 ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!
Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
4 Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,
Sicut fui in diebus adolescentiae meae, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
5 ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,
Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
6 ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.
Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
7 “Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,
Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
8 to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.
Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhaerebat.
11 Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
12 nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.
Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
13 Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduae consolatus sum.
14 Arwako tim makare kod adiera ka lepa.
Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
15 Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.
Oculus fui caeco, et pes claudo.
16 Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.
Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
17 Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam praedam.
18 “Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 “Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.
Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen moerentium consolator.
