Ayub 29

1 Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

2 “Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,

Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!

3 ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!

Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;

4 Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,

Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;

5 ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,

Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

6 ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.

Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;

7 “Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,

Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.

8 to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.

De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.

9 Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.

De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.

10 Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.

De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.

11 Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,

Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.

12 nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.

Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.

13 Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.

De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.

14 Arwako tim makare kod adiera ka lepa.

Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

15 Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.

Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.

16 Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.

Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.

17 Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.

En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

18 “Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,

En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.

19 Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.

Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.

20 Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’

Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.

21 “Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.

Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.

22 Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.

Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.

23 Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.

Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.

24 Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.

Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.

25 An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”

Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.