Ayub 19
1 Eka Ayub nodwoko niya,
Då svara Job og sagde:
2 “Ubiro chando chunya nyaka karangʼo ka uchuoya gi weche?
«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
3 Koro useyanya nyadipar kendo uonge gi wichkuot ka umonja.
Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
4 Kapo ni en adier ni asebaro mabor, to mano obadhou gangʼo.
Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
5 To kapo ni unyalo tingʼoru malo moloya kendo uchuoya gi wach nikech chandruok ma an-go,
Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
6 to kara ngʼeuru ni Nyasaye osechwanya kendo gogo mare osemaka.
Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
7 “Ka aywak ni, ‘Itimona marach!’ Onge ngʼama dewa; to kata ka adwaro kony, to ok anyal yudo.
Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
8 Osedino yorena ma ok anyal kalo; kendo osemiyo kuonde maluwo otimo mudho.
Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
9 Osemaya duongʼna mi ogolo osimbo e wiya.
Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
10 Oseturo denda duto motieka kendo opudho genona ka ngʼama pudho yien.
Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
11 Mirimbe maliel ka mach ni kuoma; kendo okwana kaka achiel kuom wasike.
Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
12 Jolweny mage pangore kochoma gi tekregi duto; gigona agengʼa ka gidwaro kedo koda, kendo giguro hembegi e alwora mar dalana.
Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
13 “Osepoga gi owetena monywolago; kendo jogo mosiepena bende oseringo oweya.
Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
14 Anywolana oseringo oweya; kendo osiepena wigi osewil koda.
Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
15 Wenda gi jotichna ma nyiri kwana kaka ngʼat ma gikia; kendo ginena kaka japiny moro.
For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
16 Ka aluongo jatichna moro kata bed mana ni asaye gi dhoga awuon, to ok odewa.
Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
17 Chiega ok dwar winjo tikna; kendo kata mana owetena bende ok dwar sudo buta machiegni.
min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
18 Nyaka yawuowi matindo bende jara; kendo ka ginena, to ginyiera.
Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
19 Osiepena mageno ok dwara; jogo mane chunya ohero bende ok dwara.
Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
20 Adhero mi adongʼ choke lilo; kendo gima adongʼ-go en mana ring laka.
Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
21 “Kechauru, yaye osiepena, kechauru, nikech lwet Nyasaye osetieka.
Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
22 Angʼo momiyo ulaworu koda kaka Nyasaye lawa? Sando ringra pok oromou?
Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
23 “Yaye, mad ne ngʼato mak wechegagi, kendo ndikgi e kitabu,
Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
24 kata ndikgi gi kalamb chuma, kata ne gorgi e lwanda kama ok ginyal ruchoree!
ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
25 Angʼeyo ni Jawarna nitie kendo ngima, kendo chiengʼ giko nochungʼ kongʼado bura ne piny.
Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
26 Kata ka tuo oketho denda kamano, to e ringruogni anane Nyasaye.
Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
27 Adier, ananene gi wangʼa awuon mana an ma ok ngʼat moro. Mano kaka chunya ogeno odiechiengno!
eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
28 “Ka uwacho ni, ‘Mano kaka udhi nyime kungʼadona bura, mana ka gima oseyala moseyudi ni an jaketho,’
De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
29 to un bende asiemou ni ibiro kumou; nikech paro marach ma un-gono, eka unungʼe ni nitiere chiengʼ ngʼado bura.”
Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
