< Ayub 14 >

1 “Dhano ma dhako onywolo ndalone nok kendo oneno chandruok mathoth.
“El hombre, que ha nacido de una mujer, es de pocos días, y llena de problemas.
2 Odongo piyo piyo ka maua bangʼe to oner; mana ka tipo makadho ma ok siki.
Crece como una flor y se corta. También huye como una sombra, y no continúa.
3 Ngʼat machal kamano bende inyalo dewo? Bende dikele e nyimi adier mondo iyale?
Abre los ojos en tal, y llevarme a juicio contigo?
4 En ngʼa manyalo kelo gima ler kogolo kuom gima ochido? Onge kata achiel!
¿Quién puede sacar algo limpio de algo impuro? Ni uno.
5 Ndalo dhano nosekwan chon; isechano kar romb dwechene, kendo iseketo gikone ma ok onyal kalo.
Viendo que sus días están determinados, el número de sus meses está contigo, y has designado sus límites que no puede pasar.
6 Omiyo gol wangʼi kuome kendo weye mos, mondo ochamie luche gi mor kaka ngʼama ondiki timo.
Aparta la mirada de él, para que descanse, hasta que cumpla, como asalariado, su jornada.
7 “Yien ber nyalo bedo gi geno: ka osetongʼe to nitie geno ni onyalo loth, kendo chunye maloth manyien ok rem mak odongo.
“Porque hay esperanza para un árbol si es cortado, que vuelva a brotar, que la rama tierna de la misma no cesará.
8 Kata obedo ni tiendene towo kendo miyo osikene tho,
Aunque su raíz envejece en la tierra, y sus acciones mueren en el suelo,
9 to kata kamano, kowinjo much pi, to oloth, mana ka yien mochako dongo.
Sin embargo, a través del aroma del agua brotará, y brotan ramas como una planta.
10 Dhano to tho kendo iike e bwo lowo; oyweyo mogik, kendo kare rumo chuth.
Pero el hombre muere, y es abatido. Sí, el hombre renuncia al espíritu, ¿y dónde está?
11 Mana kaka pi dwono e nam kata kaka dier aora pi duone mi two,
Como las aguas se desprenden del mar, y el río se desperdicia y se seca,
12 e kaka dhano nindo piny kendo ok ochak ochungʼ; ok ochak onen kendo bende ok nochiewe e nindoneno.
por lo que el hombre se acuesta y no se levanta. Hasta que los cielos no desaparezcan, no despertarán, ni ser despertado de su sueño.
13 “Mad ne ipanda ei liel mondo ne abed maonge nyaka chop mirimbi rum, bangʼe to iket kinde ma ibiro parae kendo! (Sheol h7585)
“Oh, que me escondas en el Seol, que me mantendrías en secreto hasta que pase tu ira, que me designes una hora fija y te acuerdes de mí. (Sheol h7585)
14 Ka ngʼato otho, bende dochak obed mangima kendo? Ndalona duto mag tichna matek abiro rito, an to abiro dhil gi thagruokna, nyaka kinde maber chopi.
Si un hombre muere, ¿volverá a vivir? Esperaría todos los días de mi guerra, hasta que llegue mi liberación.
15 Ibiro luongo, kendo abiro dwoki; ibiro gombo neno chwech ma lweti osechweyo.
Tú llamabas y yo te respondía. Tendrías un deseo por el trabajo de tus manos.
16 Eka inikwan kuonde matienda onyono to ok inisik kinona mondo ikwan richo ka richo matimo.
Pero ahora cuentas mis pasos. ¿No vigilas mi pecado?
17 Kethoga ibiro ket ei ofuku mi din ma ok yawre, kendo inium richona.
Mi desobediencia está sellada en una bolsa. Atascas mi iniquidad.
18 “Mana kaka pi ywero got kendo barore kendo kaka lwanda chorore kawuok kare,
“Pero la caída de la montaña queda en nada. La roca es removida de su lugar.
19 kendo kaka pi ywero kite kendo koth maduongʼ ywero lowo, kamano e kaka iketho geno ma dhano nigo.
Las aguas desgastan las piedras. Sus torrentes arrastran el polvo de la tierra. Así se destruye la esperanza del hombre.
20 Ihewe dichiel kendo mogik, kendo olal nono; iloko kit wangʼe, kendo igole e dier ji chuth.
Tú prevaleces para siempre contra él, y él se va. Le cambias la cara y lo mandas a paseo.
21 Kata ka yawuote yudo duongʼ bangʼe, to en okia kendo kata ka giyudo wichkuot, to ok one gi wangʼe.
Sus hijos vienen a honrar, y él no lo sabe. Los traen abajo, pero él no lo percibe de ellos.
22 Gima owinjo en mana rem manie dende owuon kendo oywagore kende owuon.”
Pero su carne en él tiene dolor, y su alma en su interior se lamenta”.

< Ayub 14 >