Ayub 12
1 Eka Ayub nodwoko kama:
Kaj Ijob respondis kaj diris:
2 “Ayie ni un joma lich kendo angʼeyo ni ka utho to rieko bende nyalo tho kodu!
Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
3 Kata kamano an bende an gi paro machal gi ma un-go; kik upar ni afuwo. Uparo ni en ngʼa ma ok ongʼeyo weche ma uwachogi?
Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 “Asedoko gima inyiero e dier osiepena, kata obedo ni an ngʼama kare kendo maonge ketho; to chon an ema ne Nyasaye winjo ywakna kendo dwoka!
Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
5 Kuom mano, joma onge gi thagruok chayo joma thagore, kendo podho mar joma thagore ok lichnigi.
Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
6 Hembe mag jomecho onge ngʼama monjo, kendo joma jaro Nyasaye winjo maber, mana ka joma otingʼo nyasachgi e lwetgi.
Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 “To penj kata mana le kendo gibiro puonji, kata winy manie kor polo, to gibiro nyisi;
Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
8 kata wuo gi piny, to obiro puonji, kata inyalo yiene rech manie i nam mondo gipuonji.
Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
9 Mane kuom gigi duto mokia ni lwet Jehova Nyasaye ema osetimo ma?
Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 Ngima gimoro amora mochwe ni e lwete kaachiel gi much dhano duto.
De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
11 Donge it ema pimo kit weche mana kaka lep bende pimo mit chiemo?
La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
12 Rieko donge yudore e dier joma osedak amingʼa? Koso dak amingʼa donge kelo winjo tiend weche maber?
La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
13 “Nyasaye e wuon rieko gi teko; ngʼado rieko gi winjo tiend weche gin mage.
Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Gima omuko mogoyo piny ok nyal ger kendo; kendo ngʼat motweyo ok nyal gony.
Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
15 Ka omako pige to oro mako piny; to koweyogi thuolo to giketho piny.
Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
16 En e wuon teko gi loch; joma iwuondo gi joma wuondo ji gin mage kargi duto.
Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 Omiyo jongʼad rieko bedo gi wichkuot kendo omiyo jongʼad bura doko joma ofuwo.
Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
18 Ogolo oko osimbo ma ruodhi orwako kendo otweyo pien gugru e nungogi.
La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 Omiyo jodolo bedo gi wichkuot kendo omiyo joma keregi osengirore podho.
Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 Omiyo jongʼad rieko mogen dhogi lingʼ thi kendo ogolo kuom jodongo rieko mar ngʼeyo tiend weche mopondo.
Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 Ochayo ruodhi kendo omayo roteke gigegi mag lweny.
Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 Ofwenyo gik matut mopondo ei mudho kendo okelo ler kuonde motimo mudho.
Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Omiyo ogendini bedo gi teko, to bangʼe oloyogi mi otiekgi.
Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 Omiyo jotend piny bedo mofuwo; bangʼe to gibayo abaya ma girweny nono.
Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 Gidangʼni ei mudho maonge ler; kendo omiyo gikwangʼ ka joma omer.”
Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
