< Daniel 10 >
1 E higa mar adek mar loch Sairas ruodh Pasia, nonyis Daniel (ma bende iluongo ni Belteshazar) tiend fwenyno mane oseneno. Wachno ne en adier, kendo ne en kuom lweny moro maduongʼ! Tiend wachno nobirone e fweny.
EN el tercer año de Ciro rey de Persia, fué revelada palabra á Daniel, cuyo nombre era Beltsasar; y la palabra era verdadera, mas el tiempo fijado era largo: él empero comprendió la palabra, y tuvo inteligencia en la visión.
2 E kindeno, an Daniel, noyudo akuyo kuom jumbe adek,
En aquellos días yo Daniel me contristé por espacio de tres semanas.
3 ka ok acham chiemo moro amora moa e od ruoth bende ringʼo kata divai ne ok donji e dhoga, kendo ne ok awirora gi mo moro amora nyaka jumbe adekgo norumo.
No comí pan delicado, ni entró carne ni vino en mi boca, ni me unté con ungüento, hasta que se cumplieron tres semanas de días.
4 Tarik piero ariyo gangʼwen mar dwe mokwongo, kane oyudo achungʼ e geng aora maduongʼ ma Tigris,
Y á los veinte y cuatro días del mes primero estaba yo á la orilla del gran río Hiddekel;
5 ne atingʼo wangʼa kendo e nyima kanyo naneno ngʼato morwako law mayom, kendo notweyo kamba molos gi dhahabu malerie mogik e nungone.
Y alzando mis ojos miré, y he aquí un varón vestido de lienzos, y ceñidos sus lomos de oro de Uphaz:
6 Dende nechalo gi kidi ma nengone tek miluongo ni krisolit, lela wangʼe ne chalo gi mil polo, to wengene ne mil ka mach makakni, bedene gi tiendene ne mil ka mula morudhi maler, kendo dwonde ne chalo gi dwond oganda maduongʼ.
Y su cuerpo era como [piedra de] Tarsis, y su rostro parecía un relámpago, y sus ojos como antorchas de fuego, y sus brazos y sus pies como de color de metal resplandeciente, y la voz de sus palabras como la voz de ejército.
7 An Daniel kenda ema naneno fwenyno joma ne ni koda to ne ok onene, kata kamano luoro maduongʼ nomakogi mi negitony gi ngʼwech mi gipondo.
Y sólo yo, Daniel, vi aquella visión, y no la vieron los hombres que estaban conmigo; sino que cayó sobre ellos un gran temor, y huyeron, y escondiéronse.
8 Omiyo ne adongʼ kenda, ka angʼiyo fweny maduongʼni; tekra norumo, lela wangʼa notwo ka gima atho, kendo nanyosora marumo.
Quedé pues yo solo, y vi esta gran visión, y no quedó en mí esfuerzo; antes mi fuerza se me trocó en desmayo, sin retener vigor alguno.
9 Bangʼe nawinje kowuoyo, mine achikone ita; nindo matut notera, kendo napodho piny auma.
Empero oí la voz de sus palabras: y oyendo la voz de sus palabras, estaba yo adormecido sobre mi rostro, y mi rostro en tierra.
10 Lwedo moro nomula, mi nomiyo tiendena gi bedena ochako tetni.
Y, he aquí, una mano me tocó, é hizo que me moviese sobre mis rodillas, y sobre las palmas de mis manos.
11 Nowachona niya, “Daniel, in ngʼat ma Nyasaye ogeno ahinya, aa malo kendo par matut kuom weche ma adwaro nyisigi, nikech koro oseora iri.” To ka nowachona kamano, nachungʼ malo ka atetni.
Y díjome: Daniel, varón de deseos, está atento á las palabras que te hablaré, y levántate sobre tus pies; porque á ti he sido enviado ahora. Y estando hablando conmigo esto, yo estaba temblando.
12 Nomedo wachona ni, Daniel, kik iluor. Odiechiengʼ mane ichake keto chunyi mar winjo tiend wachni, kendo kane ibolori e nyim Nyasachi, ema wechegi ne owinjie, kendo koro asebiro mondo akelni dwoko margi.
Y díjome: Daniel, no temas: porque desde el primer día que diste tu corazón á entender, y á afligirte en la presencia de tu Dios, fueron oídas tus palabras; y á causa de tus palabras yo soy venido.
13 Makmana pinyruodh Pasia nogengʼona kuom ndalo piero ariyo gachiel. Eka bangʼe Mikael, ma en achiel kuom malaike madongo, nobiro mondo okonya, nikech ruodh Pasia ogengʼona.
Mas el príncipe del reino de Persia se puso contra mí veintiún días: y he aquí, Miguel, uno de los principales príncipes, vino para ayudarme, y yo quedé allí con los reyes de Persia.
14 Omiyo asebiro mondo alerni tiend gima biro timore ne jou, nimar fweny misenenono wuoyo kuom gik mabiro timore e ndalo mabiro.
Soy pues venido para hacerte saber lo que ha de venir á tu pueblo en los postreros días; porque la visión es aún para días.
15 Kane oyudo owachona wachni ne akulo wiya piny, kendo dhoga nomoko.
Y estando hablando conmigo semejantes palabras, puse mis ojos en tierra, y enmudecí.
16 Eka ngʼat moro machalo dhano nomulo dhoga, mi nayawo dhoga kendo nachako wuoyo. Ne awachone ngʼama nochungʼ e nyima niya, “Ruodha, chandruok oromo chunya nikech fweny ma aseneno, kendo anyosora marumo.
Mas he aquí, como una semejanza de hijo de hombre tocó mis labios. Entonces abrí mi boca, y hablé, y dije á aquel que estaba delante de mí: Señor mío, con la visión se revolvieron mis dolores sobre mí, y no me quedó fuerza.
17 Ere kaka an, jatichni, dawuo kodi, in, ruodha? Tekra orumo kendo kata yweyo otama.”
¿Cómo pues podrá el siervo de mi señor hablar con este mi señor? porque al instante me faltó la fuerza, y no me ha quedado aliento.
18 Eka ngʼatno nochako omula kendo mi omiya teko.
Y aquella como semejanza de hombre me tocó otra vez, y me confortó;
19 Nowachona niya, “We luor, yaye in ngʼat ma Nyasaye ogeno ahinya. Bed gi kwe! Yud teko sani, bed motegno.” Ne ayudo teko e sa mane owuoyoe kodano, kendo nawacho niya, “Ruodha, wuo awuoya, nikech koro iseduogona teko.”
Y díjome: Varón de deseos, no temas: paz á ti; ten buen ánimo, y aliéntate. Y hablando él conmigo cobré yo vigor, y dije: Hable mi señor, porque me has fortalecido.
20 Nowachona niya, “Bende ingʼeyo gimomiyo asebiro iri? Onego adogi ma ok adeko mondo aked gi ruodh Pasia, to ka asedhi, ruodh jo-Yunani biro biro;
Y dijo: ¿Sabes por qué he venido á ti? Porque luego tengo de volver para pelear con el príncipe de los Persas; y en saliendo yo, luego viene el príncipe de Grecia.
21 to mokwongo, abiro nyisi gima ondiki e Kitabu mar Adiera. (Onge ngʼama osebedo ka konya kedo kod ruodhigo makmana Mikael malaika ma jarit piny.
Empero yo te declararé lo que está escrito en la escritura de verdad: y ninguno hay que se esfuerce conmigo en estas cosas, sino Miguel vuestro príncipe.