< 2 Samuel 9 >
1 Daudi nopenjo niya, “Bende nitie ngʼato angʼata modongʼ e dhood Saulo manyalo timo ne tim ngʼwono nikech Jonathan?”
Y dijo David: ¿Ha quedado alguno de la casa de Saul a quién yo haga misericordia por causa de Jonatán?
2 Koro ne nitie jatich mane tiyo e od Saulo ma nyinge Ziba. Ne giluonge mondo obi e nyim Daudi mi ruoth nopenje niya, “In e Ziba?” Nodwoko niya, “Ee, en an jatichni.”
Y había un siervo de la casa de Saul, que se llamaba Siba, al cual como llamaron que viniese a David, el rey le dijo: ¿Eres tú Siba? Y él respondió: Tu siervo.
3 Eka ruoth nopenje niya, “Onge ngʼat ma dipo kodongʼ e dhood Saulo ma anyalo timo ne tim ngʼwono mar Nyasaye?” Ziba nodwoko ruoth kowacho niya, “Nitie wuod Jonathan; to tiendene duto ongʼol.”
Y el rey dijo: ¿No ha quedado nadie de la casa de Saul, a quién yo haga misericordia de Dios? Y Siba respondió al rey: Aun ha quedado un hijo de Jonatán, cojo de los pies.
4 Ruoth nopenjo niya, “En kanye?” Ziba nodwoke niya, “En e od Makir wuod Amiel modak Lo Debar.”
Entonces el rey le dijo: ¿Y ese dónde está? Y Siba respondió al rey: He aquí, está en casa de Maquir, hijo de Amiel, en Lo-dabar.
5 Omiyo ruoth nochiko mondo okele kigole Lo Debar e od Makir wuod Amiel.
Y envió el rey David, y tomóle de casa de Maquir, hijo de Amiel de Lo-dabar.
6 Kane Mefibosheth wuod Jonathan, ma wuod Saulo, obiro ir Daudi, nokulore piny komiye duongʼ. Daudi noluonge niya, “Mefibosheth!” Nodwoke niya, Ee, en an jatichni.
Y venido Mifi-boset, hijo de Jonatán, hijo de Saul, a David, postróse sobre su rostro, e hízole reverencia. Y dijo David: Mifi-boset. Y él respondió: He aquí tu siervo.
7 Daudi nowachone niya, “Kik iluor, nimar gadiera abiro timoni tim ngʼwono nikech wuonu Jonathan. Abiro dwokoni puothe duto mane mag kwaru Saulo, kendo inichiem e mesana kinde duto.”
David le dijo: No tengas temor, porque yo haré contigo misericordia por amor de Jonatán tu padre; y yo te haré volver todas las tierras de Saul tu padre, y tú comerás pan a mi mesa perpetuamente.
8 Mefibosheth nokulore piny mowacho niya, “An mana misumbani, ngʼat machalo gi guok motho, to angʼo momiyo itimona maber kama?”
Y él inclinándose, dijo: ¿Quién es tu siervo, para que mires a un perro muerto como yo soy?
9 Eka ruoth noluongo Ziba, ma jatich Saulo mowachone niya, “Amiyo nyakwar ruodhi gik moko duto mane mag Saulo gi joode.
Entonces el rey llamó a Siba siervo de Saul, y díjole: Todo lo que fue de Saul, y de toda su casa yo lo he dado al hijo de tu señor:
10 In gi yawuoti kod jotiji ubiro purone kendo ukel cham mondo nyakwar ruodhi obed gi chiemo to Mefibosheth, nyakwar ruodhi, to biro chiemo e mesana pile.” Ziba ne nigi yawuowi apar gabich gi jotich piero ariyo.
Tú pues le labrarás las tierras, tú con tus hijos, y tus siervos, y encerrarás, para que el hijo de tu señor tenga pan que comer. Y Mifi-boset el hijo de tu señor comerá pan perpetuamente a mi mesa. Y tenía Siba quince hijos y veinte siervos.
11 Eka Ziba nowachone ruoth niya, “Jatiji biro timo gimoro amora ma ruodha ma ruoth ochiko jatichne mondo otim.” Omiyo Mefibosheth nochiemo e mesa Daudi mana kaka achiel kuom yawuot ruoth.
Y respondió Siba al rey: Conforme a todo lo que ha mandado mi señor el rey a su siervo, así lo hará tu siervo. Mifi-boset, dijo el rey, comerá a mi mesa, como uno de los hijos del rey.
12 Mefibosheth ne nigi wuode matin miluongo ni Mika, to jood Ziba duto ne gin jotij Mefibosheth.
Y Mifi-boset tenía un hijo pequeño, que se llamaba Mica, y toda la familia de la casa de Siba eran siervos de Mifi-boset.
13 Kendo Mefibosheth nodak Jerusalem nikech ne ochiemo pile e mesa ruoth, to tiendene ariyo ne ongʼol.
Y Mifi-boset moraba en Jerusalem, porque comía perpetuamente a la mesa del rey, y era cojo de ambos pies.