ମାତିଉ 17
1 ୧ ଚଅ ଦିନ୍ପଚେ ଜିସୁ ପିତର୍, ଜାକୁବ୍ ଆରି ଜଅନ୍ ଦୁଇ ବାଇକେ ନେଇ ଗଟେକ୍ ଡେଙ୍ଗ୍ ଡଙ୍ଗ୍ରେ ଗାଲା । ତେଇ କେ ମିସା ନ ରଇଲାଇ ।
అనన్తరం షడ్దినేభ్యః పరం యీశుః పితరం యాకూబం తత్సహజం యోహనఞ్చ గృహ్లన్ ఉచ్చాద్రే ర్వివిక్తస్థానమ్ ఆగత్య తేషాం సమక్షం రూపమన్యత్ దధార|
2 ୨ ସିସ୍ମନ୍ ଦେକ୍ଲା ଦାପ୍ରେ ଜିସୁ, ଗଟେକ୍ ଦେକ୍ଲେ କାବା ଅଇଜିବା ରୁପ୍ ଅଇ ବାଦ୍ଲି ଗାଲା । ତାର୍ ମୁ ବେଲ୍ ପାରା ଉଜଲ୍ ଅଇଲା ଆରି ପଚିଆର୍ ଉଜଲ୍ ପୁଲ୍ପାରା ଦବ୍ ଡିସ୍ଲା ।
తేన తదాస్యం తేజస్వి, తదాభరణమ్ ఆలోకవత్ పాణ్డరమభవత్|
అన్యచ్చ తేన సాకం సంలపన్తౌ మూసా ఏలియశ్చ తేభ్యో దర్శనం దదతుః|
4 ୪ ପିତର୍ ଜିସୁକେ କଇଲା, “କେଡେ ସୁକର୍ କାତା, ଆଜି ଆମେ ଇତି ଆଚୁ । ତମେ ଜଦି ମନ୍ କର୍ସା, ଇତି ମୁଇ ତିନ୍ଟା କୁଡିଆ ତିଆର୍ କର୍ବି । ତମର୍ ପାଇ ଗଟେକ୍, ମସା ଆରି ଏଲିୟର୍ ପାଇ ଦୁଇଟା ।”
తదానీం పితరో యీశుం జగాద, హే ప్రభో స్థితిరత్రాస్మాకం శుభా, యది భవతానుమన్యతే, తర్హి భవదర్థమేకం మూసార్థమేకమ్ ఏలియార్థఞ్చైకమ్ ఇతి త్రీణి దూష్యాణి నిర్మ్మమ|
5 ୫ ପିତର୍ ଏଟା କଇବାବେଲେ ଏଦେ ଦେକା! କଣ୍ଡେକ୍ ବାଦଲ୍ ଉଜଲ୍ ଅଇ ସେମନର୍ ଉପ୍ରେ ଉଡି ଆଇଲା ଆରି ତେଇଅନି ଗଟେକ୍ ସର୍ ଆଇଲା “ଏ ମର୍ ଆଲାଦର୍ ପଅ, ଆର୍ ଲଗେ ମୁଇ ବେସି ସାର୍ଦା । ତାର୍ କାତା ମନ୍ ଦେଇ ସୁନା ।”
ఏతత్కథనకాల ఏక ఉజ్జవలః పయోదస్తేషాముపరి ఛాయాం కృతవాన్, వారిదాద్ ఏషా నభసీయా వాగ్ బభూవ, మమాయం ప్రియః పుత్రః, అస్మిన్ మమ మహాసన్తోష ఏతస్య వాక్యం యూయం నిశామయత|
కిన్తు వాచమేతాం శృణ్వన్తఏవ శిష్యా మృశం శఙ్కమానా న్యుబ్జా న్యపతన్|
తదా యీశురాగత్య తేషాం గాత్రాణి స్పృశన్ ఉవాచ, ఉత్తిష్ఠత, మా భైష్ట|
తదానీం నేత్రాణ్యున్మీల్య యీశుం వినా కమపి న దదృశుః|
9 ୯ ସେମନ୍ ଡଙ୍ଗ୍ରେଅନି ଉତ୍ରି ଆଇଲା ବେଲେ ଜିସୁ ସେମନ୍କେ ଆଦେସ୍ ଦେଇ କଇଲା, “ନର୍ପିଲା ମୁଇ ମଲାଟାନେଅନି ଆରିତରେକ୍ ନ ଉଟ୍ବା ଜାକ ଏ ଦେକ୍ଲା କାତା ତମେ କାକେ କୁଆ ନାଇ ।”
తతః పరమ్ అద్రేరవరోహణకాలే యీశుస్తాన్ ఇత్యాదిదేశ, మనుజసుతస్య మృతానాం మధ్యాదుత్థానం యావన్న జాయతే, తావత్ యుష్మాభిరేతద్దర్శనం కస్మైచిదపి న కథయితవ్యం|
తదా శిష్యాస్తం పప్రచ్ఛుః, ప్రథమమ్ ఏలియ ఆయాస్యతీతి కుత ఉపాధ్యాయైరుచ్యతే?
తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, ఏలియః ప్రాగేత్య సర్వ్వాణి సాధయిష్యతీతి సత్యం,
12 ୧୨ ମାତର୍ ମୁଇ ତମ୍କେ କଇଲିନି, ଏଲିୟ ତା ଆସି ସାର୍ଲା ଆଚେ ଆରି ଲକ୍ମନ୍ ତାକେ ନ ଚିନି ଜନ୍ଟା ମନ୍ କଲା ସେଟା ତାକେ କଲାଇ ଆଚତ୍ । ସେନ୍ତାରିସେ ନର୍ପିଲା ମକେ ମିସା ସେମନ୍ ସେନ୍ତି କାରାପ୍ ଚଲାଚଲ୍ତି କର୍ବାଇ ।”
కిన్త్వహం యుష్మాన్ వచ్మి, ఏలియ ఏత్య గతః, తే తమపరిచిత్య తస్మిన్ యథేచ్ఛం వ్యవజహుః; మనుజసుతేనాపి తేషామన్తికే తాదృగ్ దుఃఖం భోక్తవ్యం|
తదానీం స మజ్జయితారం యోహనమధి కథామేతాం వ్యాహృతవాన్, ఇత్థం తచ్ఛిష్యా బుబుధిరే|
14 ୧୪ ଜିସୁ ଆରି ତାର୍ ସିସ୍ମନ୍ ଲକ୍ ଗଉଲି ବିତ୍ରେ ବାଉଡି ଆଇଲା ପଚେ, ଗଟେକ୍ ଲକ୍ ଜିସୁର୍ ଲଗେ ଆସି ମାଣ୍ଡିକୁଟା ଦେଇ କଇଲା,
పశ్చాత్ తేషు జననివహస్యాన్తికమాగతేషు కశ్చిత్ మనుజస్తదన్తికమేత్య జానూనీ పాతయిత్వా కథితవాన్,
15 ୧୫ “ମାପ୍ରୁ, ମର୍ ପିଲାକେ ଦୟା କରା । ମୁର୍ଚା ବେମାର୍ ଲାଗି କସ୍ଟ ପାଇଲାନି । ସେ ବେସି ତର୍ ଜଇତେଇ ଆରି ପାନିତେଇ ଅଦ୍ରି ଦେଲାନି ।
హే ప్రభో, మత్పుత్రం ప్రతి కృపాం విదధాతు, సోపస్మారామయేన భృశం వ్యథితః సన్ పునః పున ర్వహ్నౌ ముహు ర్జలమధ్యే పతతి|
తస్మాద్ భవతః శిష్యాణాం సమీపే తమానయం కిన్తు తే తం స్వాస్థం కర్త్తుం న శక్తాః|
17 ୧୭ ଜିସୁ କଇଲା, “ତମର୍ କେଡେ ଡାଟ୍ ନ ରଇବା ବିସ୍ବାସ୍ ଆରି ବୁଲ୍! ତମର୍ ସଙ୍ଗ୍ ଆରି ମୁଇ କେତେ ଦିନ୍ ରଇବି? ଆରି କେତେ ଦିନ୍ ତମର୍ ଚଲାଚଲ୍ତିଟା ସୁନି ସୁନି ତୁମ୍ପୁଡି ରଇବି? ସେ ପିଲାକେ ମର୍ ଲଗେ ଆନା ।”
తదా యీశుః కథితవాన్ రే అవిశ్వాసినః, రే విపథగామినః, పునః కతికాలాన్ అహం యుష్మాకం సన్నిధౌ స్థాస్యామి? కతికాలాన్ వా యుష్మాన్ సహిష్యే? తమత్ర మమాన్తికమానయత|
18 ୧୮ ପିଲା ବିତ୍ରେ ରଇଲା କାରାପ୍ ଆତ୍ମାକେ ଜିସୁ ଦମ୍କାଇଲା । କାରାପ୍ ଆତ୍ମା ଚାଡି ଉଟିଗାଲା ଆରି ସେ ଦାପ୍ରେସେ ପିଲା ନିକ ଅଇଗାଲା ।
పశ్చాద్ యీశునా తర్జతఏవ స భూతస్తం విహాయ గతవాన్, తద్దణ్డఏవ స బాలకో నిరామయోఽభూత్|
19 ୧୯ ତାର୍ ପଚେ ସିସ୍ମନ୍ ଜିସୁ ଏକ୍ଲା ରଇଲା ବେଲେ ଆସି ତାକେ ପାଚାର୍ଲାଇ, “ଆମେ କାଇକେ ସେ କାରାପ୍ ଆତ୍ମାକେ କେଦି ନାପାର୍ଲୁ?”
తతః శిష్యా గుప్తం యీశుముపాగత్య బభాషిరే, కుతో వయం తం భూతం త్యాజయితుం న శక్తాః?
20 ୨୦ ଜିସୁ ସେମନ୍କେ କଇଲା, “ତମର୍ ବିସ୍ବାସ୍ ବେସି ଦୁର୍ବଲ୍ । ମୁଇ ତମ୍କେ ସତ୍ କଇଲିନି, ଜଦି ଗଟେକ୍ ସର୍ସୁ ମୁଞ୍ଜି ଏତ୍କି ତମର୍ ବିସ୍ବାସ୍ ରଇଲେ, ଏ ଡଙ୍ଗର୍, ଇତିଅନି ତେଇ ଗୁଚି ଜିବାକେ କଇଲେ, ସେଟା ଗୁଚି ଜାଇସି । ବିସ୍ବାସର୍ ଲାଗି ତମେ ସବୁ ବିସଇ କରିପାରାସ୍ ।”
యీశునా తే ప్రోక్తాః, యుష్మాకమప్రత్యయాత్;
యుష్మానహం తథ్యం వచ్మి యది యుష్మాకం సర్షపైకమాత్రోపి విశ్వాసో జాయతే, తర్హి యుష్మాభిరస్మిన్ శైలే త్వమితః స్థానాత్ తత్ స్థానం యాహీతి బ్రూతే స తదైవ చలిష్యతి, యుష్మాకం కిమప్యసాధ్యఞ్చ కర్మ్మ న స్థాస్యాతి| కిన్తు ప్రార్థనోపవాసౌ వినైతాదృశో భూతో న త్యాజ్యేత|
22 ୨୨ ସିସ୍ମନ୍ ଗାଲିଲିତେଇ ରୁଣ୍ଡ୍ଲା ପଚେ ଜିସୁ ସେମନ୍କେ କଇଲା, “ନର୍ପିଲା ମୁଇ ଲକ୍ମନ୍କେ ସର୍ପି ଅଇବାର୍ ଗାଲିନି ।
అపరం తేషాం గాలీల్ప్రదేశే భ్రమణకాలే యీశునా తే గదితాః, మనుజసుతో జనానాం కరేషు సమర్పయిష్యతే తై ర్హనిష్యతే చ,
23 ୨୩ ତେଇ ସେମନ୍ ମକେ ମରାଇବାଇ, ମାତର୍ ତିନ୍ ଦିନ୍ ପଚେ ମୁଇ ଆରି ତରେକ୍ ଜିବନ୍ ଅଇ ଉଟ୍ବି ।” ଜିସୁର୍ କାତା ସୁନି ସିସ୍ମନ୍ ବେସି ଦୁକ୍ ଅଇଗାଲାଇ ।
కిన్తు తృతీయేఽహిన మ ఉత్థాపిష్యతే, తేన తే భృశం దుఃఖితా బభూవః|
24 ୨୪ ଜିସୁ ଆରି ତାର୍ ସିସ୍ମନ୍ କପର୍ନାଉମେ କେଟ୍ଲା ପଚେ ମନ୍ଦିର୍ ପାଇ ସିସ୍ତୁମାଙ୍ଗୁମନ୍ ପିତର୍କେ ପାଚାର୍ଲାଇ, “ତମର୍ ଗୁରୁ ମନ୍ଦିରର୍ ପାଇ ସିସ୍ତୁ ଦେଇସି କି ନାଇ?”
తదనన్తరం తేషు కఫర్నాహూమ్నగరమాగతేషు కరసంగ్రాహిణః పితరాన్తికమాగత్య పప్రచ్ఛుః, యుష్మాకం గురుః కిం మన్దిరార్థం కరం న దదాతి? తతః పితరః కథితవాన్ దదాతి|
25 ୨୫ ପିତର୍ କଇଲା, “ଦେଇସି ।” ପିତର୍ ଗର୍ ବିତ୍ରେ ପୁରୁପୁରୁ ଜିସୁ ତାକେ ପାଚାର୍ଲା, “ସିମନ୍, ତମେ କାଇଟା ବାବ୍ଲାସ୍ନି? ଏ ଜଗତର୍ ରାଜାମନ୍ କାର୍ଟାନେଅନି ସିସ୍ତୁ ନେବାଇ? ତାକର୍ ନିଜର୍ ଦେସର୍ ଲକ୍ମନର୍ଟାନେଅନି କି ବିନ୍ ଦେସର୍ ଲକ୍ମନର୍ଟାନେଅନି?”
తతస్తస్మిన్ గృహమధ్యమాగతే తస్య కథాకథనాత్ పూర్వ్వమేవ యీశురువాచ, హే శిమోన్, మేదిన్యా రాజానః స్వస్వాపత్యేభ్యః కిం విదేశిభ్యః కేభ్యః కరం గృహ్లన్తి? అత్ర త్వం కిం బుధ్యసే? తతః పితర ఉక్తవాన్, విదేశిభ్యః|
26 ୨୬ ପିତର୍ କଇଲା, “ବିନ୍ ଦେସର୍ ଲକ୍ମନର୍ତେଇଅନି ।” ଜିସୁ କଇଲା, “ସେନ୍ତି ବଇଲେ ରାଇଜର୍ ଲକ୍ମନ୍ ସିସ୍ତୁ ନ ଦେଅତ୍?
తదా యీశురుక్తవాన్, తర్హి సన్తానా ముక్తాః సన్తి|
27 ୨୭ ମାତର୍ ଆମେ ଏବେ ସେମନ୍କେ ଇନ୍ କର୍ବାକେ ମନ୍ କରୁ ନାଇ । ତୁଇ ଗାଡେ ଜାଇ ବଡ୍ସି ପାକାଆ ଆରି ଜନ୍ ମାଚ୍ ପର୍ତୁମ୍ ଲାଗ୍ସି, ତାର୍ ଟଣ୍ଡେଅନି ଗଟେକ୍ ଅଦ୍ଲି ମିଲାଇସୁ । ସେଟା ନେଇ ମର୍ ପାଇ ଆରି ତମର୍ ପାଇ ମନ୍ଦିରର୍ ସିସ୍ତୁମାଙ୍ଗୁମନ୍କେ ଦେଇଦେସ୍ ।”
తథాపి యథాస్మాభిస్తేషామన్తరాయో న జన్యతే, తత్కృతే జలధేస్తీరం గత్వా వడిశం క్షిప, తేనాదౌ యో మీన ఉత్థాస్యతి, తం ఘృత్వా తన్ముఖే మోచితే తోలకైకం రూప్యం ప్రాప్స్యసి, తద్ గృహీత్వా తవ మమ చ కృతే తేభ్యో దేహి|
