< ମାର୍‌କ 1 >

1 ଏଟା ଅଇଲାନି ପର୍‌ମେସରର୍‌ ପଅ ଜିସୁ କିରିସ୍‌ଟର୍‌ ନିମାନ୍‌ କବରର୍‌ ଆରାମ୍‌ ।
ईश्वरपुत्रस्य यीशुख्रीष्टस्य सुसंवादारम्भः।
2 ଏଟା ଏନ୍ତାରି ଆରାମ୍‌ ଅଇଲା । ଜିସାୟ ବବିସତ୍‌ବକ୍‌ତାର୍‌ ସାସ୍‌ତରେ ଜେନ୍ତାର୍‌ ଲେକାଅଇଲା ଆଚେ, ପର୍‌ମେସର୍‌ କଇଲା, ଦେକା ମୁଇ ମର୍‌ କବର୍‌ ଜାନାଉକେ ତମର୍‌ ଆଗେ ପାଟାଇଲିନି, ସେ ତମର୍‌ ବାଟ୍‌ ତିଆର୍‌ କର୍‌ସି ।
भविष्यद्वादिनां ग्रन्थेषु लिपिरित्थमास्ते, पश्य स्वकीयदूतन्तु तवाग्रे प्रेषयाम्यहम्। गत्वा त्वदीयपन्थानं स हि परिष्करिष्यति।
3 ତାର୍‌ ସର୍‌ ମରୁବାଲି ବୁଏଁ ଆଉଲିଅଇକରି ସୁନାଇଲାନି ମାପ୍‌ରୁର୍‌ ବାଟ୍‌ ତିଆର୍‌ କରା, ତାର୍‌ପାଇ ବାଟ୍‌ ସଲ୍‌କାଆ ।
"परमेशस्य पन्थानं परिष्कुरुत सर्व्वतः। तस्य राजपथञ्चैव समानं कुरुताधुना।" इत्येतत् प्रान्तरे वाक्यं वदतः कस्यचिद्रवः॥
4 ତାର୍‌ପଚେ ଏ ସବୁ କାତା ପୁରାପୁରୁନ୍‌ ଅଇଲା, ଜେଡେବେଲେ, ଡୁବନ୍‌ ଦେଉ ଜଅନ୍‌ ମରୁବାଲିବୁଏଁ ଆସି ପାପ୍‌ କେମାର୍‌ ଲାଗି ବଲି ପାପ୍‌ଟାନେଅନି ବାଉଡାଇବା ବିସଇ କଇବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା । “ତମର୍‌ ପାପ୍‌ କେମା ଅଇବାକେ ପାପ୍‌ଟାନେ ମନ୍‌ ବାଦ୍‌ଲାଇ ଡୁବନ୍‌ ନିଆ । ପର୍‌ମେସର୍‌ ତମର୍‌ ପାପ୍‌ କେମା କର୍‌ସି ।”
सएव योहन् प्रान्तरे मज्जितवान् तथा पापमार्जननिमित्तं मनोव्यावर्त्तकमज्जनस्य कथाञ्च प्रचारितवान्।
5 ସେଡ୍‌କିବେଲେ ଜିଉଦାଦେସର୍‌ କେତେକ୍‌ ଲକ୍‌ ଆରି ଜିରୁସାଲାମ୍‌ ରାଇଜର୍‌ ସବୁ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ବାରଇକରି ଜଅନର୍‌ କାତା ସୁନୁ ବଲି ଆଇବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲାଇ । ଆରି ନିଜର୍‌ ନିଜର୍‌ ପାପ୍‌କଲାଟା ମାନିକରି ଜର୍‌ଦନ୍‌ ଗାଡେ ତାର୍‌ତେଇଅନି ଡୁବନ୍‌ ନେଲାଇ ।
ततो यिहूदादेशयिरूशालम्नगरनिवासिनः सर्व्वे लोका बहि र्भूत्वा तस्य समीपमागत्य स्वानि स्वानि पापान्यङ्गीकृत्य यर्द्दननद्यां तेन मज्जिता बभूवुः।
6 ଜଅନ୍‌ ଉଟର୍‌ ଚେଣ୍ଡିସଙ୍ଗ୍‌ ତିଆର୍‌ ଅଇଲା ଲୁଗା ପିନ୍ଦି, ପସୁ ଚାମର୍‌ ଆଁଟାବେଡା ଆଁଟାଇ ବାନ୍ଦି ଅଇତେରଇଲା । ତାର୍‌ କାଦି ଅଇଲା ଚିଟ୍‌କା ଆରି ବନର୍‌ ମୁ ।
अस्य योहनः परिधेयानि क्रमेलकलोमजानि, तस्य कटिबन्धनं चर्म्मजातम्, तस्य भक्ष्याणि च शूककीटा वन्यमधूनि चासन्।
7 ସେ ଜାନାଇକରି କଇବାର୍‌ ମୁଲିଆଇଲା, “ମର୍‌ ପଚେ ଗଟେକ୍‌ ବେସି ବପୁର୍‌ ଲକ୍‌ ଆଇସି, ତାର୍‌ ଗତିଦାଙ୍ଗ୍‌ଡା ଅଇକରି ତାର୍‌ ଗଡର୍‌ ପାଣ୍ଡଇ ବେଟ୍‌ବାର୍‌ ମିସା ମର୍‍ ଅଦିକାର୍‌ ନାଇ ।
स प्रचारयन् कथयाञ्चक्रे, अहं नम्रीभूय यस्य पादुकाबन्धनं मोचयितुमपि न योग्योस्मि, तादृशो मत्तो गुरुतर एकः पुरुषो मत्पश्चादागच्छति।
8 ମୁଇ ତମ୍‌କେ ପାନିତେଇ ଡୁବନ୍‌ ଦେଲିନି, ମାତର୍‌ ସେ ତମ୍‌କେ ସୁକଲ୍‌ଆତ୍‌ମାଇ ଡୁବନ୍‌ ଦେଇସି ।”
अहं युष्मान् जले मज्जितवान् किन्तु स पवित्र आत्मानि संमज्जयिष्यति।
9 ସେଡ୍‌କିବେଲେ ଜିସୁ ଗାଲିଲି ଜାଗାର୍‌ ନାଜରିତ୍‌ ଗଡେ ଅନି ଆସି ଜର୍‌ଦନ୍‌ ଗାଡେ ଡୁବନ୍‌ ଦେଉ ଜଅନର୍‌ ଟାନେ ଡୁବନ୍‌ ନେଲା ।
अपरञ्च तस्मिन्नेव काले गालील्प्रदेशस्य नासरद्ग्रामाद् यीशुरागत्य योहना यर्द्दननद्यां मज्जितोऽभूत्।
10 ୧୦ ସେ ପାନିତେଇ ଅନି ବାରଇ ଆଇବାବେଲେ, ସରଗ୍‌ ଉଗାଡି ଅଇ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଆତ୍‌ମା ପରୁଆ ପାରା ଅଇ ଜିସୁର୍‌ ଉପ୍‌ରେ ଉତ୍‌ରି ଆଇବାଟା ସେ ଦେକ୍‌ଲା ।
स जलादुत्थितमात्रो मेघद्वारं मुक्तं कपोतवत् स्वस्योपरि अवरोहन्तमात्मानञ्च दृष्टवान्।
11 ୧୧ ଆରି ସର୍‌ଗେଅନି ଗଟେକ୍‌ ସର୍‌ ସୁନିଅଇଲା, “ତୁଇ ମର୍‌ ଆଲାଦର୍‌ ପିଲା, ତର୍‌ଟାନେ ମୁଇ ବେସି ସାର୍‌ଦା ।”
त्वं मम प्रियः पुत्रस्त्वय्येव मममहासन्तोष इयमाकाशीया वाणी बभूव।
12 ୧୨ ସେଦାପ୍‌ରେ ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମା ଜିସୁକେ ମରୁବାଲି ବୁଏଁ ପାଟାଇଲା ।
तस्मिन् काले आत्मा तं प्रान्तरमध्यं निनाय।
13 ୧୩ ମରୁବାଲି ବୁଏଁ ଚାଲିସ୍‌ ଦିନ୍‌ ରଇଲାବେଲେ, ସଇତାନ୍‌ ତାକେ ପାପ୍‌କରାଇବାକେ ଚେସ୍‌ଟା କର୍‌ତେରଇଲା । ସେ ଜାଗାଇ ବନର୍‌ ଜଁତ୍‌ମନ୍‌ ରଇଲାଇ, ଆରି ସରଗର୍‌ ଦୁତ୍‌ମନ୍‌ ଆସି ତାର୍‌ ସେବା କର୍‌ତେରଇଲାଇ ।
अथ स चत्वारिंशद्दिनानि तस्मिन् स्थाने वन्यपशुभिः सह तिष्ठन् शैताना परीक्षितः; पश्चात् स्वर्गीयदूतास्तं सिषेविरे।
14 ୧୪ କେତେଦିନ୍‌ ଗାଲାପଚେ ଏରଦ୍‌ରାଜା ଡୁବନ୍‌ ଦେଉ ଜଅନ୍‌କେ ବନ୍ଦି ଗରେ ସଙ୍ଗଇଲା ପଚେ ଜିସୁ ଗାଲିଲି ଗାଏଁ ବାଉଡିଆସି, ପର୍‌ମେସରର୍‌ ନିମାନ୍‌ କବର୍‌ ସୁନାଇବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା ।
अनन्तरं योहनि बन्धनालये बद्धे सति यीशु र्गालील्प्रदेशमागत्य ईश्वरराज्यस्य सुसंवादं प्रचारयन् कथयामास,
15 ୧୫ “ସମାନ୍‍ ବେଲା ଆଇଲା, ପର୍‌ମେସରର୍‌ ରାଇଜ୍‌ ଲଗେ କେଟ୍‌ଲା ଆଚେ । ତମେ ପାପେ ଅନି ମନ୍‌ ବାଉଡାଇକରି ନିମାନ୍‌ କାତାଇ ବିସ୍‌ବାସ୍‌ କରା ।”
कालः सम्पूर्ण ईश्वरराज्यञ्च समीपमागतं; अतोहेतो र्यूयं मनांसि व्यावर्त्तयध्वं सुसंवादे च विश्वासित।
16 ୧୬ ଜିସୁ ଗାଲିଲି ସମ୍‌ଦୁର୍‌ କଣ୍ଡିବାଟେ ଜିବା ବେଲେ ସିମନ୍‌ ଆରି ତାର୍‌ ବାଇ ଆନ୍ଦ୍‌ରିଅକେ ସମ୍‌ଦୁରେ ବଇଜାଲ୍‌ ପାକାଇବାଟା ଦେକ୍‌ଲା, ସେମନ୍‌ ମାଚ୍‌ ଦାରୁ କେଉଟ୍‌ମନ୍‌ ରଇଲାଇ ।
तदनन्तरं स गालीलीयसमुद्रस्य तीरे गच्छन् शिमोन् तस्य भ्राता अन्द्रियनामा च इमौ द्वौ जनौ मत्स्यधारिणौ सागरमध्ये जालं प्रक्षिपन्तौ दृष्ट्वा ताववदत्,
17 ୧୭ ଜିସୁ ସେମନ୍‌କେ କଇଲା, “ମର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ଆସା, ମୁଇ ତମ୍‌କେ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ବାଟେ ଆନ୍‌ବା ବିସଇ ସିକାଇବି ।”
युवां मम पश्चादागच्छतं, युवामहं मनुष्यधारिणौ करिष्यामि।
18 ୧୮ ସେଦାପ୍‌ରେ ସେମନ୍‌ ଜାଲ୍‌ ଚାଡି ଜିସୁର୍‌ ପଚେ ପଚେ ଗାଲାଇ ।
ततस्तौ तत्क्षणमेव जालानि परित्यज्य तस्य पश्चात् जग्मतुः।
19 ୧୯ ପଚେ କଣ୍ଡେକ୍‌ ଦୁର୍‌ ଜାଇ ଜେବଦିର୍‌ ପଅମନ୍‌ ଜାକୁବ୍‌ ଆରି ତାର୍‌ ବାଇ ଜଅନ୍‌କେ ଡଙ୍ଗାଇ ଜାଲ୍‌ ସାଜାଡ୍‌ବାଟା ଦେକ୍‌ଲା ।
ततः परं तत्स्थानात् किञ्चिद् दूरं गत्वा स सिवदीपुत्रयाकूब् तद्भ्रातृयोहन् च इमौ नौकायां जालानां जीर्णमुद्धारयन्तौ दृष्ट्वा तावाहूयत्।
20 ୨୦ ଜିସୁ ସେମନ୍‌କେ ଦେକ୍‌ଲା ଦାପ୍‌ରେ ଡାକ୍‌ଲା, ଆରି ସେମନ୍‌ ତାକର୍‌ ବାବା ଜେବଦିକେ ଆରି କୁଲିଆର୍‌ମନ୍‌କେ ଡଙ୍ଗାଇ ଚାଡି ତାର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ଗାଲାଇ ।
ततस्तौ नौकायां वेतनभुग्भिः सहितं स्वपितरं विहाय तत्पश्चादीयतुः।
21 ୨୧ ପଚେ ଜିସୁ ଆରି ତାର୍‌ ସିସ୍‌ମନ୍‌ କପର୍‌ନାଉମେ ଗାଲାଇ, ଆରି ବିସ୍‌ରାମ୍‌ବାର୍‌ କେଟ୍‌ଲାକେ ସେ ଜିଉଦିମନର୍‌ ପାର୍‌ତନା ଗରେ ପୁରି, ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ସିକାଇବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା ।
ततः परं कफर्नाहूम्नामकं नगरमुपस्थाय स विश्रामदिवसे भजनग्रहं प्रविश्य समुपदिदेश।
22 ୨୨ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ତାର୍‌ ସିକିଆ ସୁନି କାବା ଅଇଗାଲାଇ, ସେ ସାସ୍‌ତର୍‌ ସିକାଉପାରା ନ ସିକାଇ, ନିଜର୍‌ ଅଦିକାର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ସିକିଆ ଦେଇତେ ରଇଲା ।
तस्योपदेशाल्लोका आश्चर्य्यं मेनिरे यतः सोध्यापकाइव नोपदिशन् प्रभाववानिव प्रोपदिदेश।
23 ୨୩ ସେ ଦାପ୍‌ରେ ସେମନର୍‌ ପାର୍‌ତନା ଗରେ ଗଟେକ୍‌ ଡୁମା ଦାର୍‌ଲା ଲକ୍‌ କିର୍‌କିରି କରି ଜିସୁକେ କଇଲା,
अपरञ्च तस्मिन् भजनगृहे अपवित्रभूतेन ग्रस्त एको मानुष आसीत्। स चीत्शब्दं कृत्वा कथयाञ्चके
24 ୨୪ “ଏ ନାଜରିତ୍‌ ଗଡର୍‌ ଜିସୁ, ତୁଇ କାଇକେ ଆମ୍‌କେ ଅରିଆନ୍‌ କଲୁସ୍‌ନି? ତୁଇ କାଇ ଆମ୍‌କେ ବିନାସ୍‌ କର୍‌ବାକେ ଆଇଲୁସ୍‌ କି? ତୁଇ କେ, ସେଟା ମୁଇ ଜାନି, ତୁଇ ଅଇଲୁସ୍‌ନି ପର୍‌ମେସରର୍‌ ସୁକଲ୍‌ ଲକ୍‌ ।”
भो नासरतीय यीशो त्वमस्मान् त्यज, त्वया सहास्माकं कः सम्बन्धः? त्वं किमस्मान् नाशयितुं समागतः? त्वमीश्वरस्य पवित्रलोक इत्यहं जानामि।
25 ୨୫ ଜିସୁ ଡୁମାକେ ଦମ୍‌କାଇ କରି କଇଲା, “ଚୁପ୍‌ ଅ, ଆରି ଏ ଲକର୍‌ତେଇ ଅନି ବାର୍‌ଇ ଜା ।”
तदा यीशुस्तं तर्जयित्वा जगाद तूष्णीं भव इतो बहिर्भव च।
26 ୨୬ ସେଡ୍‌କି ବେଲେ ଡୁମା ତାକେ ମଡିପିଙ୍ଗି ବେସି କିର୍‌କିରି କରି ତାର୍‌ଲଗେ ଅନି ବାରଇଗାଲା ।
ततः सोऽपवित्रभूतस्तं सम्पीड्य अत्युचैश्चीत्कृत्य निर्जगाम।
27 ୨୭ ତେବର୍‌ପାଇ ପାର୍‌ତନା ଗରେ ରଇବା ସବୁ ଲକ୍‌ କାବା ଅଇଗାଲାଇ ଆରି ତାକର୍‌ ତାକର୍‌ ବିତ୍‌ରେ କୁଆବଲା ଅଇଲାଇ । “ଏଟା କେନ୍ତାର୍‌? ଏଟାତା ଅଦିକାର୍‌ ସଙ୍ଗର୍‌ ନୁଆ ସିକିଆ । ଡୁମା ଆତ୍‌ମାମନ୍‌ ମିସା, ସେ ତିଆର୍‌ଲାଟା ମାନ୍‌ଲାଇନି ।”
तेनैव सर्व्वे चमत्कृत्य परस्परं कथयाञ्चक्रिरे, अहो किमिदं? कीदृशोऽयं नव्य उपदेशः? अनेन प्रभावेनापवित्रभूतेष्वाज्ञापितेषु ते तदाज्ञानुवर्त्तिनो भवन्ति।
28 ୨୮ ସେଡ୍‌କିବେଲେ ଜିସୁର୍‌ କାତା ଗାଲିଲିର୍‌ ଚାରିବେଡ୍‌ତିର୍‌ ଗାଉଁମନ୍‌କେ କେଟିଗାଲା ।
तदा तस्य यशो गालीलश्चतुर्दिक्स्थसर्व्वदेशान् व्याप्नोत्।
29 ୨୯ ତାର୍‌ ପଚେ ଜିସୁ ଆରି ତାର୍‌ ସିସ୍‌ମନ୍‌ ପାର୍‌ତନା ଗରେ ଅନି ବାରଇ ଜାକୁବ୍‌ ଆରି ଜଅନର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ସିମନ୍‌ ଆରି ଆନ୍ଦ୍‌ରିୟର୍‌ ଗରେ ଗାଲାଇ ।
अपरञ्च ते भजनगृहाद् बहि र्भूत्वा याकूब्योहन्भ्यां सह शिमोन आन्द्रियस्य च निवेशनं प्रविविशुः।
30 ୩୦ ତେଇ ରଇଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ସିମନର୍‌ ସାତ୍‌ରି ଜର୍‌କେ ସଇରଇଲା ବିସଇ ଜିସୁକେ କଇଲାଇ ।
तदा पितरस्य श्वश्रूर्ज्वरपीडिता शय्यायामास्त इति ते तं झटिति विज्ञापयाञ्चक्रुः।
31 ୩୧ ସେଟାର୍‌ପାଇ ଜିସୁ ଜାଇ ସିମନର୍‌ ସାତ୍‌ରିର୍‌ ଆତେ ଦାରି ଉଟାଇଲା, ସେଦାପ୍‌ରେ ତାର୍‌ ଜର୍‌ ଚାଡିଗାଲା, ଆରି ସେ ଜାଇ ସେମନ୍‌କେ ସେବା କର୍‌ବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା ।
ततः स आगत्य तस्या हस्तं धृत्वा तामुदस्थापयत्; तदैव तां ज्वरोऽत्याक्षीत् ततः परं सा तान् सिषेवे।
32 ୩୨ ସଞ୍ଜ୍‌ ବେଲାଇ ବେଲ୍‌ ବୁଡିଗାଲା ପଚେ, ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଜରର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ଆରି ଡୁମାଦାରି ରଇବା ସବୁଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ଜିସୁର୍‌ ଲଗେ ଆନ୍‌ବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲାଇ,
अथास्तं गते रवौ सन्ध्याकाले सति लोकास्तत्समीपं सर्व्वान् रोगिणो भूतधृतांश्च समानिन्युः।
33 ୩୩ ଆରି ଗାଉଁର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ସେ ଗରର୍‌ ଦୁଆରେ ରୁଣ୍ଡ୍‌ଲାଇ ।
सर्व्वे नागरिका लोका द्वारि संमिलिताश्च।
34 ୩୪ ସେଡ୍‌କିବେଲେ ସେ ବିନ୍‌ ବିନ୍‌ ରକାମର୍‌ ରଗ୍‌ ଅଇରଇବା ଜବର୍‌ ରଗି ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନିମାନ୍‌ କଲା ଆରି ଜବର୍‌ ଡୁମାମନ୍‌କେ ଚାଡାଇଲା, ମାତର୍‌ ସେ ଡୁମାମନ୍‌କେ କାତା କଇବାକେ ଦେଏନାଇ । କାଇକେବଇଲେ ଡୁମାମନ୍‌ ଜିସୁ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଟାନେଅନି ଆଇଲାଆଚେ ବଲିକରି ଜାନି ରଇଲାଇ ।
ततः स नानाविधरोगिणो बहून् मनुजानरोगिणश्चकार तथा बहून् भूतान् त्याजयाञ्चकार तान् भूतान् किमपि वाक्यं वक्तुं निषिषेध च यतोहेतोस्ते तमजानन्।
35 ୩୫ ଆର୍‌କର୍‌ ସାକାଲେ କୁକ୍‌ଡା ଡାକ୍‌ ବେଲାଇ ଜିସୁ ଉଟି ଗରେଅନି ବାରଇ ଜାଇ ଗଟେକ୍‌ କିନରା ରଇବା ଚିମ୍‌ରା ଜାଗାଇ, ଜାଇ ପାର୍‌ତନା କର୍‌ବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା ।
अपरञ्च सोऽतिप्रत्यूषे वस्तुतस्तु रात्रिशेषे समुत्थाय बहिर्भूय निर्जनं स्थानं गत्वा तत्र प्रार्थयाञ्चक्रे।
36 ୩୬ ସେଡ୍‌କିବେଲେ ସିମନ୍‌ ଆରି ତାର୍‌ ସଙ୍ଗର୍‌ଲକ୍‌ ତାକେ କଜ୍‌ବାର୍‌ ଗାଲାଇ,
अनन्तरं शिमोन् तत्सङ्गिनश्च तस्य पश्चाद् गतवन्तः।
37 ୩୭ ଜେଡେବଲ୍‌ ସେମନ୍‌ ଜିସୁକେ ବେଟ୍‌ ଅଇଲାଇ, ଆରି କାବାଅଇ ତାକେ କଇଲାଇ, “ସବୁ ଲକ୍‌ ତମ୍‌କେ କଜ୍‌ଲାଇନି ।”
तदुद्देशं प्राप्य तमवदन् सर्व्वे लोकास्त्वां मृगयन्ते।
38 ୩୮ ସେଡ୍‌କିବେଲେ ଜିସୁ ସେମନ୍‌କେ କଇଲା, “ଆସା, ଆମେ ରଇବା ବିନ୍‌ ବିନ୍‌ ଗାଉଁମନ୍‌କେ ଜୁ, କାଇକେବଇଲେ ସେ ଜାଗାମନ୍‌କେ ମିସା ମୁଇ ପର୍‌ମେସରର୍‌ କାତା କଇବି । କାଇକେବଇଲେ ସେଟାର୍‌ପାଇସେ ମୁଇ ଆଇଲିଆଚି ।”
तदा सोऽकथयत् आगच्छत वयं समीपस्थानि नगराणि यामः, यतोऽहं तत्र कथां प्रचारयितुं बहिरागमम्।
39 ୩୯ ଆରି ଗାଲିଲିର୍‌ ସବୁଟାନେ ବୁଲି ବୁଲି ସେମନର୍‌ ସବୁ ପାର୍‌ତନା ଗରେ, ମାପ୍‌ରୁର୍‌ କାତା ସୁନାଇଲା, ଆରି ଡୁମା ଦାର୍‌ଲା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ଚାଡାଇଲା ।
अथ स तेषां गालील्प्रदेशस्य सर्व्वेषु भजनगृहेषु कथाः प्रचारयाञ्चक्रे भूतानत्याजयञ्च।
40 ୪୦ ସେଡ୍‌କି ବେଲେ ଗଟେକ୍‌ ବଡ୍‌ ରଗି ତାର୍‌ ଲଗେ ଆସି ମାଣ୍ଡିକଟା ଦେଇ ତାକେ ବାବୁଜିଆ କରି କଇଲା, “ତମେ ଜଦି ମନ୍‌କଲେ ମକେ ସୁକଲ୍‌ କରି ପାର୍‌ସା ।”
अनन्तरमेकः कुष्ठी समागत्य तत्सम्मुखे जानुपातं विनयञ्च कृत्वा कथितवान् यदि भवान् इच्छति तर्हि मां परिष्कर्त्तुं शक्नोति।
41 ୪୧ ତେଇ ସେ ତାକେ ଜିବନ୍‌ ଦୁକାଇଲା ଆରି ଆତ୍‌ ଲାମାଇ କରି ତାକେ ଚି‍ଇକରି କଇଲା, “ମୁଇ ମନ୍‌ କଲିନି, ତୁଇ ସୁକଲ୍‌ ଅ ।”
ततः कृपालु र्यीशुः करौ प्रसार्य्य तं स्पष्ट्वा कथयामास
42 ୪୨ ସେଦାପ୍‌ରେ ବଡ୍‌ ରଗ୍‌ ତାର୍‌ ଲଗେ ଅନି ଦୁର୍‌ଅଇଲା ଆରି ସେ ସୁକଲ୍‌ ଅଇଗାଲା ।
ममेच्छा विद्यते त्वं परिष्कृतो भव। एतत्कथायाः कथनमात्रात् स कुष्ठी रोगान्मुक्तः परिष्कृतोऽभवत्।
43 ୪୩ ଆରି, ଜିସୁ ସେ ଲକ୍‌କେ ଡାଟ୍‌ସଙ୍ଗ୍‌ ଆଦେସ୍‌ ଦେଇ ସେଦାପ୍‌ରେ କଇ ପାଟାଇଲା ।
तदा स तं विसृजन् गाढमादिश्य जगाद
44 ୪୪ “ଜାଗ୍‌ରତ୍‌, ମୁଇ ତକେ ସୁକଲ୍‌ କଲି ବଲି କାକେ ମିସା କ ନାଇ, ମାତର୍‌ ଜା ଆରି ନିଜେ ପୁଜାରିକେ ଦେକାଇ ଅ ଆରି ମସା ଜନ୍‌ ଜନ୍‌ ବିରୁ ପର୍‌ମେସର୍‌କେ ଦେବାକେ ଆଦେସ୍‌ ଦେଲାଆଚେ, ସେ ଇସାବେ ଦେସ୍‌ । ଏଟାର୍‌ ଲାଗି ତୁଇ ସୁକଲ୍‌ ଅଇଜାଇଆଚୁସ୍‌ ବଲିକରି ପୁଜାରି ସବୁଲକର୍‌ ମୁଆଟେ ସାକି ଦେଅ ।”
सावधानो भव कथामिमां कमपि मा वद; स्वात्मानं याजकं दर्शय, लोकेभ्यः स्वपरिष्कृतेः प्रमाणदानाय मूसानिर्णीतं यद्दानं तदुत्सृजस्व च।
45 ୪୫ ମାତର୍‌ ସେଲକ୍‌ ବାରଇ ଜାଇ ଜିସୁ ସୁକଲ୍‌ କରିରଇବା କବର୍‌ ଏତେକ୍‌ ରାଟୁକରି କଇବୁଲ୍‌ଲାଇ ଜେ, ଜିସୁ ଲକ୍‌ମନର୍‌ ଦେକ୍‌ତେ ଦେକ୍‌ତେ କନ୍‌ ଗାଉଁମନ୍‌କେ ମିସା ଜାଇ ପୁରି ନାପାର୍‌ଲା । ମାତର୍‌ ବାଇରେ ଜାଇ ଚିମ୍‌ରା ଜାଗାମନ୍‌କେ ରଇଲା । ଅଇଲେ ମିସା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଚାରିଦିଗେ ଅନି ତାର୍‌ ଲଗେ ଆଇବାର୍‌ଦାର୍‌ଲାଇ ।
किन्तु स गत्वा तत् कर्म्म इत्थं विस्तार्य्य प्रचारयितुं प्रारेभे तेनैव यीशुः पुनः सप्रकाशं नगरं प्रवेष्टुं नाशक्नोत् ततोहेतोर्बहिः काननस्थाने तस्यौ; तथापि चतुर्द्दिग्भ्यो लोकास्तस्य समीपमाययुः।

< ମାର୍‌କ 1 >