Højsangen 2
1 Jeg er Sarons Rose, Dalenes Lilje
Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach.
2 Som en Lilje midt iblandt Torne er min Veninde blandt Piger.
Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.
3 Som et Æbletræ blandt Skovens Træer er min Ven blandt unge Mænd. I hans Skygge har jeg Lyst til at sidde, hans Frugt er sød for min Gane.
Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.
4 Til en Vinhal bragte han mig, hvor Mærket over mig er Kærlighed.
Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.
5 Styrk mig med Rosinkager, kvæg mig med Æbler, thi jeg er syg af Kærlighed.
Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.
6 Hans venstre er under mit Hoved, hans højre tager mig i Favn.
Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.
7 Jeg besværger eder, Jerusalems Døtre, ved Gazeller og Markens Hjorte: Gør ikke Kærligheden Uro, væk den ikke, før den ønsker det selv!
Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
8 Hør! Der er min Ven! Ja se, der kommer han i Løb over Bjergene, i Spring over Højene.
Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.
9 Min Ven er som en Gazel, han er som den unge Hjort. Se, nu står han alt bag vor Mur. Han ser gennem Vinduet, kigger gennem Gitteret.
Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.
10 Min Ven stemmer i og siger så til mig: Stå op, min Veninde, du fagre, kom!
Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.
11 Thi nu er Vinteren omme, Regntiden svandt, for hen,
Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.
12 Blomster ses i Landet, Sangens Tid er kommet, Turtelduens Kurren høres i vort Land;
Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.
13 Figentræets Småfrugter svulmer, Vinstokken blomstrer, udspreder Duft. Stå op, min Veninde, du fagre, kom,
Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.
14 min Due i Fjeldets Kløfter, i Bjergvæggens Skjul! Lad mig skue din Skikkelse, høre din Røst, thi sød er din Røst og din Skikkelse yndig.
Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.
15 Fang os de Ræve, de Ræve små, som hærger Vinen, vor blomstrende Vin!
Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.
16 Min Ven er min, og jeg er hans, som vogter blandt Liljer;
Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;
17 til Dagen svales og Skyggerne længes, kom hid, min Ven, og vær som Gazellen, som den unge Hjort på duftende Bjerge!
Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.
