Romerne 9
1 Sandhed siger jeg i Kristus, jeg lyver ikke, min Samvittighed vidner med mig i den Helligånd,
อหํ กาญฺจิทฺ กลฺปิตำ กถำ น กถยามิ, ขฺรีษฺฏสฺย สากฺษาตฺ สตฺยเมว พฺรวีมิ ปวิตฺรสฺยาตฺมน: สากฺษานฺ มทียํ มน เอตตฺ สากฺษฺยํ ททาติฯ
2 at jeg har en stor Sorg og en uafladelig Kummer i mit Hjerte.
มมานฺตรติศยทุ: ขํ นิรนฺตรํ เขทศฺจ
3 Thi jeg kunde ønske selv at være bandlyst fra Kristus til Bedste for mine Brødre, mine Frænder efter Kødet,
ตสฺมาทฺ อหํ สฺวชาตียภฺราตฺฤณำ นิมิตฺตาตฺ สฺวยํ ขฺรีษฺฏาจฺฉาปากฺรานฺโต ภวิตุมฺ ไอจฺฉมฺฯ
4 de, som jo ere Israeliter, hvem Sønneudkårelsen og Herligheden og Pagterne og Lovgivningen og Gudstjenesten og Forjættelserne tilhøre,
ยตสฺต อิสฺราเยลสฺย วํศา อปิ จ ทตฺตกปุตฺรตฺวํ เตโช นิยโม วฺยวสฺถาทานํ มนฺทิเร ภชนํ ปฺรติชฺญา: ปิตฺฤปุรุษคณศฺไจเตษุ สรฺเวฺวษุ เตษามฺ อธิกาโร'สฺติฯ
5 hvem Fædrene tilhøre, og af hvem Kristus er efter Kødet, han, som er Gud over alle Ting, højlovet i Evighed! Amen. (aiōn g165)
ตตฺ เกวลํ นหิ กินฺตุ สรฺวฺวาธฺยกฺษ: สรฺวฺวทา สจฺจิทานนฺท อีศฺวโร ย: ขฺรีษฺฏ: โส'ปิ ศารีริกสมฺพนฺเธน เตษำ วํศสมฺภว: ฯ (aiōn g165)
6 Ikke dog som om Guds Ord har glippet; thi ikke alle, som stamme fra Israel, ere Israel;
อีศฺวรสฺย วากฺยํ วิผลํ ชาตมฺ อิติ นหิ ยตฺการณาทฺ อิสฺราเยโล วํเศ เย ชาตาเสฺต สรฺเวฺว วสฺตุต อิสฺราเยลียา น ภวนฺติฯ
7 ej, heller ere alle Børn, fordi de ere Abrahams Sæd, men: "I Isak skal en Sæd få Navn efter dig."
อปรมฺ อิพฺราหีโม วํเศ ชาตา อปิ สรฺเวฺว ตไสฺยว สนฺตานา น ภวนฺติ กินฺตุ อิสฺหาโก นามฺนา ตว วํโศ วิขฺยาโต ภวิษฺยติฯ
8 Det vil sige: Ikke Kødets Børn ere Guds Børn, men Forjættelsens Børn regnes for Sæd.
อรฺถาตฺ ศารีริกสํสรฺคาตฺ ชาตา: สนฺตานา ยาวนฺตสฺตาวนฺต เอเวศฺวรสฺย สนฺตานา น ภวนฺติ กินฺตุ ปฺรติศฺรวณาทฺ เย ชายนฺเต เตอเวศฺวรวํโศ คณฺยเตฯ
9 Thi et Forjættelsesord er dette: "Ved denne Tid vil jeg komme, så skal Sara have en Søn."
ยตสฺตตฺปฺรติศฺรุเต รฺวากฺยเมตตฺ, เอตาทฺฤเศ สมเย 'หํ ปุนราคมิษฺยามิ ตตฺปูรฺวฺวํ สารายา: ปุตฺร เอโก ชนิษฺยเตฯ
10 Men således skete det ikke alene dengang, men også med Rebekka, da hun var frugtsommelig ved een, Isak, vor Fader.
อปรมปิ วทามิ สฺวมโน'ภิลาษต อีศฺวเรณ ยนฺนิรูปิตํ ตตฺ กรฺมฺมโต นหิ กินฺตฺวาหฺวยิตุ รฺชาตเมตทฺ ยถา สิทฺธฺยติ
11 Thi da de endnu ikke vare fødte og ikke havde gjort noget godt eller ondt, blev der, for at Guds Udvælgelses Beslutning skulde stå fast, ikke i Kraft af Gerninger, men i Kraft af ham, der kalder,
ตทรฺถํ ริพฺกานามิกยา โยษิตา ชไนกสฺมาทฺ อรฺถาทฺ อสฺมากมฺ อิสฺหาก: ปูรฺวฺวปุรุษาทฺ ครฺเภ ธฺฤเต ตสฺยา: สนฺตานโย: ปฺรสวาตฺ ปูรฺวฺวํ กิญฺจ ตโย: ศุภาศุภกรฺมฺมณ: กรณาตฺ ปูรฺวฺวํ
12 sagt til hende: ""Den ældste skal tjene den yngste,""
ตำ ปฺรตีทํ วากฺยมฺ อุกฺตํ, เชฺยษฺฐ: กนิษฺฐํ เสวิษฺยเต,
13 som der er skrevet: ""Jakob elskede jeg, men Esau hadede jeg."
ยถา ลิขิตมฺ อาเสฺต, ตถาเปฺยษาวิ น ปฺรีตฺวา ยากูพิ ปฺรีตวานฺ อหํฯ
14 Hvad skulle vi da sige? mon der er Uretfærdighed hos Gud? Det være langt fra!
ตรฺหิ วยํ กึ พฺรูม: ? อีศฺวร: กิมฺ อนฺยายการี? ตถา น ภวตุฯ
15 Thi han siger til Moses: "Jeg vil være barmhjertig imod den, hvem jeg er barmhjertig imod, og forbarme mig over den, hvem jeg forbarmer mig over."
ยต: ส สฺวยํ มูสามฺ อวทตฺ; อหํ ยสฺมินฺ อนุคฺรหํ จิกีรฺษามิ ตเมวานุคฺฤหฺลามิ, ยญฺจ ทยิตุมฺ อิจฺฉามิ ตเมว ทเยฯ
16 Altså står det ikke til den, som vil, ej heller til den, som løber, men til Gud, som er barmhjertig.
อเตอเวจฺฉตา ยตมาเนน วา มานเวน ตนฺน สาธฺยเต ทยาการิเณศฺวเรไณว สาธฺยเตฯ
17 Thi Skriften siger til Farao: "Netop derfor lod jeg dig fremstå, for at jeg kunde vise min Magt på dig, og for at mit Navn skulde forkyndes på hele Jorden."
ผิเราณิ ศาสฺเตฺร ลิขติ, อหํ ตฺวทฺทฺวารา มตฺปรากฺรมํ ทรฺศยิตุํ สรฺวฺวปฺฤถิวฺยำ นิชนาม ปฺรกาศยิตุญฺจ ตฺวำ สฺถาปิตวานฺฯ
18 Så forbarmer han sig da over den, som han vil, men forhærder den, som han vil.
อต: ส ยมฺ อนุคฺรหีตุมฺ อิจฺฉติ ตเมวานุคฺฤหฺลาติ, ยญฺจ นิคฺรหีตุมฺ อิจฺฉติ ตํ นิคฺฤหฺลาติฯ
19 Du vil nu sige til mig: Hvad klager han da over endnu? thi hvem står hans Villie imod?
ยทิ วทสิ ตรฺหิ ส โทษํ กุโต คฺฤหฺลาติ? ตทีเยจฺฉายา: ปฺรติพนฺธกตฺวํ กรฺตฺตํ กสฺย สามรฺถฺยํ วิทฺยเต?
20 Ja, men, hvem er dog du, o Menneske! som går i Rette med Gud? mon noget, som blev dannet, kan sige til den, som dannede det: Hvorfor gjorde du mig således?
เห อีศฺวรสฺย ปฺรติปกฺษ มรฺตฺย ตฺวํ ก: ? เอตาทฺฤศํ มำ กุต: สฺฤษฺฏวานฺ? อิติ กถำ สฺฤษฺฏวสฺตุ สฺรษฺเฏฺร กึ กถยิษฺยติ?
21 Eller har Pottemageren ikke Rådighed over Leret til af den samme Masse at gøre et Kar til Ære, et andet til Vanære?
เอกสฺมานฺ มฺฤตฺปิณฺฑาทฺ อุตฺกฺฤษฺฏาปกฺฤษฺเฏา ทฺวิวิเธา กลเศา กรฺตฺตุํ กึ กุลาลสฺย สามรฺถฺยํ นาสฺติ?
22 Men hvad om nu Gud, skønt han vilde vise sin Vrede og kundgøre sin Magt, dog med stor Langmodighed tålte Vredes-Kar, som vare beredte til Fortabelse,
อีศฺวร: โกปํ ปฺรกาศยิตุํ นิชศกฺตึ ชฺญาปยิตุญฺเจจฺฉนฺ ยทิ วินาศสฺย โยคฺยานิ โกฺรธภาชนานิ ปฺรติ พหุกาลํ ทีรฺฆสหิษฺณุตามฺ อาศฺรยติ;
23 også for at kundgøre sin Herligheds Rigdom over Barmhjertigheds-Kar, som han forud havde beredt til Herlighed?
อปรญฺจ วิภวปฺราปฺตฺยรฺถํ ปูรฺวฺวํ นิยุกฺตานฺยนุคฺรหปาตฺราณิ ปฺรติ นิชวิภวสฺย พาหุลฺยํ ปฺรกาศยิตุํ เกวลยิหูทินำ นหิ ภินฺนเทศินามปิ มธฺยาทฺ
24 Og hertil kaldte han også os, ikke alene af Jøder, men også af Hedninger,
อสฺมานิว ตานฺยาหฺวยติ ตตฺร ตว กึ?
25 som han også siger hos Hoseas: "Det, som ikke var mit Folk, vil jeg kalde mit Folk, og hende, som ikke var den elskede; den elskede;
โหเศยคฺรนฺเถ ยถา ลิขิตมฺ อาเสฺต, โย โลโก มม นาสีตฺ ตํ วทิษฺยามิ มทียกํฯ ยา ชาติ เรฺม'ปฺริยา จาสีตฺ ตำ วทิษฺยามฺยหํ ปฺริยำฯ
26 og det skal ske, at på det Sted, hvor der blev sagt til dem: I ere ikke mit Folk, der skulle de kaldes den levende Guds Børn."
ยูยํ มทียโลกา น ยเตฺรติ วากฺยเมาจฺยตฯ อมเรศสฺย สนฺตานา อิติ ขฺยาสฺยนฺติ ตตฺร เตฯ
27 Men Esajas udråber over Israel: "Om end Israels Børns Tal var som Havets Sand, så skal kun Levningen frelses.
อิสฺราเยลียโลเกษุ ยิศายิโย'ปิ วาจเมตำ ปฺราจารยตฺ, อิสฺราเยลียวํศานำ ยา สํขฺยา สา ตุ นิศฺจิตํฯ สมุทฺรสิกตาสํขฺยาสมานา ยทิ ชายเตฯ ตถาปิ เกวลํ โลไกรลฺไปสฺตฺราณํ วฺรชิษฺยเตฯ
28 Thi idet Herren opgør Regnskab og afslutter det i Hast, vil han fuldbyrde det på Jorden."
ยโต นฺยาเยน สฺวํ กรฺมฺม ปเรศ: สาธยิษฺยติฯ เทเศ เสอว สํกฺเษปานฺนิชํ กรฺมฺม กริษฺยติฯ
29 Og som Esajas forud har sagt: "Dersom den Herre Zebaoth ikke havde levnet os en Sæd, da vare vi blevne som Sodoma og gjorte lige med Gomorra."
ยิศายิโย'ปรมปิ กถยามาส, ไสนฺยาธฺยกฺษปเรเศน เจตฺ กิญฺจินฺโนทศิษฺยตฯ ตทา วยํ สิโทเมวาภวิษฺยาม วินิศฺจิตํฯ ยทฺวา วยมฺ อโมรายา อคมิษฺยาม ตุลฺยตำฯ
30 Hvad skulle vi da sige? At Hedninger, som ikke jagede efter Retfærdighed, fik Retfærdighed; nemlig Retfærdigheden af Tro;
ตรฺหิ วยํ กึ วกฺษฺยาม: ? อิตรเทศียา โลกา อปิ ปุณฺยารฺถมฺ อยตมานา วิศฺวาเสน ปุณฺยมฺ อลภนฺต;
31 men Israel, som jagede efter en Retfærdigheds Lov, nåede ikke til en sådan Lov.
กินฺตฺวิสฺราเยโลฺลกา วฺยวสฺถาปาลเนน ปุณฺยารฺถํ ยตมานาสฺตนฺ นาลภนฺตฯ
32 Hvorfor? fordi de ikke søgte den af Tro, men som af Geringer. De stødte an på Anstødsstenen,
ตสฺย กึ การณํ? เต วิศฺวาเสน นหิ กินฺตุ วฺยวสฺถายา: กฺริยยา เจษฺฏิตฺวา ตสฺมินฺ สฺขลนชนเก ปาษาเณ ปาทสฺขลนํ ปฺราปฺตา: ฯ
33 som der er skrevet: "Se, jeg sætter i Zion en Anstødssten og en Forargelses Klippe; og den, som tror på ham, skal ikke blive til Skamme."
ลิขิตํ ยาทฺฤศมฺ อาเสฺต, ปศฺย ปาทสฺขลารฺถํ หิ สีโยนิ ปฺรสฺตรนฺตถาฯ พาธาการญฺจ ปาษาณํ ปริสฺถาปิตวานหมฺฯ วิศฺวสิษฺยติ ยสฺตตฺร ส ชโน น ตฺรปิษฺยเตฯ
