< Romerne 5 >
1 Altså retfærdiggjorte af Tro have vi Fred med Gud ved vor Herre Jesus Krist,
விஸ்²வாஸேந ஸபுண்யீக்ரு’தா வயம் ஈஸ்²வரேண ஸார்த்³த⁴ம்’ ப்ரபு⁴ணாஸ்மாகம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டேந மேலநம்’ ப்ராப்தா: |
2 ved hvem vi også have fået Adgang ved Troen til denne Nåde, hvori vi stå, og vi rose os af Håb om Guds Herlighed;
அபரம்’ வயம்’ யஸ்மிந் அநுக்³ரஹாஸ்²ரயே திஷ்டா²மஸ்தந்மத்⁴யம்’ விஸ்²வாஸமார்கே³ண தேநைவாநீதா வயம் ஈஸ்²வரீயவிப⁴வப்ராப்திப்ரத்யாஸ²யா ஸமாநந்தா³ம: |
3 ja, ikke det alene, men vi rose os også af Trængslerne, idet vi vide, at Trængselen virker Udholdenhed,
தத் கேவலம்’ நஹி கிந்து க்லேஸ²போ⁴கே³(அ)ப்யாநந்தா³மோ யத: க்லேஸா²த்³ தை⁴ர்ய்யம்’ ஜாயத இதி வயம்’ ஜாநீம: ,
4 men Udholdenheden Prøvethed, men Prøvetheden Håb,
தை⁴ர்ய்யாச்ச பரீக்ஷிதத்வம்’ ஜாயதே, பரீக்ஷிதத்வாத் ப்ரத்யாஸா² ஜாயதே,
5 men Håbet beskæmmer ikke; thi Guds Kærlighed er udøst i vore Hjerter ved den Helligånd, som blev given os.
ப்ரத்யாஸா²தோ வ்ரீடி³தத்வம்’ ந ஜாயதே, யஸ்மாத்³ அஸ்மப்⁴யம்’ த³த்தேந பவித்ரேணாத்மநாஸ்மாகம் அந்த: கரணாநீஸ்²வரஸ்ய ப்ரேமவாரிணா ஸிக்தாநி|
6 Thi medens vi endnu vare kraftesløse, døde Kristus til den bestemte Tid for ugudelige.
அஸ்மாஸு நிருபாயேஷு ஸத்ஸு க்²ரீஷ்ட உபயுக்தே ஸமயே பாபிநாம்’ நிமித்தம்’ ஸ்வீயாந் ப்ரணாந் அத்யஜத்|
7 Næppe vil nemlig nogen dø for en retfærdig - for den gode var der jo måske nogen, som tog sig på at dø -,
ஹிதகாரிணோ ஜநஸ்ய க்ரு’தே கோபி ப்ரணாந் த்யக்தும்’ ஸாஹஸம்’ கர்த்தும்’ ஸ²க்நோதி, கிந்து தா⁴ர்ம்மிகஸ்ய க்ரு’தே ப்ராயேண கோபி ப்ராணாந் ந த்யஜதி|
8 men Gud beviser sin Kærlighed over for os, ved at Kristus døde for os, medens vi endnu vare Syndere.
கிந்த்வஸ்மாஸு பாபிஷு ஸத்ஸ்வபி நிமித்தமஸ்மாகம்’ க்²ரீஷ்ட: ஸ்வப்ராணாந் த்யக்தவாந், தத ஈஸ்²வரோஸ்மாந் ப்ரதி நிஜம்’ பரமப்ரேமாணம்’ த³ர்ஸி²தவாந்|
9 Så meget mere skulle vi altså, da vi nu ere blevne retfærdiggjorte ved hans Blod, frelses ved ham fra Vreden.
அதஏவ தஸ்ய ரக்தபாதேந ஸபுண்யீக்ரு’தா வயம்’ நிதாந்தம்’ தேந கோபாத்³ உத்³தா⁴ரிஷ்யாமஹே|
10 Thi når vi, da vi vare Fjender, bleve forligte med Gud ved hans Søns Død, da skulle vi meget mere, efter at vi ere blevne forligte, frelses ved hans Liv,
ப²லதோ வயம்’ யதா³ ரிபவ ஆஸ்ம ததே³ஸ்²வரஸ்ய புத்ரஸ்ய மரணேந தேந ஸார்த்³த⁴ம்’ யத்³யஸ்மாகம்’ மேலநம்’ ஜாதம்’ தர்ஹி மேலநப்ராப்தா: ஸந்தோ(அ)வஸ்²யம்’ தஸ்ய ஜீவநேந ரக்ஷாம்’ லப்ஸ்யாமஹே|
11 ja, ikke det alene, men også således, at vi rose os af Gud ved vor Herre Jesus Kristus, ved hvem vi nu have fået Forligelsen.
தத் கேவலம்’ நஹி கிந்து யேந மேலநம் அலபா⁴மஹி தேநாஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴ணா யீஸு²க்²ரீஷ்டேந ஸாம்ப்ரதம் ஈஸ்²வரே ஸமாநந்தா³மஸ்²ச|
12 Derfor, ligesom Synden kom ind i Verden ved eet Menneske, og Døden ved Synden, og Døden således trængte igennem til alle Mennesker, efterdi de syndede alle
ததா² ஸதி, ஏகேந மாநுஷேண பாபம்’ பாபேந ச மரணம்’ ஜக³தீம்’ ப்ராவிஸ²த் அபரம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ பாபித்வாத் ஸர்வ்வே மாநுஷா ம்ரு’தே ர்நிக்⁴நா அப⁴வத்|
13 thi inden Loven var der Synd i Verden; men Synd tilregnes ikke. hvor der ikke er Lov;
யதோ வ்யவஸ்தா²தா³நஸமயம்’ யாவத் ஜக³தி பாபம் ஆஸீத் கிந்து யத்ர வ்யவஸ்தா² ந வித்³யதே தத்ர பாபஸ்யாபி க³ணநா ந வித்³யதே|
14 dog herskede Døden fra Adam til Moses også over dem, som ikke syndede i Lighed med Adams Overtrædelse, han, som er et Forbillede på den, der skulde komme.
ததா²ப்யாத³மா யாத்³ரு’ஸ²ம்’ பாபம்’ க்ரு’தம்’ தாத்³ரு’ஸ²ம்’ பாபம்’ யை ர்நாகாரி ஆத³மம் ஆரப்⁴ய மூஸாம்’ யாவத் தேஷாமப்யுபரி ம்ரு’த்யூ ராஜத்வம் அகரோத் ஸ ஆத³ம் பா⁴வ்யாத³மோ நித³ர்ஸ²நமேவாஸ்தே|
15 Men det er ikke således med Nådegaven som med Faldet; thi døde de mange ved den enes Fald, da har meget mere Guds Nåde og Gaven i det ene Menneskes Jesu Kristi Nåde udbredt sig overflødig, til de mange.
கிந்து பாபகர்ம்மணோ யாத்³ரு’ஸோ² பா⁴வஸ்தாத்³ரு’க்³ தா³நகர்ம்மணோ பா⁴வோ ந ப⁴வதி யத ஏகஸ்ய ஜநஸ்யாபராதே⁴ந யதி³ ப³ஹூநாம்’ மரணம் அக⁴டத ததா²பீஸ்²வராநுக்³ரஹஸ்தத³நுக்³ரஹமூலகம்’ தா³நஞ்சைகேந ஜநேநார்தா²த்³ யீஸு²நா க்²ரீஷ்டேந ப³ஹுஷு பா³ஹுல்யாதிபா³ஹுல்யேந ப²லதி|
16 Og Gaven er ikke som igennem en enkelt, der syndede; thi Dommen blev ud fra en enkelt til Fordømmelse, men Nådegaven blev ud fra mange Fald til Retfærdiggørelse.
அபரம் ஏகஸ்ய ஜநஸ்ய பாபகர்ம்ம யாத்³ரு’க் ப²லயுக்தம்’ தா³நகர்ம்ம தாத்³ரு’க் ந ப⁴வதி யதோ விசாரகர்ம்மைகம்’ பாபம் ஆரப்⁴ய த³ண்ட³ஜநகம்’ ப³பூ⁴வ, கிந்து தா³நகர்ம்ம ப³ஹுபாபாந்யாரப்⁴ய புண்யஜநகம்’ ப³பூ⁴வ|
17 Thi når på Grund af dennes Fald Døden herskede ved den ene, da skulle meget mere de, som modtage den overvættes Nåde og Retfærdigheds Gave, herske i Liv ved den ene, Jesus Kristus.
யத ஏகஸ்ய ஜநஸ்ய பாபகர்ம்மதஸ்தேநைகேந யதி³ மரணஸ்ய ராஜத்வம்’ ஜாதம்’ தர்ஹி யே ஜநா அநுக்³ரஹஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ புண்யதா³நஞ்ச ப்ராப்நுவந்தி த ஏகேந ஜநேந, அர்தா²த் யீஸு²க்²ரீஷ்டேந, ஜீவநே ராஜத்வம் அவஸ்²யம்’ கரிஷ்யந்தி|
18 Altså, ligesom det ved eens Fald blev for alle Mennesker til Fordømmelse, således også ved eens Retfærdighed for alle Mennesker til Retfærdiggørelse til Liv.
ஏகோ(அ)பராதோ⁴ யத்³வத் ஸர்வ்வமாநவாநாம்’ த³ண்ட³கா³மீ மார்கோ³ (அ)ப⁴வத் தத்³வத்³ ஏகம்’ புண்யதா³நம்’ ஸர்வ்வமாநவாநாம்’ ஜீவநயுக்தபுண்யகா³மீ மார்க³ ஏவ|
19 Thi ligesom ved det ene Menneskes Ulydighed de mange bleve til Syndere, så skulle også ved den enes Lydighed de mange blive til retfærdige.
அபரம் ஏகஸ்ய ஜநஸ்யாஜ்ஞாலங்க⁴நாத்³ யதா² ப³ஹவோ (அ)பராதி⁴நோ ஜாதாஸ்தத்³வத்³ ஏகஸ்யாஜ்ஞாசரணாத்³ ப³ஹவ: ஸபுண்யீக்ரு’தா ப⁴வந்தி|
20 Men Loven kom til, for at Faldet kunde blive større; men hvor Synden blev større, der blev Nåden end mere overvættes,
அதி⁴கந்து வ்யவஸ்தா²க³மநாத்³ அபராத⁴ஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ஜாதம்’ கிந்து யத்ர பாபஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ தத்ரைவ தஸ்மாத்³ அநுக்³ரஹஸ்ய பா³ஹுல்யம் அப⁴வத்|
21 for at, ligesom Synden herskede ved Døden, således også Nåden skulde herske ved Retfærdighed til et evigt Liv ved Jesus Kristus, vor Herre. (aiōnios )
தேந ம்ரு’த்யுநா யத்³வத் பாபஸ்ய ராஜத்வம் அப⁴வத் தத்³வத்³ அஸ்மாகம்’ ப்ரபு⁴யீஸு²க்²ரீஷ்டத்³வாராநந்தஜீவநதா³யிபுண்யேநாநுக்³ரஹஸ்ய ராஜத்வம்’ ப⁴வதி| (aiōnios )