Romerne 3
1 Hvad er da Jødens Fortrin? eller hvad gavner Omskærelsen?
அபரஞ்ச யிஹூதி³ந: கிம்’ ஸ்²ரேஷ்ட²த்வம்’? ததா² த்வக்சே²த³ஸ்ய வா கிம்’ ப²லம்’?
2 Meget alle Måder; først nemlig dette, at Guds Ord ere blevne dem betroede.
ஸர்வ்வதா² ப³ஹூநி ப²லாநி ஸந்தி, விஸே²ஷத ஈஸ்²வரஸ்ய ஸா²ஸ்த்ரம்’ தேப்⁴யோ(அ)தீ³யத|
3 Thi hvad? om nogle vare utro, skal da deres Utroskab gøre Guds Trofasthed til intet?
கைஸ்²சித்³ அவிஸ்²வஸநே க்ரு’தே தேஷாம் அவிஸ்²வஸநாத் கிம் ஈஸ்²வரஸ்ய விஸ்²வாஸ்யதாயா ஹாநிருத்பத்ஸ்யதே?
4 Det være langt fra! Gud må være sanddru, om end hvert Menneske er en Løgner, som der er skrevet: "For at du må kendes retfærdig i dine Ord og vinde, når du går i Rette."
கேநாபி ப்ரகாரேண நஹி| யத்³யபி ஸர்வ்வே மநுஷ்யா மித்²யாவாதி³நஸ்ததா²பீஸ்²வர: ஸத்யவாதீ³| ஸா²ஸ்த்ரே யதா² லிகி²தமாஸ்தே, அதஸ்த்வந்து ஸ்வவாக்யேந நிர்த்³தோ³ஷோ ஹி ப⁴விஷ்யஸி| விசாரே சைவ நிஷ்பாபோ ப⁴விஷ்யஸி ந ஸம்’ஸ²ய: |
5 Men dersom vor Uretfærdighed beviser Guds Retfærdighed, hvad skulle vi da sige? er Gud da uretfærdig, han, som lader sin Vrede komme? (Jeg taler efter menneskelig Vis).
அஸ்மாகம் அந்யாயேந யதீ³ஸ்²வரஸ்ய ந்யாய: ப்ரகாஸ²தே தர்ஹி கிம்’ வதி³ஷ்யாம: ? அஹம்’ மாநுஷாணாம்’ கதா²மிவ கதா²ம்’ கத²யாமி, ஈஸ்²வர: ஸமுசிதம்’ த³ண்ட³ம்’ த³த்த்வா கிம் அந்யாயீ ப⁴விஷ்யதி?
6 Det være langt fra! Thi hvorledes skal Gud ellers kunne dømme Verden?
இத்த²ம்’ ந ப⁴வது, ததா² ஸதீஸ்²வர: கத²ம்’ ஜக³தோ விசாரயிதா ப⁴விஷ்யதி?
7 Men dersom Guds Sanddruhed ved min Løgn er bleven ham end mere til Forherligelse, hvorfor dømmes da jeg endnu som en Synder?
மம மித்²யாவாக்யவத³நாத்³ யதீ³ஸ்²வரஸ்ய ஸத்யத்வேந தஸ்ய மஹிமா வர்த்³த⁴தே தர்ஹி கஸ்மாத³ஹம்’ விசாரே(அ)பராதி⁴த்வேந க³ண்யோ ப⁴வாமி?
8 Og hvorfor skulde vi da ikke, som man bagvasker os for, og som nogle sige, at vi lære, gøre det onde, for at det gode kan komme deraf? Sådannes Dom er velforskyldt.
மங்க³லார்த²ம்’ பாபமபி கரணீயமிதி வாக்யம்’ த்வயா குதோ நோச்யதே? கிந்து யைருச்யதே தே நிதாந்தம்’ த³ண்ட³ஸ்ய பாத்ராணி ப⁴வந்தி; ததா²பி தத்³வாக்யம் அஸ்மாபி⁴ரப்யுச்யத இத்யஸ்மாகம்’ க்³லாநிம்’ குர்வ்வந்த: கியந்தோ லோகா வத³ந்தி|
9 Hvad da? have vi noget forud? Aldeles ikke; vi have jo ovenfor anklaget både Jøder og Grækere for alle at være under Synd,
அந்யலோகேப்⁴யோ வயம்’ கிம்’ ஸ்²ரேஷ்டா²: ? கதா³சந நஹி யதோ யிஹூதி³நோ (அ)ந்யதே³ஸி²நஸ்²ச ஸர்வ்வஏவ பாபஸ்யாயத்தா இத்யஸ்ய ப்ரமாணம்’ வயம்’ பூர்வ்வம் அத³தா³ம|
10 som der er skrevet: "Der er ingen retfærdig, end ikke een;
லிபி ர்யதா²ஸ்தே, நைகோபி தா⁴ர்ம்மிகோ ஜந: |
11 der er ingen forstandig, der er ingen, som søger efter Gud;
ததா² ஜ்ஞாநீஸ்²வரஜ்ஞாநீ மாநவ: கோபி நாஸ்தி ஹி|
12 alle ere afvegne, til Hobe ere de blevne uduelige, der er ingen, som øver Godhed, der er end ikke een."
விமார்க³கா³மிந: ஸர்வ்வே ஸர்வ்வே து³ஷ்கர்ம்மகாரிண: | ஏகோ ஜநோபி நோ தேஷாம்’ ஸாது⁴கர்ம்ம கரோதி ச|
13 "En åbnet Grav er deres Strube; med deres Tunger øvede de Svig;" "der er Slangegift under deres Læber;"
ததா² தேஷாந்து வை கண்டா² அநாவ்ரு’தஸ்²மஸா²நவத்| ஸ்துதிவாத³ம்’ ப்ரகுர்வ்வந்தி ஜிஹ்வாபி⁴ஸ்தே து கேவலம்’| தேஷாமோஷ்ட²ஸ்ய நிம்நே து விஷம்’ திஷ்ட²தி ஸர்ப்பவத்|
14 "deres Mund er fuld af Forbandelse og Beskhed;"
முக²ம்’ தேஷாம்’ ஹி ஸா²பேந கபடேந ச பூர்ய்யதே|
15 "rappe ere deres Fødder til at udøse Blod;
ரக்தபாதாய தேஷாம்’ து பதா³நி க்ஷிப்ரகா³நி ச|
16 der er Ødelæggelse og Elendighed på deres Veje,
பதி² தேஷாம்’ மநுஷ்யாணாம்’ நாஸ²: க்லேஸ²ஸ்²ச கேவல: |
17 og Freds Vej have de ikke kendt."
தே ஜநா நஹி ஜாநந்தி பந்தா²நம்’ ஸுக²தா³யிநம்’|
18 "Der er ikke Gudsfrygt for deres Øjne."
பரமேஸா²த்³ ப⁴யம்’ யத்தத் தச்சக்ஷுஷோரகோ³சரம்’|
19 Men vi vide, at alt, hvad Loven siger, taler den til dem, som ere under Loven, for at hver Mund skal stoppes og hele Verden blive strafskyldig for Gud,
வ்யவஸ்தா²யாம்’ யத்³யல்லிக²தி தத்³ வ்யவஸ்தா²தீ⁴நாந் லோகாந் உத்³தி³ஸ்²ய லிக²தீதி வயம்’ ஜாநீம: | ததோ மநுஷ்யமாத்ரோ நிருத்தர: ஸந் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ அபராதீ⁴ ப⁴வதி|
20 efterdi intet Kød vil blive retfærdiggjort for ham af Lovens Gerninger; thi ved Loven kommer Erkendelse af Synd.
அதஏவ வ்யவஸ்தா²நுரூபை: கர்ம்மபி⁴: கஸ்²சித³பி ப்ராணீஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸபுண்யீக்ரு’தோ ப⁴விதும்’ ந ஸ²க்ஷ்யதி யதோ வ்யவஸ்த²யா பாபஜ்ஞாநமாத்ரம்’ ஜாயதே|
21 Men nu er uden Lov Guds Retfærdighed åbenbaret, om hvilken der vidnes af Loven og Profeterne.
கிந்து வ்யவஸ்தா²யா: ப்ரு’த²க்³ ஈஸ்²வரேண தே³யம்’ யத் புண்யம்’ தத்³ வ்யவஸ்தா²யா ப⁴விஷ்யத்³வாதி³க³ணஸ்ய ச வசநை: ப்ரமாணீக்ரு’தம்’ ஸத்³ இதா³நீம்’ ப்ரகாஸ²தே|
22 nemlig Guds Retfærdighed ved Tro på Jesus Kristus, for alle og over alle dem, som tro; thi der er ikke Forskel.
யீஸு²க்²ரீஷ்டே விஸ்²வாஸகரணாத்³ ஈஸ்²வரேண த³த்தம்’ தத் புண்யம்’ ஸகலேஷு ப்ரகாஸி²தம்’ ஸத் ஸர்வ்வாந் விஸ்²வாஸிந: ப்ரதி வர்த்ததே|
23 Alle have jo syndet, og dem fattes Æren fra Gud,
தேஷாம்’ கோபி ப்ரபே⁴தோ³ நாஸ்தி, யத: ஸர்வ்வஏவ பாபிந ஈஸ்²வரீயதேஜோஹீநாஸ்²ச ஜாதா: |
24 og de blive retfærdiggjorte uforskyldt af hans Nåde ved den Forløsning, som er i Kristus Jesus,
த ஈஸ்²வரஸ்யாநுக்³ரஹாத்³ மூல்யம்’ விநா க்²ரீஷ்டக்ரு’தேந பரித்ராணேந ஸபுண்யீக்ரு’தா ப⁴வந்தி|
25 hvem Gud fremstillede som Sonemiddel ved Troen på hans Blod for at vise sin Retfærdighed, fordi Gud i sin Langmodighed havde båret over med de forhen begåede Synder,
யஸ்மாத் ஸ்வஸோ²ணிதேந விஸ்²வாஸாத் பாபநாஸ²கோ ப³லீ ப⁴விதும்’ ஸ ஏவ பூர்வ்வம் ஈஸ்²வரேண நிஸ்²சித: , இத்த²ம் ஈஸ்²வரீயஸஹிஷ்ணுத்வாத் புராக்ரு’தபாபாநாம்’ மார்ஜ்ஜநகரணே ஸ்வீயயாதா²ர்த்²யம்’ தேந ப்ரகாஸ்²யதே,
26 for at vise sin Retfærdighed i den nærværende Tid, for at han kunde være retfærdig og retfærdiggøre den, som er af Tro på Jesus.
வர்த்தமாநகாலீயமபி ஸ்வயாதா²ர்த்²யம்’ தேந ப்ரகாஸ்²யதே, அபரம்’ யீஸௌ² விஸ்²வாஸிநம்’ ஸபுண்யீகுர்வ்வந்நபி ஸ யாதா²ர்தி²கஸ்திஷ்ட²தி|
27 Hvor er så vor Ros? Den er udelukket. Ved hvilken Lov? Gerningernes? Nej, men ved Troens Lov.
தர்ஹி குத்ராத்மஸ்²லாகா⁴? ஸா தூ³ரீக்ரு’தா; கயா வ்யவஸ்த²யா? கிம்’ க்ரியாரூபவ்யவஸ்த²யா? இத்த²ம்’ நஹி கிந்து தத் கேவலவிஸ்²வாஸரூபயா வ்யவஸ்த²யைவ ப⁴வதி|
28 Vi holde nemlig for, at Mennesket bliver retfærdiggjort ved Tro, uden Lovens Gerninger.
அதஏவ வ்யவஸ்தா²நுரூபா: க்ரியா விநா கேவலேந விஸ்²வாஸேந மாநவ: ஸபுண்யீக்ரு’தோ ப⁴விதும்’ ஸ²க்நோதீத்யஸ்ய ராத்³தா⁴ந்தம்’ த³ர்ஸ²யாம: |
29 Eller er Gud alene Jøders Gud? mon ikke også Hedningers? Jo, også Hedningers;
ஸ கிம்’ கேவலயிஹூதி³நாம் ஈஸ்²வரோ ப⁴வதி? பி⁴ந்நதே³ஸி²நாம் ஈஸ்²வரோ ந ப⁴வதி? பி⁴ந்நதே³ஸி²நாமபி ப⁴வதி;
30 så sandt som Gud er een og vil retfærdiggøre omskårne af Tro og uomskårne ved Troen.
யஸ்மாத்³ ஏக ஈஸ்²வரோ விஸ்²வாஸாத் த்வக்சே²தி³நோ விஸ்²வாஸேநாத்வக்சே²தி³நஸ்²ச ஸபுண்யீகரிஷ்யதி|
31 Gøre vi da Loven til intet ved Troen? Det være langt fra! Nej, vi hævde Loven.
தர்ஹி விஸ்²வாஸேந வயம்’ கிம்’ வ்யவஸ்தா²ம்’ லும்பாம? இத்த²ம்’ ந ப⁴வது வயம்’ வ்யவஸ்தா²ம்’ ஸம்’ஸ்தா²பயாம ஏவ|
