Romerne 14

1 Men tager eder af den, som er skrøbelig i Troen, og dømmer ikke hans Meninger!

ଯୋ ଜନୋଽଦୃଢୱିଶ୍ୱାସସ୍ତଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସଙ୍ଗିନଂ କୁରୁତ କିନ୍ତୁ ସନ୍ଦେହୱିଚାରାର୍ଥଂ ନହି|

2 En har Tro til at spise alt; men den skrøbelige spiser kun Urter.

ଯତୋ ନିଷିଦ୍ଧଂ କିମପି ଖାଦ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟଂ ନାସ୍ତି, କସ୍ୟଚିଜ୍ଜନସ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟଯ ଏତାଦୃଶୋ ୱିଦ୍ୟତେ କିନ୍ତ୍ୱଦୃଢୱିଶ୍ୱାସଃ କଶ୍ଚିଦପରୋ ଜନଃ କେୱଲଂ ଶାକଂ ଭୁଙ୍କ୍ତଂ|

3 Den, som spiser, må ikke ringeagte den, som ikke spiser; og den, som ikke spiser, må ikke dømme den, som spiser; thi Gud har taget sig af ham.

ତର୍ହି ଯୋ ଜନଃ ସାଧାରଣଂ ଦ୍ରୱ୍ୟଂ ଭୁଙ୍କ୍ତେ ସ ୱିଶେଷଦ୍ରୱ୍ୟଭୋକ୍ତାରଂ ନାୱଜାନୀଯାତ୍ ତଥା ୱିଶେଷଦ୍ରୱ୍ୟଭୋକ୍ତାପି ସାଧାରଣଦ୍ରୱ୍ୟଭୋକ୍ତାରଂ ଦୋଷିଣଂ ନ କୁର୍ୟ୍ୟାତ୍, ଯସ୍ମାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ତମ୍ ଅଗୃହ୍ଲାତ୍|

4 Hvem er du, som dømmer en andens Tjener? For sin egen Herre står eller falder han; men han skal blive stående, thi Herren er mægtig til at lade ham stå.

ହେ ପରଦାସସ୍ୟ ଦୂଷଯିତସ୍ତ୍ୱଂ କଃ? ନିଜପ୍ରଭୋଃ ସମୀପେ ତେନ ପଦସ୍ଥେନ ପଦଚ୍ୟୁତେନ ୱା ଭୱିତୱ୍ୟଂ ସ ଚ ପଦସ୍ଥ ଏୱ ଭୱିଷ୍ୟତି ଯତ ଈଶ୍ୱରସ୍ତଂ ପଦସ୍ଥଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|

5 En agter den ene Dag fremfor den anden, en anden agter alle dage lige; enhver have fuld Vished i sit eget Sind!

ଅପରଞ୍ଚ କଶ୍ଚିଜ୍ଜନୋ ଦିନାଦ୍ ଦିନଂ ୱିଶେଷଂ ମନ୍ୟତେ କଶ୍ଚିତ୍ତୁ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଦିନାନି ସମାନାନି ମନ୍ୟତେ, ଏକୈକୋ ଜନଃ ସ୍ୱୀଯମନସି ୱିୱିଚ୍ୟ ନିଶ୍ଚିନୋତୁ|

6 Den, som lægger Vægt på Dagen, han gør det for Herren. Og den, som spiser, gør det for Herren, thi han takker Gud; og den, som ikke spiser, gør det for Herren og takker Gud.

ଯୋ ଜନଃ କିଞ୍ଚନ ଦିନଂ ୱିଶେଷଂ ମନ୍ୟତେ ସ ପ୍ରଭୁଭକ୍ତ୍ୟା ତନ୍ ମନ୍ୟତେ, ଯଶ୍ଚ ଜନଃ କିମପି ଦିନଂ ୱିଶେଷଂ ନ ମନ୍ୟତେ ସୋଽପି ପ୍ରଭୁଭକ୍ତ୍ୟା ତନ୍ନ ମନ୍ୟତେ; ଅପରଞ୍ଚ ଯଃ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଭକ୍ଷ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଭୁଙ୍କ୍ତେ ସ ପ୍ରଭୁଭକ୍ତଯା ତାନି ଭୁଙ୍କ୍ତେ ଯତଃ ସ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱକ୍ତି, ଯଶ୍ଚ ନ ଭୁଙ୍କ୍ତେ ସୋଽପି ପ୍ରଭୁଭକ୍ତ୍ୟୈୱ ନ ଭୁଞ୍ଜାନ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ବ୍ରୂତେ|

7 Thi ingen af os lever for sig selv, og ingen dør for sig selv;

ଅପରମ୍ ଅସ୍ମାକଂ କଶ୍ଚିତ୍ ନିଜନିମିତ୍ତଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ଧାରଯତି ନିଜନିମିତ୍ତଂ ମ୍ରିଯତେ ୱା ତନ୍ନ;

8 thi når vi leve, leve vi for Herren, og når vi dø, dø vi for Herren; derfor, enten vi leve, eller vi dø, ere vi Herrens.

କିନ୍ତୁ ଯଦି ୱଯଂ ପ୍ରାଣାନ୍ ଧାରଯାମସ୍ତର୍ହି ପ୍ରଭୁନିମିତ୍ତଂ ଧାରଯାମଃ, ଯଦି ଚ ପ୍ରାଣାନ୍ ତ୍ୟଜାମସ୍ତର୍ହ୍ୟପି ପ୍ରଭୁନିମିତ୍ତଂ ତ୍ୟଜାମଃ, ଅତଏୱ ଜୀୱନେ ମରଣେ ୱା ୱଯଂ ପ୍ରଭୋରେୱାସ୍ମହେ|

9 Dertil er jo Kristus død og bleven levende, at han skal herske både over døde og levende.

ଯତୋ ଜୀୱନ୍ତୋ ମୃତାଶ୍ଚେତ୍ୟୁଭଯେଷାଂ ଲୋକାନାଂ ପ୍ରଭୁତ୍ୱପ୍ରାପ୍ତ୍ୟର୍ଥଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ମୃତ ଉତ୍ଥିତଃ ପୁନର୍ଜୀୱିତଶ୍ଚ|

10 Men du, hvorfor dømmer du din Broder? eller du, hvorfor ringeagter du din Broder? Vi skulle jo alle fremstilles for Guds Domstol.

କିନ୍ତୁ ତ୍ୱଂ ନିଜଂ ଭ୍ରାତରଂ କୁତୋ ଦୂଷଯସି? ତଥା ତ୍ୱଂ ନିଜଂ ଭ୍ରାତରଂ କୁତସ୍ତୁଚ୍ଛଂ ଜାନାସି? ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ୱିଚାରସିଂହାସନସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ସର୍ୱ୍ୱୈରସ୍ମାଭିରୁପସ୍ଥାତୱ୍ୟଂ;

11 Thi der er skrevet: "Så sandt jeg lever, siger Herren, for mig skal hvert Knæ bøje sig, og hver Tunge skal bekende Gud."

ଯାଦୃଶଂ ଲିଖିତମ୍ ଆସ୍ତେ, ପରେଶଃ ଶପଥଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ ୱାକ୍ୟମେତତ୍ ପୁରାୱଦତ୍| ସର୍ୱ୍ୱୋ ଜନଃ ସମୀପେ ମେ ଜାନୁପାତଂ କରିଷ୍ୟତି| ଜିହ୍ୱୈକୈକା ତଥେଶସ୍ୟ ନିଘ୍ନତ୍ୱଂ ସ୍ୱୀକରିଷ୍ୟତି|

12 Altså skal hver af os gøre Gud Regnskab for sig selv.

ଅତଏୱ ଈଶ୍ୱରସମୀପେଽସ୍ମାକମ୍ ଏକୈକଜନେନ ନିଜା କଥା କଥଯିତୱ୍ୟା|

13 Derfor, lader os ikke mere dømme hverandre, men dømmer hellere dette, at man ikke må give sin Broder Anstød eller Forargelse.

ଇତ୍ଥଂ ସତି ୱଯମ୍ ଅଦ୍ୟାରଭ୍ୟ ପରସ୍ପରଂ ନ ଦୂଷଯନ୍ତଃ ସ୍ୱଭ୍ରାତୁ ର୍ୱିଘ୍ନୋ ୱ୍ୟାଘାତୋ ୱା ଯନ୍ନ ଜାଯେତ ତାଦୃଶୀମୀହାଂ କୁର୍ମ୍ମହେ|

14 Jeg ved og er vis på i den Herre Jesus, at intet er urent i sig selv; dog, for den, som agter noget for urent, for ham er det urent.

କିମପି ୱସ୍ତୁ ସ୍ୱଭାୱତୋ ନାଶୁଚି ଭୱତୀତ୍ୟହଂ ଜାନେ ତଥା ପ୍ରଭୁନା ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟେନାପି ନିଶ୍ଚିତଂ ଜାନେ, କିନ୍ତୁ ଯୋ ଜନୋ ଯଦ୍ ଦ୍ରୱ୍ୟମ୍ ଅପୱିତ୍ରଂ ଜାନୀତେ ତସ୍ୟ କୃତେ ତଦ୍ ଅପୱିତ୍ରମ୍ ଆସ୍ତେ|

15 Thi dersom din Broder bedrøves for Mads Skyld, da vandrer du ikke mere i Kærlighed. Led ikke ved din Mad den i Fordærvelse, for hvis Skyld Kristus er død.

ଅତଏୱ ତୱ ଭକ୍ଷ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟେଣ ତୱ ଭ୍ରାତା ଶୋକାନ୍ୱିତୋ ଭୱତି ତର୍ହି ତ୍ୱଂ ଭ୍ରାତରଂ ପ୍ରତି ପ୍ରେମ୍ନା ନାଚରସି| ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋ ଯସ୍ୟ କୃତେ ସ୍ୱପ୍ରାଣାନ୍ ୱ୍ୟଯିତୱାନ୍ ତ୍ୱଂ ନିଜେନ ଭକ୍ଷ୍ୟଦ୍ରୱ୍ୟେଣ ତଂ ନ ନାଶଯ|

16 Lader derfor ikke eders Gode blive bespottet!

ଅପରଂ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଉତ୍ତମଂ କର୍ମ୍ମ ନିନ୍ଦିତଂ ନ ଭୱତୁ|

17 Thi Guds Rige består ikke i at spise og drikke, men i Retfærdighed og Fred og Glæde i den Helligånd.

ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ପେଯଞ୍ଚେଶ୍ୱରରାଜ୍ୟସ୍ୟ ସାରୋ ନହି, କିନ୍ତୁ ପୁଣ୍ୟଂ ଶାନ୍ତିଶ୍ଚ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ଜାତ ଆନନ୍ଦଶ୍ଚ|

18 Thi den, som deri tjener Kristus, er velbehagelig for Gud og tækkelig for Menneskene.

ଏତୈ ର୍ୟୋ ଜନଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଂ ସେୱତେ, ସ ଏୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୁଷ୍ଟିକରୋ ମନୁଷ୍ୟୈଶ୍ଚ ସୁଖ୍ୟାତଃ|

19 Derfor, lader os tragte efter det, som tjener til Fred og indbyrdes Opbyggelse!

ଅତଏୱ ଯେନାସ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ପରସ୍ପରମ୍ ଐକ୍ୟଂ ନିଷ୍ଠା ଚ ଜାଯତେ ତଦେୱାସ୍ମାଭି ର୍ୟତିତୱ୍ୟଂ|

20 Nedbryd ikke Guds Værk for Mads Skyld! Vel er alt rent, men det er ondt for det Menneske, som spiser med Anstød.

ଭକ୍ଷ୍ୟାର୍ଥମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କର୍ମ୍ମଣୋ ହାନିଂ ମା ଜନଯତ; ସର୍ୱ୍ୱଂ ୱସ୍ତୁ ପୱିତ୍ରମିତି ସତ୍ୟଂ ତଥାପି ଯୋ ଜନୋ ଯଦ୍ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ୱିଘ୍ନଂ ଲଭତେ ତଦର୍ଥଂ ତଦ୍ ଭଦ୍ରଂ ନହି|

21 Det er rigtigt ikke at spise Kød eller at drikke Vin eller at gøre noget, hvoraf din Broder tager Anstød.

ତୱ ମାଂସଭକ୍ଷଣସୁରାପାନାଦିଭିଃ କ୍ରିଯାଭି ର୍ୟଦି ତୱ ଭ୍ରାତୁଃ ପାଦସ୍ଖଲନଂ ୱିଘ୍ନୋ ୱା ଚାଞ୍ଚଲ୍ୟଂ ୱା ଜାଯତେ ତର୍ହି ତଦ୍ଭୋଜନପାନଯୋସ୍ତ୍ୟାଗୋ ଭଦ୍ରଃ|

22 Den Tro, du har, hav den hos dig selv for Gud! Salig er den, som ikke dømmer sig selv i det, som han vælger.

ଯଦି ତୱ ପ୍ରତ୍ୟଯସ୍ତିଷ୍ଠତି ତର୍ହୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୋଚରେ ସ୍ୱାନ୍ତରେ ତଂ ଗୋପଯ; ଯୋ ଜନଃ ସ୍ୱମତେନ ସ୍ୱଂ ଦୋଷିଣଂ ନ କରୋତି ସ ଏୱ ଧନ୍ୟଃ|

23 Men den, som tvivler, når han spiser, han er domfældt, fordi det ikke er at Tro; men alt det, som ikke er af Tro, er Synd.

କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସଂଶଯ୍ୟ ଭୁଙ୍କ୍ତେଽର୍ଥାତ୍ ନ ପ୍ରତୀତ୍ୟ ଭୁଙ୍କ୍ତେ, ସ ଏୱାୱଶ୍ୟଂ ଦଣ୍ଡାର୍ହୋ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଯତୋ ଯତ୍ ପ୍ରତ୍ୟଯଜଂ ନହି ତଦେୱ ପାପମଯଂ ଭୱତି|