Aabenbaringen 19
1 Derefter hørte jeg ligesom en høj Røst af en stor Skare i Himmelen, som sagde: Halleluja! Frelsen og Herligheden og Kraften tilhører vor Gud.
తతః పరం స్వర్గస్థానాం మహాజనతాయా మహాశబ్దో ఽయం మయా శ్రూతః, బ్రూత పరేశ్వరం ధన్యమ్ అస్మదీయో య ఈశ్వరః| తస్యాభవత్ పరిత్రాణాం ప్రభావశ్చ పరాక్రమః|
2 Thi sande og retfærdige ere hans Domme, at han har dømt den store Skøge, som fordærvede Jorden med sin Utugt, og krævet sine Tjeneres Blod af hendes Hånd.
విచారాజ్ఞాశ్చ తస్యైవ సత్యా న్యాయ్యా భవన్తి చ| యా స్వవేశ్యాక్రియాభిశ్చ వ్యకరోత్ కృత్స్నమేదినీం| తాం స దణ్డితవాన్ వేశ్యాం తస్యాశ్చ కరతస్తథా| శోణితస్య స్వదాసానాం సంశోధం స గృహీతవాన్||
3 Og de sagde anden Gang: Halleluja! og Røgen fra hende opstiger i Evighedernes Evigheder. (aiōn g165)
పునరపి తైరిదముక్తం యథా, బ్రూత పరేశ్వరం ధన్యం యన్నిత్యం నిత్యమేవ చ| తస్యా దాహస్య ధూమో ఽసౌ దిశమూర్ద్ధ్వముదేష్యతి|| (aiōn g165)
4 Og de fire og tyve Ældste og de fire levende Væsener faldt ned eg tilbade Gud, som sad på Tronen, og de sagde: Amen! Halleluja!
తతః పరం చతుర్వ్వింశతిప్రాచీనాశ్చత్వారః ప్రాణినశ్చ ప్రణిపత్య సింహాసనోపవిష్టమ్ ఈశ్వరం ప్రణమ్యావదన్, తథాస్తు పరమేశశ్చ సర్వ్వైరేవ ప్రశస్యతాం||
5 Og en Røst udgik fra Tronen og sagde: Lover vor Gud, alle hans Tjenere, I, som frygte ham, de små og de store!
అనన్తరం సింహాసనమధ్యాద్ ఏష రవో నిర్గతో, యథా, హే ఈశ్వరస్య దాసేయాస్తద్భక్తాః సకలా నరాః| యూయం క్షుద్రా మహాన్తశ్చ ప్రశంసత వ ఈశ్వరం||
6 Og jeg hørte som en Røst af en stor Skare og som en Lyd af mange Vande og, som en Lyd af stærke Tordener, der sagde: Halleluja! thi Herren, Gud, den almægtige, har tiltrådt Kongedømmet.
తతః పరం మహాజనతాయాః శబ్ద ఇవ బహుతోయానాఞ్చ శబ్ద ఇవ గృరుతరస్తనితానాఞ్చ శబ్ద ఇవ శబ్దో ఽయం మయా శ్రుతః, బ్రూత పరేశ్వరం ధన్యం రాజత్వం ప్రాప్తవాన్ యతః| స పరమేశ్వరో ఽస్మాకం యః సర్వ్వశక్తిమాన్ ప్రభుః|
7 Lader os glæde og fryde os og give ham Æren; thi Lammets Bryllup er kommet, og hans Brud har gjort sig rede.
కీర్త్తయామః స్తవం తస్య హృష్టాశ్చోల్లాసితా వయం| యన్మేషశావకస్యైవ వివాహసమయో ఽభవత్| వాగ్దత్తా చాభవత్ తస్మై యా కన్యా సా సుసజ్జితా|
8 Og det blev givet hende at iføre sig skinnende, rent Linklæde; thi Linklædet er de helliges Retfærdshandlinger.
పరిధానాయ తస్యై చ దత్తః శుభ్రః సుచేలకః||
9 Og han siger til mig: Skriv: Salige ere de, som ere budne til Lammets Bryllups Nadver! Og han siger til mig: Disse ere de sande Guds Ord.
స సుచేలకః పవిత్రలోకానాం పుణ్యాని| తతః స మామ్ ఉక్తవాన్ త్వమిదం లిఖ మేషశావకస్య వివాహభోజ్యాయ యే నిమన్త్రితాస్తే ధన్యా ఇతి| పునరపి మామ్ అవదత్, ఇమానీశ్వరస్య సత్యాని వాక్యాని|
10 Og jeg faldt ned for hans Fødder for at tilbede ham, og han siger til mig: Gør det ikke! Jeg er din Medtjener eg dine Brødres, som have Jesu Vidnesbyrd; tilbed Gud! thi Jesu Vidnesbyrd er Profetiens Ånd.
అనన్తరం అహం తస్య చరణయోరన్తికే నిపత్య తం ప్రణన్తుముద్యతః| తతః స మామ్ ఉక్తవాన్ సావధానస్తిష్ఠ మైవం కురు యీశోః సాక్ష్యవిశిష్టైస్తవ భ్రాతృభిస్త్వయా చ సహదాసో ఽహం| ఈశ్వరమేవ ప్రణమ యస్మాద్ యీశోః సాక్ష్యం భవిష్యద్వాక్యస్య సారం|
11 Og jeg så Himmelen åben, og se en hvid Hest, og han, som sad på den, kaldes trofast og sanddru, og han dømmer og kæmper med Retfærdighed.
అనన్తరం మయా ముక్తః స్వర్గో దృష్టః, ఏకః శ్వేతవర్ణో ఽశ్వో ఽపి దృష్టస్తదారూఢో జనో విశ్వాస్యః సత్యమయశ్చేతి నామ్నా ఖ్యాతః స యాథార్థ్యేన విచారం యుద్ధఞ్చ కరోతి|
12 Men hans Øjne vare Ildslue, og på hans Hoved var der mange Kroner; han havde et Navn skrevet, hvilket ingen kender, uden han selv;
తస్య నేత్రే ఽగ్నిశిఖాతుల్యే శిరసి చ బహుకిరీటాని విద్యన్తే తత్ర తస్య నామ లిఖితమస్తి తమేవ వినా నాపరః కో ఽపి తన్నామ జానాతి|
13 og han var iført en Kappe, dyppet i Blod, og hans Navn kaldes: Guds Ord.
స రుధిరమగ్నేన పరిచ్ఛదేనాచ్ఛాదిత ఈశ్వరవాద ఇతి నామ్నాభిధీయతే చ|
14 Og Hærene i Himmelen fulgte ham på hvide Heste, iførte hvidt, rent Linklæde.
అపరం స్వర్గస్థసైన్యాని శ్వేతాశ్వారూఢాని పరిహితనిర్మ్మలశ్వేతసూక్ష్మవస్త్రాణి చ భూత్వా తమనుగచ్ఛన్తి|
15 Og af hans Mund udgik der et skarpt Sværd, for at han dermed skulde slå Folkeslagene; og han skal vogte dem med en Jernstav, og han skal træde Guds, den almægtiges, Vredes Harmes Vinperse.
తస్య వక్త్రాద్ ఏకస్తీక్షణః ఖఙ్గో నిర్గచ్ఛతి తేన ఖఙ్గేన సర్వ్వజాతీయాస్తేనాఘాతితవ్యాః స చ లౌహదణ్డేన తాన్ చారయిష్యతి సర్వ్వశక్తిమత ఈశ్వరస్య ప్రచణ్డకోపరసోత్పాదకద్రాక్షాకుణ్డే యద్యత్ తిష్ఠతి తత్ సర్వ్వం స ఏవ పదాభ్యాం పినష్టి|
16 Og på Kappen, på sin Lænd har han et Navn skrevet: Kongers Konge og Herrers Herre.
అపరం తస్య పరిచ్ఛద ఉరసి చ రాజ్ఞాం రాజా ప్రభూనాం ప్రభుశ్చేతి నామ నిఖితమస్తి|
17 Og jeg så en Engel stående i Solen, og han råbte med høj Røst og sagde til alle Fugle, som flyve midt oppe under Himmelen: Kommer og samler eder til Guds store Nadver
అనన్తరం సూర్య్యే తిష్ఠన్ ఏకో దూతో మయా దృష్టః, ఆకాశమధ్య ఉడ్డీయమానాన్ సర్వ్వాన్ పక్షిణః ప్రతి స ఉచ్చైఃస్వరేణేదం ఘోషయతి, అత్రాగచ్ఛత|
18 for at æde Kød af Konger og Kød af Krigsøverster og Kød af vældige og Kød af Heste og af dem, som sidde på dem, og Kød af alle, både frie og Trælle, små og store.
ఈశ్వరస్య మహాభోజ్యే మిలత, రాజ్ఞాం క్రవ్యాణి సేనాపతీనాం క్రవ్యాణి వీరాణాం క్రవ్యాణ్యశ్వానాం తదారూఢానాఞ్చ క్రవ్యాణి దాసముక్తానాం క్షుద్రమహతాం సర్వ్వేషామేవ క్రవ్యాణి చ యుష్మాభి ర్భక్షితవ్యాని|
19 Og jeg så Dyret og Jordens Kongen og deres Hære samlede for at føre Krig imod ham, som sad på Hesten, og imod hans Hær.
తతః పరం తేనాశ్వారూఢజనేన తదీయసైన్యైశ్చ సార్ద్ధం యుద్ధం కర్త్తుం స పశుః పృథివ్యా రాజానస్తేషాం సైన్యాని చ సమాగచ్ఛన్తీతి మయా దృష్టం|
21 Og de andre bleve ihjelslåede med hans Sværd, som sad på Hesten, det, der udgik af hans Mund, og alle Fuglene bleve mættede at deres Kød.
అవశిష్టాశ్చ తస్యాశ్వారూఢస్య వక్త్రనిర్గతఖఙ్గేన హతాః, తేషాం క్రవ్యైశ్చ పక్షిణః సర్వ్వే తృప్తిం గతాః|
