Salme 89
1 (En Maskil af Ezraitten Etan.) Om HERRENs, Nåde vil jeg evigt synge, fra Slægt til Slægt med min Mund forkynde din Trofasthed.
Ég vil syngja um miskunn Drottins að eilífu! Ungir sem gamlir skulu fá að heyra um trúfesti þína.
2 Thi du har sagt: "En evig Bygning er Nåden!" I Himlen har du grundfæstet din Trofasthed.
Elska þín og náð vara að eilífu og trúfesti þín stendur óhögguð eins og himinninn.
3 Jeg sluttede en Pagt med min udvalgte, tilsvor David, min Tjener:
Svo segir Drottinn Guð: „Ég hef gert sáttmála við Davíð, minn útvalda þjón.
4 "Jeg lader din Sæd bestå for evigt, jeg bygger din Trone fra Slægt til Slægt!" (Sela)
Ég hef unnið þann eið, að afkomendur hans skuli sitja á konungsstóli héðan í frá og að eilífu!“
5 Og Himlen priser dit Under, HERRE, din Trofasthed i de Helliges Forsamling.
Himinninn lofi máttarverk þín, Drottinn og herskarar englanna vegsami trúfesti þína.
6 Thi hvem i Sky er HERRENs Lige, hvo er som HERREN iblandt Guds Sønner?
Því að hver á himnum kemst í samjöfnuð við Guð? Hinn mesti meðal englanna, hver er hann við hlið Drottins?!
7 En forfærdelig Gud i de Helliges Kreds, stor og frygtelig over alle omkring ham.
Hinir voldugu englar nálgast hann með ótta og virðingu. Hann er ægilegur í þeirra augum.
8 HERRE, Hærskarers Gud, hvo er som du? HERRE, din Nåde og Trofasthed omgiver dig.
Drottinn, þú konungur hinna himnesku hersveita, enginn kemst í samjöfnuð við þig! Trúfestin er einkenni þitt!
9 Du mestrer Havets Overmod; når Bølgerne bruser, stiller du dem.
Þú hefur hemil á ofstopa hafsins, stöðvar óveðursöldur. Með einu orði lægir þú þær.
10 Du knuste Rahab som en fældet Kriger, splitted dine Fjender med vældig Arm.
Þú rotaðir skrímslið, það lá marflatt – og tvístraðir óvinum þínum með undramætti.
11 Din er Himlen, og din er Jorden, du grundede Jorderig med dets Fylde.
Himinninn og jörðin, allt er það þitt. Þú skapaðir það.
12 Norden og Sønden skabte du, Tabor og Hermon jubler over dit Navn.
Þú skapaðir norðrið og suðrið líka. Tabor og Hermon kætast, hin háu fjöll, sem hönd þín gjörði.
13 Du har en Arm med Vælde, din Hånd er stærk, din højre løftet.
Mikill er máttur þinn! Hægri hönd þín er upphafin í mætti og dýrð!
14 Retfærd og Ret er din Trones Grundvold, Nåde og Sandhed står for dit Åsyn.
Tvær eru undirstöður hásætis þíns: Réttvísi og réttlæti, og miskunn og trúfesti eru fylgdarsveinar þínir.
15 Saligt det Folk, der kender til Frydesang, vandrer, HERRE, i dit Åsyns Lys!
Sælir eru þeir sem heyra fagnaðarópið – þeir sem ganga í ljósinu sem stafar frá Drottni.
16 De lovsynger Dagen igennem dit Navn, ophøjes ved din Retfærdighed.
Þín vegna gleðjast þeir alla daga og fagna yfir þínum réttlátu verkum.
17 Thi du er vor Styrkes Stolthed, du løfter vort Horn ved din Yndest;
Þú ert styrkur þeirra. Þetta er undursamlegt! Já, við hressumst og gleðjumst því við vitum að þú hefur velþóknun á okkur!
18 thi vort Skjold er hos HERREN, vor Konge er Israels Hellige!
Sjálfur Drottinn er okkar vörn og hann, hinn heilagi í Ísrael – sjálfur Guð – hefur gefið okkur konung.
19 Du taled engang i et Syn til dine fromme: "Krone satte jeg på en Helt, ophøjed en Yngling af Folket;
Þú talaðir við spámann þinn í sýn og sagðir: „Ég hef fundið rétta manninn meðal fólksins, hann skal verða konungur!
20 jeg har fundet David, min Tjener, salvet ham med min hellige Olie;
Það er Davíð, þjónn minn! Ég hef smurt hann minni heilögu olíu.
21 thi min Hånd skal holde ham fast, og min Arm skal give ham Styrke.
Ég vil veita honum kraft og styrkja hann á göngunni.
22 Ingen Fjende skal overvælde ham, ingen Nidding trykke ham ned;
Óvinir hans skulu ekki fella hann, né illmennin kúga hann.
23 jeg knuser hans Fjender foran ham og nedstøder dem, der bader ham;
Ég mun láta hann sjá er ég eyði óvinum hans og þurrka út hatursmenn hans.
24 med ham skal min Trofasthed og Miskundhed være, hans Horn skal løfte sig ved mit Navn;
Ég mun stöðugt vernda hann og blessa og umvefja hann elsku minni. Mín vegna mun hann verða mikill.
25 jeg lægger Havet under hans Hånd og Strømmene under hans højre;
Ríki hans mun ná frá Miðjarðarhafi til Evfratfljóts.
26 mig skal han kalde: min Fader, min Gud og min Frelses Klippe.
Hann mun segja við mig: „Þú ert faðir minn, Guð minn, klettur hjálpræðis míns.“
27 Jeg gør ham til førstefødt, den største blandt Jordens Konger;
Ég mun líta á hann sem frumgetinn son minn og gera hann fremstan meðal konunga jarðarinnar.
28 jeg bevarer for evigt min Miskundhed mod ham, min Pagt skal holdes ham troligt;
Ég mun elska hann að eilífu og vera honum góður. Ég mun halda sáttmála minn við hann að eilífu.
29 jeg lader hans Æt bestå for evigt, hans Trone, så længe Himlen er til.
Hann mun aldrei skorta erfingja og hásæti hans mun standa um eilífð eins og himinninn.
30 Hvis hans Sønner svigter min Lov og ikke følger mine Lovbud,
Ef afkomendur hans hafna lögmáli mínu og óhlýðnast mér,
31 hvis de bryder min Vedtægt og ikke holder mit Bud,
þá mun ég hegna þeim,
32 da hjemsøger jeg deres Synd med Ris, deres Brøde med hårde Slag;
en aldrei mun ég þó hætta að miskunna þeim,
33 men min Nåde tager jeg ikke fra ham, min Trofasthed svigter jeg ikke;
né bregðast loforði mínu.
34 jeg bryder ikke min Pagt og ændrer ej mine Læbers Udsagn.
Nei, sáttmála minn mun ég alls ekki rjúfa. Ekkert orða minna tek ég aftur.
35 Ved min Hellighed svor jeg een Gang for alle - David sviger jeg ikke:
Ég hef heitið Davíð því (og hinn heilagi Guð talar sannleika)
36 Hans Æt skal blive for evigt, hans Trone for mig som Solen,
að konungsætt hans mun vara um aldir alda, já rétt eins og sólin!
37 stå fast som Månen for evigt, og Vidnet på Himlen er sanddru, (Sela)
Konungdómur hans skal standa að eilífu eins og tunglið, – trúfasta vitnið á himninum!“
38 Men du har forstødt og forkastet din Salvede og handlet i Vrede imod ham;
En, – hvers vegna hefur þú þá útskúfað mér?! Hafnað þeim sem þú valdir til konungs?
39 Pagten med din Tjener har du brudt, vanæret hans Krone og trådt den i Støvet;
Hefur þú rofið sáttmálann við hann? Þú sem kastaðir kórónu hans í skítinn!
40 du har nedbrudt alle hans Mure, i Grus har du lagt hans Fæstninger;
Múra hans hefur þú brotið og rifið niður varnarvirkin.
41 alle vejfarende plyndrer ham, sine Naboer blev han til Spot.
Allir vegfarendur ræna hann. Hann er til háðungar nágrönnum sínum.
42 Du har løftet hans Uvenners højre og glædet alle hans Fjender;
Þú magnaðir óvini hans gegn honum, og nú kætast þeir!
43 hans Sværd lod du vige for Fjenden, du holdt ham ej oppe i Kampen;
Þú slóst sverð hans til jarðar og neitaðir honum um hjálp í bardaganum.
44 du vristed ham Staven af Hænde og styrted hans Trone til Jorden,
Þú hefur bundið enda á vegsemd hans og hrint hásæti hans um koll.
45 afkorted hans Ungdoms Dage og hylled ham ind i Skam. (Sela)
Hann lítur út sem öldungur þótt ungur sé, og það er af þínum völdum. Þú hefur hulið hann skömm.
46 Hvor længe vil du skjule dig, HERRE, for evigt, hvor længe skal din Vrede lue som Ild?
Ó, Drottinn, hve lengi á þetta ástand að vara? Ætlar þú að fela þig fyrir mér að eilífu? Hve lengi á reiði þín að brenna?
47 Herre, kom i Hu, hvad Livet er, til hvilken Tomhed du skabte hvert Menneskebarn!
Mundu hve mannsævin er stutt og að verk okkar flestra eru hégómleg og smá.
48 Hvo bliver i Live og skuer ej Død, hvo frelser sin sjæl fra Dødsrigets Hånd? (Sela) (Sheol h7585)
Enginn maður lifir endalaust. Öll deyjum við að lokum. Og hver getur stigið upp úr gröf sinni? (Sheol h7585)
49 Hvor er din fordums Nåde, Herre, som du i Trofasthed tilsvor David?
Drottinn, hvar er nú kærleikur þinn til mín? Hvar er gæskan sem þú lofaðir Davíð með eiði?
50 Kom, Herre, din Tjeners Skændsel i Hu, at jeg bærer Folkenes Spot i min Favn,
Veistu það, Drottinn, að öll þjóðin hæðist að mér!
51 hvorledes dine Fjender håner, HERRE, hvorledes de håner din Salvedes Fodspor.
Óvinir þínir spotta mig, manninn sem þú útvaldir til konungs.
52 Lovet være HERREN i Evighed, Amen, Amen!
En þrátt fyrir allt og allt, sé Drottinn lofaður um eilífð! Amen, amen.
