Salme 88
1 (En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. (Sela)
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? (Sela)
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
