< Salme 83 >
1 (En Sang. En Salme af Asaf.) Und dig, o Gud, ikke Ro, vær ej tavs, vær ej stille, o Gud!
Ein song, ein salme av Asaf. Gud, teg ikkje! haldt deg ikkje still og roleg, Gud!
2 Thi se, dine Fjender larmer, dine Avindsmænd løfter Hovedet,
For sjå, dine fiendar bråkar, og dei som hatar deg, lyfter hovudet!
3 oplægger lumske Råd mod dit Folk, holder Råd imod dem, du værner:
Mot ditt folk legg dei sløge råder, og dei samråder seg mot deim som du tek vare på.
4 "Kom, lad os slette dem ud af Folkenes Tal, ej mer skal man ihukomme Israels Navn!"
Dei segjer: «Kom, lat oss rydja deim ut, so dei ikkje lenger er eit folk! og Israels namn skal ingen meir koma i hug!»
5 Ja, de rådslår i Fællig og slutter Pagt imod dig,
For dei hev av hjarta samrådt seg, mot deg gjeng dei i pakt.
6 Edoms Telte og Ismaeliterne, Moab sammen med Hagriterne,
Edoms tjeld og ismaelitarne, Moab og hagarenarne,
7 Gebal, Ammon, Amalek, Filister land med Tyrus's Borgere;
Gebal og Ammon og Amalek, Filistarland med deim som bur i Tyrus.
8 også Assur har sluttet sig til dem, Lots Sønner blev de en Arm. (Sela)
Ogso Assur hev gjenge i lag med deim, han låner sin arm til Lots søner. (Sela)
9 Gør med dem som med Midjan, som med Sisera og Jabin ved Kisjons Bæk,
Gjer med deim som med Midjan! som med Sisera, som med Jabin ved Kisons bekk!
10 der gik til Grunde ved En-Dor og blev til Gødning på Marken!
Dei vart øydelagde ved En-Dor, dei vart til møk på marki.
11 Deres Høvdinger gå det som Oreb og Ze'eb, alle deres Fyrster som Zeba og Zalmunna,
Far med deim, deira fremste menner, som med Oreb og Ze’eb, og med alle deira hovdingar som med Zebah og Salmunna!
12 fordi de siger: "Guds Vange tager vi til os som Eje."
deim som segjer: «Lat oss hertaka Guds bustader!»
13 Min Gud, lad dem blive som hvirvlende Løv som Strå, der flyver for Vinden.
Min Gud, gjer deim som ein dustkvervel, som agner for vinden!
14 Ligesom Ild fortærer Krat og Luen afsvider Bjerge,
Lik ein eld som brenn ein skog, lik ein loge som set eld på fjell,
15 så forfølge du dem med din Storm, forfærde du dem med din Hvirvelvind;
soleis forfylgje du deim med din storm og skræme deim med ditt uver!
16 fyld deres Åsyn med Skam, så de søger dit Navn, o HERRE;
Fyll deira andlit med skam, at dei må søkja ditt namn, Herre!
17 lad dem blues, forfærdes for stedse, beskæmmes og gå til Grunde
Lat deim skjemmast og skræmast æveleg og alltid, lat dei verta skjemde og ganga til grunnar!
18 Og kende, at du, hvis Navn er HERREN, er ene den Højeste over al Jorden!
Og lat deim få vita, at einast du hev namnet Herre, den Høgste yver heile jordi!