Salme 81

1 (Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

Umawit nang malakas sa Diyos ng aming kalakasan; sumigaw nang may kagalakan para sa Diyos ni Jacob.

2 istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

Umawit at tumugtog ng tamburin, ng kaaya-ayang lira kasama ng alpa.

3 stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

Hipan ang sungay ng lalaking tupa sa araw ng bagong buwan, sa araw ng kabilugan ng buwan, kapag nagsimula ang araw ng aming kapistahan.

4 Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

Dahil ito ay isang batas para sa Israel, isang kautusan na ibinigay ng Diyos ni Jacob.

5 han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

Nagpalabas siya nito bilang isang patakaran kay Jose noong siya ay nagtungo sa lupain ng Ehipto, kung saan nakarinig ako ng wika na hindi ko naintindihan.

6 "Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

“Inalis ko ang pasanin mula sa kaniyang balikat; ang kaniyang mga kamay ay nakalaya mula sa pagkakahawak ng basket.

7 I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)

Sa iyong pagdadalamhati ikaw ay tumawag, at tinulungan kita; Tinugon kita mula sa isang madilim na ulap na may kasamang kulog. Sinubok kita sa mga tubig ng Meriba. (Selah)

8 Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

Makinig kayo, aking bayan, dahil babalaan ko kayo, Israel, kung makikinig lamang kayo sa akin!

9 En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

Walang dapat na maging dayuhang diyos sa inyo; hindi ninyo dapat sambahin ang anumang dayuhang diyos.

10 Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

Ako si Yahweh na inyong Diyos, na naglabas sa inyo mula sa lupa ng Ehipto. Ibuka ninyo nang malaki ang inyong bibig, at pupunuin ko ito.

11 Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

Pero hindi nakinig ang aking bayan sa aking mga salita; hindi ako sinunod ng Israel.

12 Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

Kaya hinayaan ko (sila) na sundin ang katigasan ng sarili nilang pamamaraan para maaari nilang gawin kung ano sa tingin nila ang tama.

13 Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

O, nawa makinig ang aking bayan sa akin; O, nawa lumakad sa aking mga landas ang aking bayan.

14 Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

Pagkatapos agad kong pasusukuin ang kanilang mga kaaway at ibabaling ko ang aking kamay laban sa mga nang-aapi sa kanila.

15 Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

Nawa ang mga napopoot kay Yahweh ay yumuko nang may takot sa harap niya! Nawa (sila) ay mapahiya magpakailanman.

16 jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"

Pakakainin ko ang Israel ng pinakamainam na trigo; pasisiyahin ko kayo ng pulot na lumalabas mula sa bato.”