Salme 81

1 (Til Sangmesteren. Al-haggittit. Af Asaf.) Jubler for Gud, vor Styrke, råb af fryd for Jakobs Gud,

۱ برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

2 istem Lovsang, lad Pauken lyde, den liflige Citer og Harpen;

۲ سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

3 stød i Hornet på Nymånedagen, ved Fuldmåneskin på vor Højtidsdag!

۳ کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

4 Thi det er Lov i Israel, et Bud fra Jakobs Gud;

۴ زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

5 han gjorde det til en Vedtægt i Josef, da han drog ud fra Ægypten, hvor han hørte et Sprog, han ikke kendte.

۵ این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

6 "Jeg fried hans Skulder for Byrden, hans Hænder slap fri for Kurven.

۶ «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

7 I Nøden råbte du, og jeg frelste dig, jeg svarede dig i Tordenens Skjul, jeg prøvede dig ved Meribas Vande. (Sela)

۷ در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

8 Hør, mit Folk, jeg vil vidne for dig, Israel, ak, om du hørte mig!

۸ «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

9 En fremmed Gud må ej findes hos dig, tilbed ikke andres Gud!

۹ در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

10 Jeg, HERREN, jeg er din Gud! som førte dig op fra Ægypten; luk din Mund vidt op, og jeg vil fylde den!

۱۰ من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

11 Men mit Folk vilde ikke høre min Røst, Israel lød mig ikke.

۱۱ لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

12 Da lod jeg dem fare i deres Stivsind, de vandrede efter deres egne Råd.

۱۲ پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

13 Ak, vilde mit Folk dog høre mig, Israel gå mine Veje!

۱۳ ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

14 Da kued jeg snart deres Fjender, vendte min Hånd mod deres Uvenner!

۱۴ آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

15 Deres Avindsmænd skulde falde og gå til Grunde for evigt;

۱۵ آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

16 jeg nærede dig med Hvedens Fedme, mættede dig med Honning fra Klippen!"

۱۶ ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»