Salme 77

1 (Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.