Salme 77

1 (Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

برای رهبر سرایندگان: برای یِدوتون. مزمور آساف. با صدایی بلند به سوی خدا فریاد برمی‌آورم! به سوی خدا فریاد برمی‌آورم تا صدای مرا بشنود.

2 jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

به هنگام گرفتاری از خدا کمک می‌طلبم. تمام شب به سوی او دست نیاز دراز می‌کنم. تا دعایم را مستجاب نکند آرام نخواهم گرفت.

3 jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)

خدا را به یاد می‌آورم و از حسرت می‌نالم. به فکر فرو می‌روم و پریشان می‌شوم.

4 Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

او نمی‌گذارد خواب بچشمانم بیاید. از شدت ناراحتی نمی‌توانم حرف بزنم.

5 Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

به روزهای گذشته فکر می‌کنم، به سالهایی که پشت سر نهاده‌ام می‌اندیشم.

6 jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

تمام شب را در تفکر می‌گذرانم و از خود می‌پرسم:

7 Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

«آیا خداوند مرا برای همیشه ترک کرده است؟ آیا او دیگر هرگز از من راضی نخواهد شد؟

8 er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

آیا دیگر هرگز به من محبت نخواهد کرد؟ آیا دیگر هرگز به قول خود وفا نخواهد کرد؟

9 har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

آیا خدا مهربانی و دلسوزی را فراموش کرده است؟ آیا غضب او باعث شده در رحمت او بسته شود؟»

10 Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

سپس به خود می‌گویم: «این از ضعف من است که چنین فکر می‌کنم. پس سالهایی را که دست خداوند قادر متعال در کار بوده است به یاد خواهم آورد.»

11 Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

بله، معجزات و کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است به یاد خواهم آورد

12 Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

و در کارهای شگفت‌انگیز او تفکر خواهم کرد.

13 Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

ای خدا، تمام راههای تو پاک و بی‌عیب است! خدایی به بزرگی و عظمت تو وجود ندارد.

14 Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی و قدرت خود را بر قومها نمایان می‌سازی.

15 udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

با دست توانای خود بنی‌اسرائیل را رهانیدی.

16 Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

آبها وقتی تو را دیدند به عقب رفتند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

17 Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

از ابرها باران بارید. در آسمان رعد و برق پدید آمد و تیرهای آتشین به هر سو جهید.

18 din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

در میان گردباد صدای رعد شنیده شد و برق آسمان دنیا را روشن کرد. زمین تکان خورد و لرزید.

19 din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

از میان دریا جایی که هرگز به فکر کسی نمی‌رسید راهی پدید آوردی

20 Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

و مانند یک شبان، بنی‌اسرائیل را به رهبری موسی و هارون از آن عبور دادی.