Salme 77

1 (Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

بۆ گەورەی گۆرانیبێژان. ئاوازی یەدوتون، زەبوورێکی ئاساف. دەنگم بۆ خودا بەرز دەکەمەوە، هاوار دەکەم، دەنگم بۆ خودا بەرز دەکەمەوە بۆ ئەوەی گوێی لێم بێت.

2 jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

لە ڕۆژی تەنگانەم ڕوو لە پەروەردگار دەکەم، بە درێژایی شەو دەست پان دەکەمەوە، بێ ئەوەی سڕبێت. گیانم نەوازش ڕەت دەکاتەوە.

3 jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)

بیر لە خودا دەکەمەوە و دەناڵێنم، ورد دەبمەوە و ڕۆحم دەبوورێتەوە.

4 Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

پێڵووی چاوەکانمت گرت، شپرزە بووم، قسەم پێ نەکرا.

5 Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

بیر لە ڕۆژگاری دێرین دەکەمەوە، ساڵانی ڕابردوو.

6 jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

شەوانە لە دڵی خۆم بیر لە ئاوازەکانم دەکەمەوە، ورد دەبمەوە و ڕۆحم دەگەڕێت:

7 Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

«ئایا هەتاهەتایە پەروەردگار ڕەتمان دەکاتەوە؟ چیتر لێمان ڕازی نابێتەوە؟

8 er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

ئایا خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەتاهەتایە نەماوە؟ ئایا بەڵێنەکانی بۆ نەوە دوای نەوە دواییان هاتووە؟

9 har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

ئایا خودا میهرەبانی لەبیر کردووە؟ یان لە تووڕەیی بەزەیی خۆی داخستووە؟»

10 Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

ئینجا دەڵێم: «ئەمە دەردی منە: دەستە ڕاستەی خودای هەرەبەرز گۆڕاوە.»

11 Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

کردارەکانی یەزدان دێنمەوە یادم، بێگومان پەرجووەکانی تۆم لەبیرە کە لە کۆنەوەیە.

12 Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

لە هەموو کارەکانت ورد دەبمەوە و بیر لە کردەوە مەزنەکانت دەکەمەوە.

13 Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

ئەی خودایە، ڕێگات پیرۆزە. چ خودایەک وەک خودا مەزنە؟

14 Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

تۆ ئەو خودایەی کە پەرجووت کردووە و هێزی خۆتت لەنێو خەڵک دەرخستووە.

15 udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

بە بازووی خۆت گەلی خۆتت کڕییەوە، نەوەی یاقوب و یوسف.

16 Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

ئەی خودایە، کە ئاوەکان تۆیان بینی، کە ئاوەکان تۆیان بینی ترسان، بگرە قووڵاییەکان هەژان.

17 Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

هەورەکان ئاویان ڕشت، هەورەتریشقەکان دەنگیان دایەوە، هەروەها تیرەکانت بریسکانەوە.

18 din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

گرمەی هەورەتریشقەی تۆ لە گەردەلوول، بروسکەکان دنیایان ڕووناک کردەوە، زەوی لەرزی و هەژا.

19 din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

ڕێگات بە ناو دەریادایە، ڕێچکەکانت بە ناو ئاوە زۆرەکانە، شوێن پێیەکانت نەزانران.

20 Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

لەسەر دەستی موسا و هارون، وەک مێگەلە مەڕ ڕێنمایی گەلی خۆتت کرد.