Salme 74
1 (En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
| قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟ |
2 Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
| قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور. |
3 Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
| بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است! |
4 Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
| دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند. |
5 Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.
| مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند، |
6 Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
| تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند |
7 På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
| و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند. |
8 De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
| عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند. |
9 Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
| هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد. |
10 Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?
| ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟ |
11 Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
| چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن. |
12 Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
| ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای. |
13 Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;
| تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی. |
14 du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
| سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی. |
15 Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
| چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند. |
16 din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
| شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای. |
17 du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
| تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای. |
18 Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!
| ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند. |
19 Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
| قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار! |
20 se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
| گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر. |
21 Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
| نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند. |
22 Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,
| ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند. |
23 lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!
| فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر. |
