Salme 73
1 (En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.
2 Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;
3 thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;
Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.
4 thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.
5 de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.
6 Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.
7 Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.
8 I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.
9 de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.
Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.
10 Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.
Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;
11 De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"
Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?
12 Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!
Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
13 Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.
14 jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!
Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.
15 Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."
Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.
16 Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;
17 Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
18 Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
19 Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!
[Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
20 De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.
Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
21 Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
22 var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.
23 Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.
24 du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.
Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
25 Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!
Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.
26 Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
27 Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.
Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.
28 Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.
