< Salme 73 >

1 (En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
زەبوورێکی ئاساف. بێگومان خودا چاکە بۆ ئیسرائیل، بۆ دڵپاکەکان.
2 Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
بەڵام من خەریک بوو پێم بخزێت و زۆری نەمابوو هەنگاوم بخلیسکێت،
3 thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;
چونکە بەغیلیم بە لووتبەرزەکان برد، کە ئاسوودەیی بەدکارانم دی.
4 thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
ترسیان لە مردن نییە، جەستەیان تەندروست و قەڵەوە.
5 de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
لە ڕەنجکێشانی مرۆڤ بەدەرن، وەک خەڵکی تێناکەون.
6 Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
بۆیە لووتبەرزییان وەک ملوانکە لە مل کردووە و بەرگی توندوتیژییان پۆشیوە.
7 Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
خراپە لە دڵی بێ بەزەییانەوە دێت، لێکدانەوەی دڵیان بێ سنوورە.
8 I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
گاڵتەجاڕی دەکەن و بە خراپە دەدوێن، بە لووتبەرزییەوە باسی ستەم دەکەن.
9 de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.
ڕووی دەمیان لە ئاسمان کردووە، زمانیشیان بەسەر زەویدا دەگێڕن.
10 Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.
بۆیە خەڵکی خۆیان دێنە لایان و باوەڕ بە قسەکانیان دەکەن.
11 De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"
دەڵێن: «چۆن خودا دەزانێت؟ ئایا لەلای هەرەبەرز زانیاری هەیە؟»
12 Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!
ئەوەتا ئەمانە بەدکارن، هەمیشە لە خۆشیدان و سامانیان لە زیادبووندایە.
13 Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
بێگومان بە بێهوودە دڵی خۆمم بە پاکی ڕاگرتووە، دەستیشم بە بێگەردی شوشتووە.
14 jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!
بە درێژایی ڕۆژ لێم قەومابوو، هەتا بەرەبەیان تەمبێ کرابووم.
15 Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."
ئەگەر بە ڕاشکاوی قسەم دەکرد، ئەوا لەگەڵ منداڵەکانت ناپاک دەبووم.
16 Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
کاتێک ویستم لەمە تێبگەم، بە ئەرکێکی سەختم بینی،
17 Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
هەتا چوومە ناو پیرۆزگای خودا، ئەوسا لە چارەنووسیان تێگەیشتم.
18 Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
بە ڕاستی لە جێگایەکی خلیسک داتناون، تووشی وێرانیت کردوون.
19 Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!
چۆن بە چاوتروکانێک وێران بوون، لە ترسان بە تەواوی لەناوچوون!
20 De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.
ئەی پەروەردگار، وەک خەون کاتی بەئاگا هاتنەوە، لە کاتی بەئاگایی وەک خەون ڕیسوایان دەکەیت.
21 Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
کاتێک دڵم تەنگ بوو، وەک شمشێر هەناومی بڕی،
22 var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
گێل و نەزان بووم، لەلای تۆ وەک ئاژەڵم لێهات.
23 Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
لەگەڵ ئەوەشدا، من هەمیشە لەلای تۆم، دەستی ڕاستی منت گرت.
24 du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.
بە ئامۆژگاریت ڕێنماییم دەکەیت، پاشان بۆ شکۆمەندیم دەبەیت.
25 Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!
بێجگە لە تۆ لە ئاسمان کێم هەیە؟ ئەگەر لەگەڵ تۆ بم، لەسەر زەویش هیچ نییە ئارەزووی بکەم.
26 Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
جەسته و دڵم کۆتاییان پێدێت، بەڵام هەتاهەتایە هێزی دڵ و بەشی من خودایە.
27 Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.
ئەوەتا ئەوانەی لە تۆ دوورن وێڵ دەبن، ئەوانەی ناپاکیت لەگەڵ بکەن دوایان دەبڕیتەوە.
28 Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
بەڵام نزیکبوونەوە لە خودا بۆ من باشە، یەزدانی باڵادەستم کرد بە پەناگام، هەتا باسی هەموو کردەوەکانت بکەم.

< Salme 73 >