Salme 73
1 (En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.
2 Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!
3 thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;
Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.
4 thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.
5 de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.
6 Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
7 Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.
8 I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.
9 de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.
Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.
10 Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.
Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.
11 De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"
„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,
12 Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!
„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“
13 Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?
14 jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!
Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!
15 Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."
Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.
16 Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.
17 Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.
18 Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.
19 Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!
Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.
20 De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.
Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!
21 Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.
22 var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!
23 Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.
24 du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.
Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.
25 Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!
Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!
26 Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.
27 Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.
Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.
28 Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.
