Salme 68
1 (Til sangmesteren. Af David. En salme. En sang.) Når Gud står op, da splittes hans fjender, hans Avindsmænd flyr for hans Åsyn,
Þegar Guð rís á fætur þá tvístrast óvinir hans! Þeir sem hata hann flýja sem mest þeir mega.
2 som Røg henvejres, så henvejres de; som Voks, der smelter for Ild, går gudløse til Grunde for Guds Åsyn.
Blástu þeim burt eins og reyk í vindi! Bræddu þá eins og vax í eldi! Þannig munu óguðlegir tortímast fyrir Guði.
3 Men retfærdige frydes og jubler med Glæde og Fryd for Guds Åsyn.
En hinir trúuðu skulu fagna. Þeir kætist og gleðjist
4 Syng for Gud, lovsyng hans Navn, hyld ham, der farer frem gennem Ørknerne! HERREN er hans Navn, jubler for hans Åsyn,
og lofsyngi Guði! Hefjið lofsöng til hans sem ekur um á skýjunum. Nafn hans er Drottinn! Gleðjist og fagnið í nærveru hans.
5 faderløses Fader, Enkers Værge, Gud i hans hellige Bolig,
Hann er faðir föðurlausra og verndari ekkna, hann er heilagur.
6 Gud, som bringer ensomme hjem, fører Fanger ud til Lykke; men genstridige bor i tørre Egne.
Hann lætur hinn einmana komast heim aftur og leiðir fanga út í frelsið á ný. Þar verður sungið og fagnað! En uppreisnarmenn skulu búa við sult og seyru.
7 Da du drog ud, o Gud, i Spidsen for dit Folk, skred frem gennem Ørkenen (Sela) da rystede Jorden,
Guð, þegar þú leiddir þjóð þína gegnum öræfin,
8 ja, Himlen dryppede for Guds Åsyn, for Guds Åsyn, Israels Guds.
þá skalf jörðin og himnarnir nötruðu. Sínaífjall hneigði sig fyrir þér af virðingu og ótta – þér Guði Ísraels.
9 Regn i Strømme lod du falde, o Gud, din vansmægtende Arvelod styrkede du;
Þú, Guð, sendir regnskúrir yfir land þitt, hresstir það og endurnærðir.
10 din Skare tog Bolig der, for de arme sørged du, Gud, i din Godhed,
Þar settist þjóð þín að. Þú gafst hinum hrjáðu heimili og skjól.
11 Ord lægger Herren de Kvinder i Munden, som bringer Glædesbud, en talrig Hær:
Drottinn lætur orð sín rætast og þegar hann talar flýja óvinirnir.
12 "Hærenes Konger flyr, de flyr, Husets Frue uddeler Bytte.
Konurnar sem heima eru flytja gleðifrétt: „Óvinaherinn er flúinn, þeir sem vildu eyða öllu og umturna!“Og konur í Ísrael skipta herfanginu.
13 Vil l da blive imellem Foldene? Duens Vinger dækkes af Sølv, dens Fjedre af gulgrønt Guld.
Þær hylja sig með gulli og silfri, rétt eins og dúfan vængjum sínum!
14 Da den Almægtige splittede Kongerne der, faldt der Sne på Zalmon."
Þegar Guð stökkti óvinunum á flótta þá snjóaði á Salmonsfjalli.
15 Et Gudsbjerg er Basans Bjerg, et Bjerg med spidse Tinder er Basans Bjerg;
Þið voldugu Basanfjöll, þið illkleifu tindar!
16 Hvi skæver I Bjerge med spidse Tinder til Bjerget, Gud ønskede til Bolig, hvor HERREN også vil bo for evigt?
Hvers vegna horfið þið með öfund til Síonar – fjallsins sem Drottinn hefur kosið sér til bústaðar?
17 Titusinder er Guds Vogne, tusinde Gange tusinde, HERREN kom fra Sinaj til Helligdommen.
Með þúsundum vagna lagði Drottinn upp frá Sínaí og kom til síns heilaga musteris á Síon.
18 Du steg op til det høje, du bortførte Fanger, Gaver tog du blandt Mennesker, også iblandt de genstridige, at du måtte bo der, HERRE, o Gud.
Hann kleif fjöllin, tók með sér fjölda bandingja og veitti viðtöku gjöfum frá mönnum, jafnvel uppreisnarmönnum. Og nú býr hann hér!
19 Lovet være Herren! Fra Dag til Dag bærer han vore Byrder; Gud er vor Frelse. (Sela)
Lofaður sé Drottinn! Hann leiðir okkur dag eftir dag og hjálpar í öllum vanda.
20 En Gud til Frelse er Gud for os, hos den Herre HERREN er Udgange fra Døden.
Guð er hjálpræðisguð. Hann er alvaldur og bjargar frá dauða.
21 Men Fjendernes Hoveder knuser Gud, den gudløses Isse, der vandrer i sine Synder.
En óvinum sínum eyðir hann, þeim sem þrjóskast og halda áfram á glæpabraut.
22 Herren har sagt: "Jeg henter dem hjem fra Basan, henter dem hjem fra Havets Dyb,
Hann segir: „Komið!“við óvini þjóðar sinnar, þá sem fela sig til fjalla eða í hafdjúpunum.
23 at din Fod må vade i Blod, dine Hundes Tunger få del i Fjenderne."
Þjóð hans vill troða þá undir, ganga í blóði þeirra og gefa hundum hræ þeirra.
24 Se på Guds Højtidstog, min Guds, min Konges Højtidstog ind i Helligdommen!
Guð, konungur minn, gengur inn til musteris síns.
25 Sangerne forrest, så de, der spiller, i Midten unge Piger med Pauker:
Fremst fara söngvarar, þá hljóðfæraleikarar og stúlkur sem slá taktinn.
26 "Lover Gud i Festforsamlinger, Herren, I af Israels Kilde!"
Allur Ísrael gleðjist með Guði, uppsprettu Ísraels á þessum hátíðardegi.
27 Der er liden Benjamin forrest, Judas Fyrster i Flok, Zebulons Fyrster, Naftalis Fyrster.
Fremst fer Benjamínsætt, hún er minnst. Þá koma prinsar og öldungar Júda og síðan höfðingjar Sebúlons og Naftalí.
28 Opbyd, o Gud, din Styrke, styrk, hvad du gjorde for os, o Gud!
Sýn þú, Guð, mátt þinn og styrk, því að mikla hluti hefur þú gert.
29 For dit Tempels Skyld skal Konger bringe dig Gaver i Jerusalem.
Konungar jarðarinnar gefa gjafir til musteris þíns í Jerúsalem.
30 Tru ad Dyret i Sivet, Tyreflokken, Folkeslags Herrer, så de hylder dig med deres Sølvstykker. Adsplit Folkeslag, der elsker Strid!
Ávíta þú óvini okkar, Drottinn. Færðu þá hingað, sneypta og berandi skattinn! Tvístraðu þeim sem efna til ófriðar.
31 De kommer med Olie fra Ægypten, Ætiopeme iler til Gud med fulde Hænder.
Egyptar sendi gull og Bláland fórni höndum í lotningu til Guðs.
32 I Jordens Riger, syng for Gud, lovsyng HERREN;
Syngið frammi fyrir Drottni, þið konungsríki jarðarinnar, syngið honum lofgjörðarsöng,
33 hyld ham der farer frem på Himlenes Himle, de gamle! Se, han løfter sin Røst, en vældig Røst.
honum, Guði eilífðar, sem ekur um himininn og talar með þrumuraust svo að undir tekur.
34 Giv Gud Ære! Over Israel er hans Højhed, Hans Vælde i Skyerne,
Drottinn hefur máttinn! Dýrð hans ljómar yfir Ísrael og hans voldugu verk birtast á himninum.
35 frygtelig er Gud i sin Helligdom. Israels Gud; han giver Folket Styrke og Kraft. Lovet være Gud!
Við krjúpum fyrir honum í lotningu og ótta í musteri hans. Ísraels Guð veitir þjóð sinni mátt og megin. Lofaður sé Guð!
