Salme 66
1 (Til sangmesteren. En salme. En sang.) Bryd ud i Jubel for Gud, al Jorden,
Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.
2 lovsyng hans Navns Ære, syng ham en herlig Lovsang,
Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.
3 sig til Gud: "Hvor forfærdelige er dine Gerninger! For din vældige Styrkes Skyld logrer Fjenderne for dig,
Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.
4 al Jorden tilbeder dig, de lovsynger dig, lovsynger dit Navn." (Sela)
La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)
5 Kom hid og se, hvad Gud har gjort i sit Virke en Rædsel for Menneskenes Børn.
Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.
6 Han forvandlede Hav til Land, de vandrede til Fods over Strømmen; lad os fryde os højlig i ham.
Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.
7 Han hersker med Vælde for evigt, på Folkene vogter hans Øjne, ej kan genstridige gøre sig store. (Sela)
Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)
8 I Folkeslag, lov vor Gud, lad lyde hans Lovsangs Toner,
Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.
9 han, som har holdt vor Sjæl i Live og ej lod vor Fod glide ud!
Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.
10 Thi du ransaged os, o Gud, rensede os, som man renser Sølv;
Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.
11 i Fængsel bragte du os, lagde Tynge på vore Lænder,
Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;
12 lod Mennesker skride hen over vort Hoved, vi kom gennem Ild og Vand; men du førte os ud og bragte os Lindring!
Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.
13 Med Brændofre vil jeg gå ind i dit Hus og indfri dig mine Løfter,
Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,
14 dem, mine Læber fremførte, min Mund udtalte i Nøden.
Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.
15 Jeg bringer dig Ofre af Fedekvæg sammen med Vædres Offerduft, jeg ofrer Okser tillige med Bukke. (Sela)
Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)
16 Kom og hør og lad mig fortælle jer alle, som frygter Gud, hvad han har gjort for min Sjæl!
Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.
17 Jeg råbte til ham med min Mund og priste ham med min Tunge.
Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.
18 Havde jeg tænkt på ondt i mit Hjerte, da havde Herren ej hørt;
Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;
19 visselig, Gud har hørt, han lytted til min bedende Røst.
Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.
20 Lovet være Gud, som ikke har afvist min Bøn eller taget sin Miskundhed fra mig!
Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.
