Salme 55
1 (Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David.) Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min tryglen,
神よねがはくは耳をわが祈にかたぶけたまへ わが懇求をさけて身をかくしたまふなかれ
2 lå mig Øre og svar mig, jeg vånder mig i Klage,
われに聖意をとめ 我にこたへたまへ われ歎息によりてやすからず悲みうめくなり
3 jeg stønner ved Fjendernes Råb og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;
これ仇のこゑと惡きものの暴虐とのゆゑなり そはかれら不義をわれに負せ いきどほりて我におひせまるなり
4 Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.
わが心わがうちに憂ひいたみ死のもろもろの恐懼わがうへにおちたり
5 Frygt og Angst falder på mig, Gru er over mig.
おそれと戰慄とわれにのぞみ甚だしき恐懼われをおほへり
6 Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,
われ云ねがはくは鴿のごとく羽翼のあらんことを さらば我とびさりて平安をえん
7 ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. (Sela)
みよ我はるかにのがれさりて野にすまん (セラ)
8 Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.
われ速かにのがれて暴風と狂風とをはなれん
9 Herre, forvir og split deres Tungemål! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;
われ都のうちに強暴とあらそひとをみたり 主よねがはくは彼等をほろぼしたまへ かれらの舌をわかれしめたまへ
10 de går Rundgang Dag og Nat på dens Mure;
彼等はひるもよるも石垣のうへをあるきて邑をめぐる 邑のうちには邪曲とあしき企圖とあり
11 Ulykke, Kvide og Vanheld råder derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.
また惡きこと邑のうちにあり しへたげと欺詐とはその街衢をはなるることなし
12 Det var ikke en Fjende, som hånede mig - det kunde bæres; min uven ydmygede mig ej - ham kunde jeg undgå;
われを謗れるものは仇たりしものにあらず もし然りしならば尚しのばれしなるべし 我にむかひて己をたかくせし者はわれを恨たりしものにあらず若しかりしならば身をかくして彼をさけしなるべし
13 men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,
されどこれ汝なり われとおなじきもの わが友われと親しきものなり
14 og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandrede endrægtelig i Guds Hus.
われら互にしたしき語らひをなし また會衆のなかに在てともに神の家にのぼりたりき
15 Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre! (Sheol h7585)
死は忽然かれらにのぞみ その生るままにて陰府にくだらんことを そは惡事その住處にありその中にあればなり (Sheol h7585)
16 Jeg, jeg råber til Gud, og HERREN vil frelse mig.
されど我はただ神をよばんヱホバわれを救ひたまふべし
17 Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre
夕にあしたに晝にわれなげき且かなしみうめかん ヱホバわが聲をききたまふべし
18 og udfri min Sjæl i Fred, så de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.
ヱホバは我をせむる戰闘よりわが霊魂をあがなひいだして平安をえしめたまへり そはわれを攻るもの多かりければなり
19 Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. (Sela) Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.
太古よりいます者なる神はわが聲をききてかれらを惱めたまべし (セラ) かれらには變ることなく神をおそるることなし
20 På Venner lagde han Hånd og brød sin Pagt.
かの人はおのれと睦みをりしものに手をのべてその契約をけがしたり
21 Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.
その口はなめらかにして乳酥のごとくなれどもその心はたたかひなり その言はあぶらに勝りてやはらかなれどもぬきたる劍にことならず
22 Kast din Byrde på HERREN, så sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.
なんぢの荷をヱホバにゆだねよさらば汝をささへたまはん ただしき人のうごかさるることを常にゆるしたまふまじ
23 Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd nå Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler på dig!
かくて神よなんぢはかれらを亡の坑におとしいれたまはん血をながすものと詭計おほきものとは生ておのが日の半にもいたらざるべし 然はあれどわれは汝によりたのまん
