Salme 50
1 (En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;
Asaf yazghan küy: — Qadir Xuda, yeni Perwerdigar éghiz échip, Künchiqishtin künpétishqiche yer yüzidikilerge murajiet qildi.
2 fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans
Güzellikning jewhiri bolghan Zion téghidin, Xuda julalidi.
3 vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;
Xudayimiz kélidu, U hergizmu süküt ichide turmaydu; Uning aldida yewetküchi ot kélidu; Uning etrapida zor boran-chapqun qaynaydu.
4 han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:
Öz xelqini soraq qilish üchün, U yuqiridin asmanlarni, Yernimu guwahliqqa chaqiridu: —
5 "Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"
«Méning mömin bendilirimni, Yeni Men bilen qurbanliq arqiliq ehde tüzgüchilerni huzurumgha chaqirip yighinglar!»
6 Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. (Sela)
Asmanlar uning heqqaniyliqini élan qilidu, Chünki Xuda Özi soraq qilghuchidur! (Sélah)
7 Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!
«Anglanglar, i xelqim, Men söz qilay; I Israil, Men sanga heqiqetni éytip qoyayki, Menki Xuda, séning Xudayingdurmen.
8 Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;
Hazir eyibliginim séning qurbanliqliring sewebidin, Yaki hemishe aldimda sunulidighan köydürme qurbanliqliring sewebidin emes;
9 jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;
Men séning éghilingdin héchbir öküzni, Qotanliringdin héchbir tékini almaqchi emesmen.
10 thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;
Chünki ormanliqlardiki barliq haywanatlar Manga mensuptur, Minglighan taghdiki mal-waranlarmu Méningkidur;
11 jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.
Taghlardiki pütün uchar-qanatlarni bilimen, Daladiki barliq janiwarlar Méningkidur.
12 Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!
Qarnim achsimu sanga éytmaymen; Chünki alem we uninggha tolghan hemme nersiler Méningkidur.
13 Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?
Ejeba, Men öküzning göshini yemdimen? Tékining qénini ichemdimen?
14 Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.
Qurbanliq süpitide Xudagha teshekkürlerni éyt; Hemmidin Aliy Bolghuchigha qilghan wedengge wapa qil.
15 Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,
Béshinggha kün chüshkende Manga murajiet qil; Men séni qutuldurimen, Sen bolsang Méni ulughlighaysen».
16 Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,
Lékin rezillerge Xuda shundaq deydu: — «Méning emirlirimni bayan qilishqa néme heqqing bar? Ehdemni tilgha alghudek sen kim iding?
17 når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?
Sen Méning telimlirimdin yirgending, Sözlirimni ret qilding emesmu?
18 Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,
Oghrini körseng, sen uningdin zoq alding, Zinaxorlar bilen shérik boldung;
19 slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.
Aghzingdin yaman gep chüshmeydu; Tiling yalghanchiliqni toquydu.
20 Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;
Öz qérindishingning yaman gépini qilip olturisen, Anangning oghligha töhmet qilisen.
21 det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.
Sen bu ishlarni qilghiningda, Men ün chiqarmidim; Derweqe, sen Méni özüngge oxshash dep oyliding; Lékin Men séni eyiblep, Bu ishlarni köz aldingda eyni boyiche sanga körsitimen.
22 Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.
— I, Tengrini untughanlar, buni köngül qoyup anglanglar! Bolmisa, silerni pare-pare qiliwétimen; Héchkim silerni qutquzalmaydu.
23 Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.
Biraq qurbanliq süpitide rehmet éytqanlarning herqaysisi Manga sherep keltüridu; Shundaq qilip, uninggha Öz nijatliqimni körsitishimge yol teyyarlighan bolidu.
