Salme 49
1 (Til sangmesteren. Af Koras sønner. En salme.) Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,
Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme. Høyr dette, alle folk, vend øyra til, alle de som bur i verdi,
2 både høj og lav, både rig og fattig!
både låge og høge, rik og fatig, alle saman!
3 Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;
Min munn skal tala visdom, og det som mitt hjarta tenkjer upp, er vit.
4 jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, råder min Gåde til Strengeleg.
Eg vil bøygja mitt øyra til fyndord, eg vil lata upp mi gåta til harpeljod.
5 Hvorfor skulle jeg frygte i de onde dage, når mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,
Kvi skal eg ottast i dei vonde dagar, når vondskap av mine forfylgjarar kringset meg,
6 de, som stoler på deres gods og bryster sig af deres store rigdom?
dei som set si lit til sitt gods og rosar seg av sin store rikdom?
7 Visselig, ingen kan købe sin sjæl fri og give Gud en løsesum
Ein mann kann ikkje løysa ut ein bror, kann ikkje gjeva Gud løysepengar for honom
8 - Prisen for hans sjæl blev for høj, for evigt måtte han opgive det - så han kunde blive i Live
- utløysingi av deira liv er for dyr, og han let det vera til æveleg tid -
9 og aldrig få Graven at se;
so han skulde halda ved å liva for alltid og ikkje sjå gravi.
10 nej, han skal se den; Vismænd dør, både Dåre og Tåbe går bort. Deres Gods må de afstå til andre,
Nei, han må sjå: Vismenner døyr, dåre og fåviting gjeng burt alle saman og let sitt gods etter seg til andre.
11 deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.
Deira inste tanke er at deira hus skal standa æveleg, deira bustader frå ætt til ætt; dei kallar sin jorder etter sine namn.
12 Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgår.
Men eit menneskje i høg vyrdnad vert ikkje verande; han er lik dyri, dei må tagna.
13 Så går det dem, der tror sig trygge, så ender det for dem, deres Tale behager. (Sela)
So gjeng det deim som er fulle av tru til seg sjølve, og etter deim fylgjer dei som likar deira tale. (Sela)
14 I Dødsriget drives de ned som Får, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder på dem ved Gry, deres Skikkelse går Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig. (Sheol h7585)
Som sauer vert dei førde ned i helheimen, dauden gjæter deim, og dei trurøkne tred deim ned, når morgonen renn; og deira skapnad vert øydelagd av helheimen, so dei hev ingen heimstad lenger. (Sheol h7585)
Men Gud skal løysa ut mi sjæl or handi på helheimen; for han skal taka meg til seg. (Sela) (Sheol h7585)
16 Frygt ej, når en Mand bliver rig, når hans Huses Herlighed øges;
Ottast ikkje når ein mann vert rik, når hans hus kjem til stor æra!
17 thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.
For han skal ingen ting taka med seg når han døyr; hans æra skal ikkje fara ned etter honom.
18 Priser han end i Live sig selv: "De lover dig for din Lykke!"
Um han og velsignar si sjæl i si livstid, og dei prisar deg for di du gjer deg gode dagar,
19 han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig får Lyset at skue.
so skal du då koma til di fedreætt, dei som ikkje ser ljoset i all æva.
20 Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgår.
Eit menneskje i høg vyrdnad, som ikkje hev vit, vert lik dyri; dei må tagna.
