Salme 49
1 (Til sangmesteren. Af Koras sønner. En salme.) Hør det, alle Folkeslag, lyt til, al Verdens Folk,
もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
2 både høj og lav, både rig og fattig!
もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
3 Min Mund skal tale Visdom, mit Hjerte udgransker Indsigt;
わが口はかしこきことをかたり わが心はさときことを思はん
4 jeg bøjer mit Øre til Tankesprog, råder min Gåde til Strengeleg.
われ耳を喩言にかたぶけ琴をならしてわが幽玄なる語をときあらはさん
5 Hvorfor skulle jeg frygte i de onde dage, når mine lumske Fjender omringer mig med Brøde,
わが踵にちかかる不義のわれを打圍むわざはひの日もいかで懼るることあらんや
6 de, som stoler på deres gods og bryster sig af deres store rigdom?
おのが富をたのみ財おほきを誇るもの
7 Visselig, ingen kan købe sin sjæl fri og give Gud en løsesum
たれ一人おのが兄弟をあがなふことあたはず之がために贖價を神にささげ
8 - Prisen for hans sjæl blev for høj, for evigt måtte han opgive det - så han kunde blive i Live
之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず（霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり）
9 og aldrig få Graven at se;
之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず（霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり）
10 nej, han skal se den; Vismænd dør, både Dåre og Tåbe går bort. Deres Gods må de afstå til andre,
そは智きものも死 おろかものも獣心者もひとしくほろびてその富を他人にのこすことは常にみるところなり
11 deres Grav er deres Hjem for evigt, deres Bolig Slægt efter Slægt, om Godser end fik deres Navn.
かれら竊におもふ わが家はとこしへに存りわがすまひは世々にいたらんと かれらはその地におのが名をおはせたり
12 Trods Herlighed bliver Mennesket ikke, han er som Dyrene, der forgår.
されど人は譽のなかに永くとどまらず亡びうする獣のごとし
13 Så går det dem, der tror sig trygge, så ender det for dem, deres Tale behager. (Sela)
斯のごときは愚かなるものの途なり 然はあれど後人はその言をよしとせん (セラ)
14 I Dødsriget drives de ned som Får, deres Hyrde skal Døden være; de oprigtige træder på dem ved Gry, deres Skikkelse går Opløsning i Møde, Dødsriget er deres Bolig. (Sheol h7585)
かれらは羊のむれのごとくに陰府のものと定めらる 死これが牧者とならん直きもの朝にかれらををさめん その美容は陰府にほろぼされて宿るところなかるべし (Sheol h7585)
されど神われを接たまふべければわが霊魂をあがなひて陰府のちからより脱かれしめたまはん (セラ) (Sheol h7585)
16 Frygt ej, når en Mand bliver rig, når hans Huses Herlighed øges;
人のとみてその家のさかえくははらんとき汝おそるるなかれ
17 thi intet tager han med i Døden, hans Herlighed følger ham ikke.
かれの死るときは何一つたづさへゆくことあたはず その榮はこれにしたがひて下ることをせざればなり
18 Priser han end i Live sig selv: "De lover dig for din Lykke!"
かかる人はいきながらふるほどに己がたましひを祝するとも みづからを厚うするがゆゑに人々なんぢをほむるとも
19 han vandrer til sine Fædres Slægt, der aldrig får Lyset at skue.
なんぢ列祖の世にゆかん かれらはたえて光をみざるべし
20 Den, som lever i Herlighed, men uden Forstand, han er som Dyrene, der forgår.
尊貴なかにありて暁らざる人はほろびうする獣のごとし
