Salme 48

1 (En sang. En salme af Koras sønner.) Stor og højlovet er vor Gud i sin Stad.

Ko e Hiva mo e Saame ki he ngaahi foha ʻo Kola. ‌ʻOku lahi ʻa Sihova, pea ʻoku lelei ke fakamālō lahi kiate ia, ʻi he kolo ʻa hotau ʻOtua, ʻi he moʻunga ʻo ʻene māʻoniʻoni.

2 Smukt løfter sig hans hellige Bjerg, al Jordens Fryd, Zions Bjerg i det højeste Nord, den store Konges By.

Ko e tuʻunga matamatalelei ʻae moʻunga ko Saione, ko e fiefiaʻanga ʻo māmani kotoa pē, ʻoku ʻi hono potu tokelau ʻae kolo ʻoe Tuʻi lahi.

3 Som Værn gjorde Gud sig kendt i dens Borge.

‌ʻOku ʻilo ʻae ʻOtua ko e hūfanga ʻi hono ngaahi fale lahi ʻo ia.

4 Thi Kongerne samlede sig, rykked frem tilsammen;

Pea vakai, naʻe fakataha ʻae ngaahi tuʻi, naʻa nau ʻalu atu fakataha.

5 de så og tav på Stedet, flyed i Angst,

Naʻa nau mamata ai, pea nau ofo; naʻa nau mamahi, pea hola.

6 af Rædsel grebes de brat, af Veer som en, der føder.

Naʻe tuia ʻakinautolu ʻi ai ʻi he manavahē, mo e mamahi, ʻo hangē ko e fefine ʻoku langā.

7 Med Østenstormen knuser du Tarsisskibe.

‌ʻOku ke maumauʻi ʻae ngaahi vaka ʻo Tasisi ʻaki ʻae matangi hahake.

8 Som vi havde hørt det, så vi det selv i Hærskarers HERREs By, i vor Guds By; til evig Tid lader Gud den stå. (Sela)

Hangē ko ia naʻa mau fanongo, kuo pehē ʻemau mamata ʻi he kolo ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau, ʻi he kolo ʻa hotau ʻOtua: ʻe fakatuʻumaʻu ia ʻe he ʻOtua ʻo taʻengata. (Sila)

9 I din Helligdom tænker vi, Gud, på din Miskundhed;

Kuo mau manatu ki hoʻo ʻaloʻofa, ʻE ʻOtua, ʻi ho loto faletapu.

10 som dit Navn så lyder din Pris til Jordens Grænser. Din højre er fuld af Retfærd,

‌ʻO hangē ko ho huafa, ʻE ʻOtua, ʻoku pehē ho ongoongolelei ki he ngaahi ngataʻanga ʻo māmani; ʻoku pito ho nima toʻomataʻu ʻi he māʻoniʻoni.

11 Zions Bjerg fryder sig, Judas Døtre jubler over dine Domme.

Tuku ke fiefia ʻae moʻunga ko Saione, tuku ke nekeneka ʻae ngaahi ʻofefine ʻo Siuta, ko e meʻa ʻi hoʻo ngaahi fakamaau.

12 Drag rundt om Zion, gå rundt og tæl dets Tårne,

Mou ʻeveʻeva takatakai ʻi Saione, ʻo ʻalu fakatakamilo ʻiate ia: lau hono ngaahi fale māʻolunga ʻo ia.

13 læg Mærke til dets Ringmur, så gennem dets Borge, at I kan melde Slægten, der

Mou vakai lelei ki hono ngaahi puke, tokanga ki hono ngaahi fale lahi; koeʻuhi ke mou tala ia ki he toʻutangata ʻe hoko.

14 kommer: Sådan er Gud, vor Gud for evigt og altid, han skal lede os.

“He ko e ʻOtua ni ko hotau ʻOtua ʻo lauikuonga pea taʻengata: te ne tauhi ʻakitautolu ʻo aʻu ki he mate.”