Salme 44
1 (Til sangmesteren. Af Koras sønner. En maskil.) Gud, vi har hørt det med egne ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Dåd i deres Dage, i Fortids Dage med din Hånd;
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 thi ej på min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Til Hån for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste på Hovedet ad os.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Åsyn
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 for spottende, hånende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løn dom
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Vågn op, hvi sover du, Herre? Bliv vågen, forstød ej for stedse!
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Hvorfor vil du skjule dit Åsyn, glemme vor Nød og Trængsel?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Stå op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
