Salme 44
1 (Til sangmesteren. Af Koras sønner. En maskil.) Gud, vi har hørt det med egne ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Dåd i deres Dage, i Fortids Dage med din Hånd;
Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
2 Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;
Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
3 thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.
Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
4 Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.
Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
5 Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;
Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
6 thi ej på min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;
Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
7 men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.
Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
8 Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)
In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
9 Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;
Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
10 du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;
Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
11 du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,
Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
12 dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.
Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
13 Til Hån for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,
Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
14 du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste på Hovedet ad os.
Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
15 Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Åsyn
Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
16 for spottende, hånende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.
Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
17 Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!
En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
18 Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.
Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
19 Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.
Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
20 Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,
Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
21 vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løn dom
Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
22 nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!
Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
23 Vågn op, hvi sover du, Herre? Bliv vågen, forstød ej for stedse!
Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
24 Hvorfor vil du skjule dit Åsyn, glemme vor Nød og Trængsel?
Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
25 Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden.
Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
26 Stå op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!
Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
