Salme 38

1 (En salme af David. Lehazkir.) HERRE, revs mig ej i din vrede, tugt mig ej i din Harme!

زەبوورێکی داود، بۆ یادکردنەوە. ئەی یەزدان، بە تووڕەیی خۆت سەرزەنشتم مەکە، بە ڕقی خۆت تەمبێم مەکە.

2 Thi dine pile sidder i mig, din Hånd har lagt sig på mig.

تیرەکانت منیان پێکا، دەستت منی خستە خوارەوە.

3 Intet er karskt på min Krop for din Vredes Skyld, intet uskadt i mine Ledemod for mine Synders Skyld;

بەهۆی تووڕەیی تۆوە تەندروستی لە لەشمدا نەماوە، بەهۆی گوناهمەوە ساغی لە ئێسقانەکانمدا نەماوە.

4 thi over mit Hoved skyller min Brøde som en tyngende Byrde, for tung for mig.

تاوانەکانم بەسەر سەرم کەوتوون، وەک بارێکی گران کە توانام نییە هەڵیبگرم.

5 Mine Sår både stinker og rådner, for min Dårskabs Skyld går jeg bøjet;

برینەکانم بۆگەن بوون و چڵکیان کردووە، بەهۆی گێلایەتی خۆم.

6 jeg er såre nedtrykt, sorgfuld vandrer jeg Dagen lang.

پشتم چەماوەتەوە و کووڕ بوومەتەوە، بە درێژایی ڕۆژ ماتەم دەگێڕم.

7 Thi Lænderne er fulde af Brand, intet er karskt på min Krop,

کەلەکەم پڕ بووە لە ژانێکی سووتێنەر، تەندروستی لە لەشمدا نەماوە.

8 jeg er lammet og fuldkommen knust, jeg skriger i Hjertets Vånde.

بە تەواوی تێکشکاوم و بێهێز بووم، لەبەر نەهامەتی دڵم هەر دەناڵێنم.

9 HERRE, du kender al min Attrå, mit Suk er ej skjult for dig;

ئەی پەروەردگار، هەموو ئارەزووەکانم لەپێش چاوتە، ئاخ هەڵکێشانم لە تۆ شاردراوە نییە.

10 mit Hjerte banker, min Kraft har svigtet, selv mit Øje har mistet sin Glans.

دڵەکوتێمە و هێزم لەبەر بڕاوە، تەنانەت ڕووناکیش لە چاوانم بڕاوە.

11 For min Plages Skyld flyr mig Ven og Frænde, mine Nærmeste holder sig fjert;

لەبەر برینەکانم دۆست و برادەرەکانم خۆیان لێم دەپارێزن، خزمانم لێم دوور دەکەونەوە.

12 de, der vil mig til Livs, sætter Snarer, og de, der vil mig ondt, lægger Råd om Fordærv, de tænker Dagen igennem på Svig.

ئەوانەی بەدوای ژیانی منەوەن تەڵە دەنێنەوە، ئەوانەی دەیانەوێت ئازارم بدەن باسی تێکشکانم دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بیر لە فرتوفێڵ دەکەنەوە.

13 Men jeg er som en døv, der intet hører, som en stum, der ej åbner sin Mund,

بەڵام من وەک کەڕ وام، گوێم لێ نابێت، وەک لاڵ وام، ناتوانم دەمم بکەمەوە.

14 som en Mand, der ikke kan høre, i hvis Mund der ikke er Svar.

وەک کەسێکم لێ هاتووە کە نابیستێت، هیچ بەهانەیەکیشی لە دەمی نەبێت.

15 Thi til dig står mit Håb, o HERRE, du vil bønhøre, Herre min Gud,

ئەی یەزدان، چاوەڕێی تۆ دەکەم، ئەی خودای پەروەردگارم، تۆ وەڵام دەدەیتەوە،

16 når jeg siger: "Lad dem ikke glæde sig over mig, hovmode sig over min vaklende Fod!"

چونکە گوتم: «مەهێڵە پێم دڵخۆش بن، یان کاتێک پێم دەخلیسکێت خۆیان بە گەورە بزانن لە سەرم.»

17 Thi jeg står allerede for Fald, mine Smerter minder mig stadig;

خەریکە دەکەوم، هەمیشە ئازارەکانم لەگەڵمە.

18 thi jeg må bekende min Skyld må sørge over min Synd.

دان بە تاوانی خۆمدا دەنێم، بە گوناهی خۆم خەمبار دەبم.

19 Mange er de, der med Urette er mine Fjender, talrige de, der hader mig uden Grund,

دوژمن چالاک و بەهێزن، ئەوانەی بەبێ هۆ ڕقیان لێمە زۆرن.

20 som lønner mig godt med ondt, som står mig imod, fordi jeg søger det gode.

ئەوانەی بەرامبەری چاکە خراپەم دەدەنەوە، دژایەتیم دەکەن، چونکە دوای چاکە کەوتووم.

21 HERRE, forlad mig ikke, min Gud, hold dig ikke borte fra mig,

ئەی یەزدان، پشتگوێم مەخە، ئەی خودای من، لێم دوور مەکەوە.

22 il mig til Hjælp, o Herre, min Frelse!

ئەی پەروەردگاری ڕزگارکەرم، خێرا بگە فریام.