Salme 35

1 (Af David.) HERRE, træt med dem, der trætter med mig, strid imod dem, der strider mod mig,

۱ مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.

2 grib dit Skjold og dit Værge, rejs dig og hjælp mig,

۲ سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.

3 tag Spyd og Økse frem mod dem, der forfølger mig, sig til min Sjæl: "Jeg er din Frelse!"

۳ و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.

4 Lad dem beskæmmes og blues, som vil mig til Livs, og de, der ønsker mig ondt, lad dem rødmende vige,

۴ خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.

5 de blive som Avner for Vinden, og HERRENs Engel nedstøde dem,

۵ مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.

6 deres Vej blive mørk og glat, og HERRENs Engel forfølge dem!

۶ راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.

7 Thi uden Grund har de sat deres Garn for mig, gravet min Sjæl en Grav.

۷ زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.

8 Lad Undergang uventet ramme ham, lad Garnet, han satte, hilde ham selv, lad ham falde i Graven.

۸ هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.

9 Min Sjæl skal juble i HERREN, glædes ved hans Frelse,

۹ و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.

10 alle mine Ledemod sige: "HERRE, hvo er som du, du, som frelser den arme fra hans Overmand, den arme og fattige fra Røveren!"

۱۰ همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»

11 Falske Vidner står frem, de spørger mig om, hvad jeg ej kender til;

۱۱ شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.

12 de lønner mig godt med ondt, min Sjæl er forladt.

۱۲ به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.

13 Da de var syge, gik jeg i Sæk, med Faste spæged jeg mig, jeg bad med sænket Hoved,

۱۳ و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.

14 som var det en Ven eller Broder; jeg gik, som sørged jeg over min Moder, knuget af Sorg.

۱۴ مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.

15 Men nu jeg vakler, glæder de sig, de stimler sammen, Uslinger, fremmede for mig, stimler sammen imod mig, håner mig uden Ophør;

۱۵ ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.

16 for min Venlighed dænger de mig med Hån, de skærer Tænder imod mig.

۱۶ مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.

17 Herre, hvor længe vil du se til? Frels dog min Sjæl fra deres Brøl, min eneste fra Løver.

۱۷ ‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.

18 Jeg vil takke dig i en stor Forsamling, love dig blandt mange Folk.

۱۸ و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.

19 Lad ej dem, som med Urette er mine Fjender, glæde sig over mig, lad ej dem, som hader mig uden Grund, sende spotske Blikke!

۱۹ تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.

20 Thi de taler ej Fred mod de stille i Landet udtænker de Svig;

۲۰ زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.

21 de spærrer Munden op imod mig og siger: "Ha, ha! Vi så det med egne Øjne!"

۲۱ و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.

22 Du så det, HERRE, vær ikke tavs, Herre, hold dig ej borte fra mig;

۲۲ ‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

23 rejs dig, vågn op for min Ret, for min Sag, min Gud og Herre,

۲۳ خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.

24 døm mig efter din Retfærd HERRE, min Gud, lad dem ikke glæde sig over mig

۲۴ ‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.

25 Og sige i Hjertet: "Ha! som vi ønsked!" lad dem ikke sige: "Vi slugte ham!"

۲۵ تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.

26 Til Skam og Skændsel blive enhver, hvem min Ulykke glæder; lad dem, der hovmoder sig over mig, hyldes i Spot og Spe.

۲۶ و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.

27 Men de, der vil min Ret, lad dem juble og glæde sig, stadigen sige: "Lovet være HERREN, som under sin Tjener Fred!"

۲۷ آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.

28 Min Tunge skal forkynde din Retfærd, Dagen igennem din Pris.

۲۸ و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.