Salme 22

1 (Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

Diosko, Diosko apay a binaybay-annak? Apay nga adayuka unay manipud iti panangisalakanmo kaniak ken adayuka manipud kadagiti sasao ti panagasugko?

2 Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

O Diosko, umawagak iti tenga iti aldaw, ngem saanka a sumungbat, ken iti rabii ket saanak nga agulimek!

3 Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

Ngem nasantoanka latta, agtugawka a kas ari nga addaan panangidaydayaw ti Israel.

4 På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

Nagtalek kenka dagiti kapuonanmi; nagtalekda kenka, ken inispalmo ida.

5 de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

Immasugda kenka ket naispalda. Nagtalekda kenka ket saanda a naupay.

6 Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

Ngem maysaak nga igges ket saan a tao, nakababainak iti sangkataoan ken inum-umsidak dagiti tattao.

7 alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

Uy-uyawendak amin dagiti makakita kaniak; lalaisendak; iwingiwingda dagiti uloda kaniak.

8 "Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

Kunkunada, “Agtaltalek isuna kenni Yahweh; bay-anyo nga ispalen ni Yahweh isuna. Bay-anyo nga ispalenna isuna, ta maragsakan isuna kenkuana.”

9 Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Ta sika ti nangiyaon kaniak iti aanakan; pinagtaleknak kenka idi addaak kadagiti barukong ni inak.

10 på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

Naipurruakak kenka manipud iti aanakan; sika ti Diosko idi pay addaak iti aanakan ti inak!

11 Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Saanka koma nga adayu kaniak, ta asideg ti riribuk; awan iti siasinoman a tumulong.

12 Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

Adu a toro iti manglawlawlaw kaniak; dagiti napipigsa a toro ti Bashan lawlawendak.

13 spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

Ingangada iti kasta unay dagiti ngiwatda a maibusor kaniak a kasla ngumerngernger a leon a mangpirpirsay iti biktimana.

14 Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

Naibukbukak a kas iti danum ken nagkalagsi amin dagiti tultulangko. Ti pusok ket kasla iti allid, marunrunaw daytoy kadagiti kaun-gak.

15 min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

Namagaan ti pigsak a kasla iti maysa a damili; dimket ti dilak iti ngangawko. Impaiddanak iti tapuk ni patay.

16 Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Ta linawlawdak dagiti aso, linikmutdak iti bunggoy dagiti managdakdakes; tinudokda dagiti im-imak ken saksakak.

17 jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

Mabilangko amin a tulangko. Kumitkitada ken matmatmatandak.

18 Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

Pagbibingayanda dagiti pagan-anayko, pagbibinnunotanda dagiti kawesko.

19 Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Saanka koma nga umadayu, O Yahweh; pangngaasim ta partakam ti mangtulong kaniak, ti pigsak!

20 Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Ispalem toy kararuak manipud iti kampilan, toy kakaisuna a biagko manipud kadagiti kuko dagiti narungsot nga aso. Isalakannak manipud iti ngiwat ti leon;

21 Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

Ispalennak manipud kadagiti sara dagiti narungsot a baka.

22 Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

Iwaragawagkonto ti naganmo kadagiti kakabsatko; iti tengnga ti gimong idaydayawkanto.

23 "I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

Dakayo nga agbuteng kenni Yahweh, idaydayawyo isuna! Dakayo amin a kaputotan ni Jacob, dayawenyo isuna! Agtakderkayo a siaamak kenkuana, dakayo amin a kaputotan ti Israel!

24 Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

Ta saanna nga inumsi wenno kinagura ti panagsagaba ti naparigat; saan nga inlemmeng ni Yahweh ti rupana manipud kenkuana; dinengngegna idi immawag kenkuana ti naparigatan.

25 Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Gapu kenka ti panagdayawko idiay dakkel a gimong; tungpalekto dagiti karkarik iti sangoanan dagiti agbuteng kenkuana.

26 de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Dagiti naidadanes ket mangan ken mapnekto; dagiti mangsapul kenni Yahweh ket idaydayawdanto isuna. Agbiag koma dagiti pusoyo iti agnanayon.

27 Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

Malagipto amin dagiti tattao iti daga ket agsublidanto kenni Yahweh, agruknoyto iti sangoanam dagiti amin a pamilia dagiti nasion.

28 thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

Ta kukua ni Yahweh ti pagarian; isuna ti mangituray kadagiti nasion.

29 De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Amin dagiti narang-ay a tattao iti daga ket agpadaya ken agdaydayawdanto; amin dagiti agpababa iti tapuk ket agruknoydanto kenkuana, dagiti saan a makabalin a mangpataginayon kadagiti bukodda a biag.

30 Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

Agserbinto kenkuana ti kaputotan nga umay; ibagadanto iti sumaruno a kaputotan ti Apo.

31 de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

Umaydanto ken ibagada ti kinalintegna; ibagadanto kadagiti tattao a saan pay a naiyanak dagiti naaramidanna!