Salme 2

1 Hvorfor fnyser Hedninger, hvi pønser Folkefærd på hvad fåfængt er?

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanaĵon?

2 Jordens Konger rejser sig, Fyrster samles til Råd mod HERREN og mod hans Salvede:

Leviĝas reĝoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiliĝas kune, Kontraŭ la Eternulo kaj kontraŭ Lia sanktoleito, dirante:

3 "Lad os sprænge deres Bånd og kaste Rebene af os!"

Ni disŝiru iliajn ligilojn, Kaj ni deĵetu de ni iliajn ŝnurojn!

4 Han, som troner i Himlen, ler, Herren, han spotter dem.

La loĝanta en la ĉielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

5 Så taler han til dem i Vrede, forfærder dem i sin Harme:

Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

6 "Jeg har dog indsat min Konge på Zion, mit hellige Bjerg!"

Mi starigis ja Mian reĝon Super Cion, Mia sankta monto.

7 Jeg kundgør HERRENs Tilsagn. Han sagde til mig: "Du er min Søn, jeg har født dig i Dag!

Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi: Vi estas Mia filo, Hodiaŭ Mi vin naskis.

8 Bed mig, og jeg giver dig Hedningefolk til Arv og den vide Jord i Eje;

Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

9 med Jernspir skal du knuse dem og sønderslå dem som en Pottemagers Kar!"

Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

10 Og nu, I Konger, vær kloge, lad eder råde, I Jordens Dommere,

Kaj nun, ho reĝoj, prudentiĝu; Instruiĝu, juĝistoj de la tero!

11 tjener HERREN i Frygt, fryd jer med Bæven!

Servu al la Eternulo kun timo, Kaj ĝoju kun tremo.

12 Kysser Sønnen, at ikke han vredes og I forgår! Snart blusset hans Vrede op. Salig hver den, der lider på ham!

Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, Ĉar baldaŭ ekbrulos Lia kolero. Feliĉaj estas ĉiuj, kiuj fidas Lin.