Salme 139
1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) HERRE, du ransager mig og kender mig!
| برای سالار مغنیان. مزمور داود ای خداوند مرا آزموده وشناخته‌ای. | ۱ |
2 Du ved, når jeg står op, du fatter min Tanke i Frastand,
| تو نشستن و برخاستن مرا می‌دانی و فکرهای مرا از دور فهمیده‌ای. | ۲ |
3 du har Rede på, hvor jeg går eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.
| راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده‌ای و همه طریق های مرا دانسته‌ای. | ۳ |
4 Thi før Ordet er til på min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.
| زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جز اینکه تو‌ای خداوند آن را تمام دانسته‌ای. | ۴ |
5 Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Hånd på mig.
| از عقب و از پیش مرا احاطه کرده‌ای و دست خویش را بر من نهاده‌ای. | ۵ |
6 At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!
| این‌گونه معرفت برایم زیاده عجیب است. و بلند است که بدان نمی توانم رسید. | ۶ |
7 Hvorhen skal jeg gå for din Ånd, og hvor skal jeg fly for dit Åsyn?
| از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجابگریزم؟ | ۷ |
| اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجاهستی! و اگر در هاویه بستر بگسترانم اینک توآنجا هستی! (Sheol h7585) | ۸ |
9 tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,
| اگر بالهای سحر را بگیرم و دراقصای دریا ساکن شوم، | ۹ |
10 da vil din Hånd også lede mig der, din højre holde mig fast!
| در آنجا نیز دست تومرا رهبری خواهد نمود و دست راست تو مراخواهد گرفت. | ۱۰ |
11 Og siger jeg: "Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!"
| و گفتم: «یقین تاریکی مرا خواهدپوشانید.» که در حال شب گرداگرد من روشنایی گردید. | ۱۱ |
12 så er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.
| تاریکی نیز نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن است و تاریکی و روشنایی یکی است. | ۱۲ |
13 Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.
| زیرا که تو بر دل من مالک هستی؛ مرا دررحم مادرم نقش بستی. | ۱۳ |
14 Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.
| تو را حمد خواهم گفت زیرا که به طور مهیب و عجیب ساخته شده‌ام. کارهای تو عجیب است و جان من این رانیکو می‌داند. | ۱۴ |
15 Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;
| استخوانهایم از تو پنهان نبودوقتی که در نهان ساخته می‌شدم و در اسفل زمین نقشبندی می‌گشتم. | ۱۵ |
16 som Foster så dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.
| چشمان تو جنین مرا دیده است و در دفتر تو همه اعضای من نوشته شده، درروزهایی که ساخته می‌شد، وقتی که یکی از آنهاوجود نداشت. | ۱۶ |
17 Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!
| ای خدا، فکرهای تو نزد من چه قدر گرامی است و جمله آنها چه عظیم است! | ۱۷ |
18 Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vågner - og end er jeg hos dig.
| اگر آنها رابشمارم، از ریگ زیاده است. وقتی که بیدارمی شوم هنوز نزد تو حاضر هستم. | ۱۸ |
19 Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, måtte Blodets Mænd vige fra mig,
| یقین‌ای خدا شریران را خواهی کشت. پس‌ای مردمان خون ریز از من دور شوید. | ۱۹ |
20 de, som taler om dig på Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.
| زیرا سخنان مکرآمیز درباره تو می‌گویند و دشمنانت نام تو رابه باطل می‌برند. | ۲۰ |
21 Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der står dig imod;
| ای خداوند آیا نفرت نمی دارم از آنانی که تو را نفرت می‌دارند، و آیامخالفان تو را مکروه نمی شمارم؟ | ۲۱ |
22 med fuldt Had bader jeg dem, de er også mine Fjender.
| ایشان را به نفرت تام نفرت می‌دارم. ایشان را دشمنان خویشتن می‌شمارم. | ۲۲ |
23 Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!
| ای خدا مرا تفتیش کن و دل مرا بشناس. مرابیازما و فکرهای مرا بدان، | ۲۳ |
24 Se, om jeg er på Smertens Vej, og led mig på Evigheds Vej!
| و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما. | ۲۴ |
