Salme 139
1 (Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) HERRE, du ransager mig og kender mig!
Musiqi rəhbəri üçün. Davudun məzmuru. Ya Rəbb, məni yoxlayaraq tanıdın,
2 Du ved, når jeg står op, du fatter min Tanke i Frastand,
Oturuşumu-duruşumu Özün bilirsən, Fikirlərimi uzaqdan duyursan.
3 du har Rede på, hvor jeg går eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.
Getməyimə, yatmağıma nəzarət edirsən, Nə yollardan keçdiyimi bilirsən.
4 Thi før Ordet er til på min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.
Sözlərimi dilə gətirməmişdən əvvəl, Ya Rəbb, hamısını tamamilə bilirsən.
5 Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Hånd på mig.
Hər yandan məni əhatə etmisən, Öz əlini üzərimə qoymusan.
6 At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!
Bu bilik əsrarəngizdir, məndən yüksəkdir, Bunu dərk edə bilmərəm.
7 Hvorhen skal jeg gå for din Ånd, og hvor skal jeg fly for dit Åsyn?
Hara gedim ki, Ruhun orada olmasın? Hara qaçım ki, hüzurunda olmayım?
Əgər göylərə çıxsam, Sən oradasan, Ölülər diyarında yatsam, Sən oradasan. (Sheol h7585)
9 tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,
Qanad alıb gündoğana uçsam belə, Dənizi keçib günbatana qonsam belə,
10 da vil din Hånd også lede mig der, din højre holde mig fast!
Sənin sağ əlin bələdçim olacaq, Sağ əlin məni qoruyacaq.
11 Og siger jeg: "Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!"
Desəm də: «Qoy zülmət məni bürüsün, İşıq batsın, ətrafım gecəyə dönsün»,
12 så er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.
Sənin qarşında zülmət batar, Önündə gecə də gündüz kimi nur saçar. Nurun, zülmətin Sənin üçün nə fərqi var?
13 Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.
Sən mənim daxili üzvlərimi yaratmısan, Mənə ana bətnində quruluş vermisən.
14 Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.
Sən məni ecazkar, əsrarəngiz yolla yaratmısan, Ona görə şükür edirəm. Nə qədər xariqəli işlər görmüsən! Bunu ürəkdən yaxşı dərk edirəm.
15 Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;
Mən gizli bir yerdə yaranarkən, Dünyanın dərin yerində yaranarkən Bədənim Səndən gizli qalmadı.
16 som Foster så dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.
Dünyaya gəlməzdən əvvəl Sənin gözlərin məni gördü. Ömrüm başlamazdan əvvəl Mənə təyin etdiyin hər bir günü kitabına yazmısan.
17 Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!
Ey Allah, mənim üçün fikirlərinin qiyməti çoxdur, Onların sayı-hesabı yoxdur!
18 Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vågner - og end er jeg hos dig.
Saysaydım onları, qum dənələrindən çox olardı, Oyananda yenə mən Səninləyəm.
19 Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, måtte Blodets Mænd vige fra mig,
Ey Allah, kaş ki pisləri qıraydın, Qantökənlərin hamısı məndən uzaq olaydı,
20 de, som taler om dig på Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.
Onlar Sənə qarşı pis niyyətlə danışır, Düşmənlərin adına küfr edirlər!
21 Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der står dig imod;
Ya Rəbb, Sənə nifrət edənlərə nifrət etmərəmmi? Əleyhdarlarından ikrah etmərəmmi?
22 med fuldt Had bader jeg dem, de er også mine Fjender.
Onlara tamamilə nifrət edirəm, Onları özümə düşmən sayıram.
23 Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!
Ey Allah, məni yoxla, qəlbimi öyrən, Sən məni sınaqdan keçirib bütün fikirlərimi bil.
24 Se, om jeg er på Smertens Vej, og led mig på Evigheds Vej!
Gör qəlbimdə pisliyə yol verirəmmi? Əbədi yolda mənə rəhbər ol!
