< Salme 129 >

1 (Sang til Festrejserne.) De trængte mig hårdt fra min ungdom - så siger Israel
Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,
2 de trængte mig hårdt fra min Ungdom, men kued mig ikke.
sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.
3 Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;
Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.
4 retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.
Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.
5 Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,
Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.
6 blive som Græs på Tage, der visner, førend det skyder Strå,
Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;
7 og ikke fylder Høstkarlens Hånd og Opbinderens Favn;
da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.
8 Folk, som går forbi, siger ikke: "HERRENs Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENs Navn!"
Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”

< Salme 129 >