< Salme 127 >

1 (Sang til Festrejserne. Af Salomo.) Dersom HERREN ikke bygger huset, er Bygmestrenes Møje forgæves, dersom HERREN ikke vogter Byen, våger Vægteren forgæves.
Nkunga Salomo wunyimbudulu mu nzila yikuendila ku nzo Yave. Enati Yave kakadi tunga nzo, buna batu bobo balembo tungi mu phamba kuandi balembu sadila. Enati Yave kakadi sunga divula buna batu bobo balembo disungi mu phamba kuandi balembo disungila.
2 Det er forgæves, I står årle op og går sent til Ro, ædende Sliddets Brød; alt sligt vil han give sin Ven i Søvne.
Mu phamba kuandi lueti kotukila nsuka-nsuka ayi lueti kambu vika lekilanga, lueti sadilanga ngolo mu diambu di bidia bi dia; bila bobuawu keti vanina kuidi bobo keti zola bu badi ku tulu.
3 Se, Sønner er HERRENs Gave, Livsens Frugt er en Løn.
Bana badi kiuka kimbanga kuidi Yave, bosi mbutu wu bana widi mfutu wumbanga kuidi niandi.
4 Som Pile i Krigerens Hånd er Sønner, man får i sin Ungdom.
Banga madionga mu mioko mi kinuani ki lulendo, buawu bobo buididi bana mutu kabutidi mu kimuana kiandi.
5 Salig den Mand, som fylder sit Kogger med dem; han beskæmmes ej, når han taler med Fjender i Porten.
Lusakumunu kuidi mutu wowo wuwesa bawu mu khutu andi. Balendi fua tsoni ko mu thangu bela tubana ayi bambeni ziawu ku muelo.

< Salme 127 >