Salme 122

1 (Sang til Festrejserne. Af David.) Jeg frydede mig, da de sagde til mig: "Vi drager til HERRENs Hus!"

Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

2 Så står vore Fødder da i dine Porte, Jerusalem,

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

3 Jerusalem bygget som Staden, hvor Folket samles;

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

4 thi did op drager Stammerne, HERRENs Stammer en Vedtægt for Israel om at prise HERRENs Navn.

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

5 Thi der står Dommersæder, Sæder for Davids Hus.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

6 Bed om Jerusalems Fred! Ro finde de, der elsker dig!

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

7 Der råde Fred på din Mur, Tryghed i dine Borge!

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

8 For Brødres og Frænders Skyld vil jeg ønske dig Fred,

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

9 for Herren vor Guds hus's skyld vil jeg søge dit bedste.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.