Salme 120

1 (Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

2 HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

3 Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

4 Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

5 Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

6 Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

7 Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.