Salme 120

1 (Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Abụ nrigo. Ana m akpọku Onyenwe anyị nʼime nsogbu m, ọ na-azakwa m.

2 HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

O Onyenwe anyị, zọpụta m site nʼegbugbere ọnụ okwu ụgha na ire na-ekwu okwu aghụghọ.

3 Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Gịnị ka a ga-eme gị, ọ bụkwa gịnị ọzọ ka a gatụkwasịri gị, gị ire aghụghọ?

4 Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Ọ ga-eji àkụ dị nkọ nke dike nʼagha taa gị ahụhụ, ya na icheku ọkụ osisi brum na-ere ere.

5 Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Ahụhụ dịịrị m nʼihi na m bi na Meshek, nʼihi na m bikwa nʼetiti ụlọ ikwu ndị Keda!

6 Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Ogologo oge ka m binyere ndị kpọrọ udo asị.

7 Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

Abụ m onye udo; ma mgbe m kwuru okwu, okwu ha bụ okwu agha.