Salme 120

1 (Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέν μου

2 HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας

3 Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν

4 Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξιν τοῖς ἐρημικοῖς

5 Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

οἴμμοι ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδαρ

6 Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου

7 Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς ἐπολέμουν με δωρεάν